Ποτέ άλλοτε.Του Λευτέρη Πανούση

Ποτέ άλλοτε στην νεοελληνική ιστορία, μια αγέλη αρπαχτικών δεν χύμηξε με τέτοια λύσσα, κατεπάνω στον δύσμοιρο ρωμιό.

Μαγαζάκια κλείνουν, καλυβάκια κατάσχονται, οικογένειες ξωμένουν στους δρόμους, καταχρεωμένοι εμποράκοι φουντάρουνε από τις ταράτσες – κάθε τι που παράγει, που αγωνίζεται για τη ζωή, που προσφέρει κάτι τις σ’ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, καταδιώκεται συστηματικά. Και το πιο αηδιαστικό, οι ίδιοι αυτοί εχθροί του λαού, που ανέλαβαν εργολαβικά την εξόντωση του, φαίνεται να το καταδιασκεδάζουν. Σαν τους παρανοϊκούς κατά συρροήν φονιάδες που, αφου εκτελέσουν το θύμα τους,  χορεύουν από πάνω του. Να μου το θυμηθείτε ότι σε λίγον καιρό θα κατάσχουν δυαράκια, με μουσική υπόκρουση τη ενάτη συμφωνία [της χαράς], όπως κατακρεουργούσαν τα θύματά τους οι ψυχοπαθείς δολοφόνοι στο Κουρδιστό Πορτοκάλι.   Μας τελειώνουν υπό τον τρανταχτό γέλωτα του κάθε Καρανίκα…

Ποτέ άλλοτε στην νεώτερη ιστορία του γένους μας δεν είχε να αντιμετωπίσει ο Έλληνας μια τόσο αποφασισμένη συμμορία εξολοθρευτών.

Φόροι επί φόρων στοχευμένοι στον αδύναμο, σκανδαλώδης αναδιανομή του πλούτου, υπερ των κομματικών στρατών, βουλιμιαία λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, συστηματική καταστροφή των δημόσιων υποδομών, της φυσικής και ιστορικής μας κληρονομιάς.

Δημόσια αγυρτεία σε όλα τα επίπεδα.

Ρουφιάνοι, εθνομηδενιστές, βανδαλοι και τουρκομογγόλοι του πολιτισμού, καταλαμβάνουν, βρωμίζουν, υφαρπαζουν, τσακίζουν τα πάντα.

Κανενα όριο στο μίσος κατά των Ελλήνων.

Δεν κυβερνούν. Πλιατσικολογούν. Και διαμοιράζουν τα εθνικά κουρέλια μας, ρίχνοντας κλήρο.

Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του νεώτερου έθνους/κράτους μας, ο Ελληνισμός δεν γνώρισε τόσο λιμασμένους επιδρομείς.

Μπορώ μοναχά να συγκρίνω τη μανιακή επίθεση της πρώτης φοράς αριστεράς, με την επέλαση των διαδόχων του αυτοκράτορος Ηρακλείου στο Βυζάντιο, όταν ολόκληρες επαρχίες του βυζαντινού Ελληνισμού [όπως η Συρία] υποτάσσονταν στους άραβες, για να γλιτώσουν από τους φορομπήχτες των αυτοκρατόρων…

Ενδεχομενως, η σχεδόν ανερμήνευτη λατρεία του σύγχρονου ελληνόφωνου, προς τον μουσουλμάνο λαθρέποικο ή τον τούρκο κατακτητή, να οφείλεται κατά ένα μέρος στον τρόμο αυτής της κοινωνίας, προς την χτηνώδη εξουσία των καθεστωτικών συμμοριών.

Καλύτερα το χουν οι φουκαριάρηδες νεοέλληνες να πέσουν πάλι στα νύχια των τουρκομογγόλων, παρά να μείνουν απροστάτευτοι στα νύχια των παρανοϊκών εξολοθρευτών τους.

Ποτέ άλλοτε στην ιστορία μας, μια δράκα δοτών εξουσιαστών, δεν είχε προκαλέσει τόσο τρόμο στο πόπολο, τόση απόγνωση και τόση παραίτηση του Ελληνισμού, από την διαχείριση της συλλογικής μοίρας του.

Γλεντάνε απάνω από τα θύματα τους, κυριολεκτικώς σαν να άρχουν επί νεκρών.

Και ποτέ άλλοτε στην ιστορία μας, δεν αν-εφάνη τόσο αμείλικτη εκμετάλλευση ανθρώπου από [συριζ]άνθρωπο, χωρίς να ανα-φύεται η παραμικρή αντίδραση.

Στήνουν στα έξη βήματα και εκτελούν ομαδικά τους προγραμμένους [δηλαδή, όσους δεν ανήκουν στον κομματικό τους στρατό] χωρίς να ακούγεται στεναγμός!

Αν τους διέταζαν οι ελληνόφωνοι ραγιάδες θα ήσαν ικανοί να λάβουν φτυάρια, για να ανοίγουν ομαδικούς τάφους, να πέφτουν μέσα οι νεκροί τους…

Μην με ρωτάτε πως και γιατί μια συμμορία οικονομικών μπράβων και χαμογελαστών προδοτών, τα καταφέρνει να σκορπάει τόσο θάνατο, μέσα σε μια τόσο τρομακτική σιωπή των αμνών.

Δεν ξέρω.

Αδυνατώ να το ερμηνεύσω.

Γιατί ποτέ άλλοτε στην ιστορία του Μεγάλου πολιτισμού μας, δεν υπήρξε μια τόσο βαθιά κατακρήμνησις των εννοιών. Οι λεξεις μας και οι σκέψεις μας, έχουν χάσει πια τα νοήματα τους.

Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της τυραννίας, μια κλίκα εξουσιαστών δεν είχε επιφέρει τόσο βαθιά και τόσο ριζική υποδούλωση των μαζών, ώστε ακόμα και η γραμματική του πολιτισμού τους, να καταντήσει μια γριά πόρνη, που δεν τη σέβεται κανένας.

Δεν μας αρπάζουνε μοναχά τις περιουσίες μας – μας αρπάζουν και τις ψυχές μας.

Δεν φτωχαίνουν απλώς ετούτη εδώ τη χώρα.

Την ερημοποιούν.

Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της εξαπάτησης, δεν εξαπατήθηκαν τόσοι πολλοί, για τόσο μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Ένα ολόκληρο έθνος αναζητάει πλέον πόκεμον στις τουαλέτες της εθνικής επαιτείας, αντί να λάβει σφυριά, δρεπάνια και λιανοντούφεκα, για να βάνει στο κυνήγι τους σοσιαλαγύρτες.

Όχι, δεν δύναμαι πια να δώσω μιαν ερμηνεία για όσα συμβαίνουν στον καιρό μου. Παρατηρώ όλα αυτά τα «ποτέ άλλοτε» και σφίγγω τα δόντια, ωσότου κοπεί εντελώς η λαλιά μου.

Ποτέ άλλοτε δεν φαίνονταν τόσο ανάπηρη η γλώσσα μας η Ελληνική, η ίδια που έδωκε άλλοτε αλφαβητάρια σε βαρβάρους.

Ποτέ άλλοτε, οι κοτζαμπάσηδες, οι φορατζήδες, οι σεϊζηδες, οι έπαρχοι, οι πραιτωριανοί, οι γκαουλάϊτερς, οι αρμοστές, οι κολαούζοι και τα γιουσουφάκια της εξουσίας, δεν είχαν λόγο ζωής ή θανάτου, απάνου στις δικές μας ζωές.

Ποτέ άλλοτε, εμείς οι Έλληνες δεν νιώσαμε τόσο ανήμποροι μπροστά στους δημίους μας και τόσο δειλοί απέναντι στους καταχτητές μας.

Ποτέ άλλοτε δεν συνέβη να παραδώσουμε τα κάστρα μας, χωρίς έναν μπουρλοτιέρη να αναμένει κρυφά την είσοδο των εχθρών, για να μπουρλοτιάσει τις πυριτιδαποθήκες και να μας ξετελέψει όλους μαζί.

Ποτέ άλλοτε η ιστορία ενός έθνους δεν μοιάζει σαν να ξεθώριασε τόσο τραγικά, ώστε ένα «μολών λαβέ», ένας καλόγερος Σαμουήλ, ένας χορός από σουλιώτισες, να φαίνεται πια πως ανήκουν στην ιστορία κάποιου άλλου έθνους – που εμείς οι ίδιοι το έχουμε απαρνηθεί.

Ποτέ άλλοτε δεν δώσαμε γην και ύδωρ με τόση ευκολία.

Ποτέ άλλοτε λοιπόν, δεν θα μας ξαναδοθεί η ευκαιρία να σωθούμε, από τα όρνια που μας έστειλαν κατεπάνω μας…   

Σημείωσις

*Η εικόνα του φορομπηχτη/βρυκόλακα είναι έργο του φίλου Αυτόλυκου [αν διαβάζει, ας επικοινωνησει μαζι μου στο μεηλ, για καινουριους βρυκολακες - orpheas57@gmail.com]  

  panusis.blogspot.bg