ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ή ΣΠΟΡΑΚΙ; ΤΟ ΣΠΟΡΑΚΙ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΚΑΡΑ

Αν είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ ή ΣΠΟΡΑΚΙ εσύ θα το αποφασίσεις… Πότε όμως; Όταν θα' ναι αργά; Αργά για να σπάσεις τις "ρίζες; ΄Η για να σηκωθείς απ' τα… τέσσερα; Και μη με ρωτήσετε που τα ξέρω αυτά… Στην δική μου κοινωνική βλάστηση… ή νομίζετε πως δεν είμαστε κοινωνικά φυτεύματα; Για βγείτε στο ύπαιθρο (το… μακρινό) να θαυμάσετε την ΦΥΣΗ και τα θαυμαστά έργα της… αυτά που σας παρέχει τόσο απλόχερα!  Θαυμάστε πόσο "κοινωνικά" δομημένη είναι και μετά να κάνετε κριτική στο καημένο, μόνο και μόνο επειδή δεν γεννήθηκα ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

    Έλεγα πως υπάρχουν δυο ειδών…σποράκια: Εκείνα που φοβούνται να προσπαθήσουν κι εκείνα που φοβούνται ότι θα… πετύχεις!...

Τα μεν πρώτα - τα φοβιτσιάρικα - μένουν ακίνητα και αμπολιάτιστα με τις τρέχουσες ΙΔΕΕΣ της παλιάς και της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ. Γι' αυτό τα ραντίζουμε με αέρα κοπανιστό, μήπως και πάρουν τα… φύλλα τους στροφές και καρποφορήσουν. Αδιαφορούν για τις κοινωνικές εξελίξεις όλο τον χειμώνα και μόλις προβάλει η Άνοιξη… ξεφυτρώνουν απ' τον λήθαργο κι απαιτούν… καρπούς. Τέτοια αναίδεια, αφού τα ίδια δεν καρπίζουν ποτέ! Δεν φτάνει που φοβούνται να κουνήσουν κι ένα φύλλο τους…  μεταλλάσσονται ξαφνικά σε ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ!

Τα δε ζηλιάρικα και τα ζηλόφθονα… δυστυχώς έχουμε κι απ' αυτά στην κοινωνία μας (δεν είναι μόνο ανθρώπινο προνόμιο) μα δεν τους δίνουμε σημασία κι ας λένε... Τι; Δεν λένε τα σποράκια; Μάλλον εσείς δεν… τα ακούτε! Μιλάνε και σου λένε (στην διαπασών τα αυτιά!) ότι δεν μπορείς να αλλάξεις τον ΚΟΣΜΟ: Μα εμείς δεν ασχολούμαστε με σαπρόφυτα που  φυτοζωούν στη μιζέρια και διακριτικά τα ΑΠΟΜΟΝΩΝΟΥΜΕ!

   Μέσα από μια τέτοια παράδοξη φύτρα ξεπετάχτηκε το προχωρημένο σποράκι σας, μα δεν αποδέχτηκε τη μοίρα τους. Ξεριζώθηκε απ' τα κτήματά του και πήρε το ξερακιό μονοπάτι της ξενιτιάς… έτσι φυτεύτηκε στην τσιμεντένια πόλη σας μπας και βρει κανένανΑΝΘΡΩΠΟ, να πει τον πόνο του και να ποτιστεί με το γάργαρο νερό της παρηγοριάς… να γιατρέψει τις πληγές απ' τις δυο άνυδρες φύτρες της φυλής μου. Μα μήπως κι εσείς τα ίδια δεν λέτε για τα ανεπρόκοπα παράσιτα της φυλής σας; Φύτεψε τον έναν και ξερίζωσε τον άλλον. ΙΔΙΑ ΣΠΟΡΑ!

  Δεν μπορούσα να ανεχτώ τις "αλυσίδες" που μου έβαζαν. Δεν το είχα στην ρίζα μου να σκύβω τα κεφάλι και να δέχομαι να αποφασίζουν άλλοι για μένα. Να βάλουν την ζωή μου στην ζυγαριά για να την πουλήσουν κοψοχρονιάς. Δεν άντεχε η ψυχή μου να δεχτεί τα θρασύδειλα σποράκια, που ήταν πρόθυμα να πουληθούν αμαχητί στην αγορά της παγκόσμιας οικονομίας… αχ τι κάνει αυτό το άτιμο το ΧΡΗΜΑ! Εξαγοράζει όχι μόνο την σπορά, μα διαφθείρει κι ολόκληρη την ΚΑΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

  Δεν μπορούσα όμως μονάχο μου να βρω τη δύναμη να σπάσω αυτά τα δεσμά, να σηκώσω το βλέμμα, να ορθώσω το ανάστημα και να πάρω πίσω όσα μας έκλεβαν… ΄Ηθελα κι άλλους σπόρους δίπλα μου. Να ενώσουμε τις φωνές μας και να διώξουμε τα όρνεα, που κατασπάραζαν την καλλιέργειά μας. ΄Ηθελα κι άλλους αγωνιστές στο πλευρό μου, για να βρω την δύναμη εκείνη, που κάνει τα απλά σποράκια θεριό ανήμερο… Μα τι να έκανα, που ανάμεσά μας κυριαρχούσε η ΔΙΧΟΝΟΙΑ; 

 Κι αυτή την "κυρία" την βρήκα μπροστά μου όταν επέλεξα να μεταναστεύσω στην πατρίδα σας. Κι εδώ βρήκα επαγγελματίες ψεύτες, που σας παίρνουν την ζωή και ξεπουλάνε την πατρίδα σας. Κάποτε τους λέγατε γενίτσαρους, μετά τους είπατε δοσίλογους. Σήμερα τους λέτε... "διασώστες"… αυτά τα ωραία άκουσα με το που πάτησα την φύτρα μου στο δικό σας έδαφος. Απογοητεύτηκα και σκέφτηκα να την κάνω κι από δω… μα επειδή είμαι λογικό σποράκι… κατέληξα πως όπου και να πάω να ξενιτευτώ, παντού θα κυριαρχεί η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ!

  Τι να κάνω λοιπόν για να… καλλιεργηθώ; Να πάω στα δικά σας σχολεία που δεν… διδάσκουν την ιστορία σας και διαγράφουν το ΑΞΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ των Ελλήνων; Να πάω να παρακαλέσω κανέναν προδότη πολιτικό, να με… διορίσει στον κήπο της έπαυλής του; Πα,πα,πα, εγώ είμαι έντιμο σποράκι και δεν προσκυνώ πουλημένα τομάρια… προτιμώ να πεθάνω της πείνας, παρά να περιφρονήσω τις ηθικές ΑΡΧΕΣ ΜΟΥ.

 Επομένως; Ποια λύση μου μένει; Η Αυτοκτονία; Θεός φυλάξοι φίλοι μου… ούτε γι' αστείο… εγώ θέλω να ζήσω, γιατί αγαπώ τη ζωή κι όλα τα καλά της. Γι' αυτό δεν επιτρέπω σε κανέναν δοτό εξουσιαστή, να σκέφτεται για μένα, πως θα ζω και πως θα πεθάνω… Τι; αν πεθαίνουν και τα σποράκια; Φυσικά, αν δεν ποτίζονται με νερό της ΑΓΑΠΗΣ! Όπως οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ!