«ΚΑΥΤΟΣ» ΦΑΚΕΛΟΣ Θρίλερ με δύο χαμένα παιδιά

Σκοτάδι καλύπτει δύο υποθέσεις εξαφάνισης αγοριών από κοντινές περιοχές της Γορτυνίας, οι οποίες ξαναμπαίνουν στο μικροσκόπιο έρευνας ύστερα από σχεδόν τρεις δεκαετίες! Το μυστήριο για την τύχη των παιδιών, των οποίων τα ίχνη χάθηκαν ξαφνικά, σαν να άνοιξε η γη και να τα κατάπιε (!)...

πριν από 31 και 24 χρόνια, προκαλεί «πονοκέφαλο» στις Αρχές, καθώς διαπιστώνεται ότι οι δύο περιπτώσεις έχουν κοινά χαρακτηριστικά.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΖΙΝΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ

Στον «καυτό» φάκελο των δύο πανομοιότυπων εξαφανίσεων περιλαμβάνεται μάλιστα, όπως αποκαλύπτει η «Espresso», και το θρίλερ με παιδικό κρανίο που εντοπίστηκε στην ευρύτερη περιοχή αλλά δεν έγινε ποτέ τεστ DNA!

Η μία υπόθεση, που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο, συνέβη τον Ιούνιο του 1992, όταν ο 10χρονος τότε Γιώργος Παρασκευόπουλος εξαφανίστηκε από το χωριό Δήμητρα.

Ακριβώς επτά χρόνια νωρίτερα είχε σημειωθεί η εξίσου μυστηριώδης εξαφάνιση του εξάχρονου Μιχάλη Μήτρου και μάλιστα σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων. Τότε δεν πήρε μεγάλες διαστάσεις, όμως φαίνεται ότι οι δύο περιπτώσεις έχουν κοινά στοιχεία. Αυτά εξετάζουν τώρα οι δύο αδελφές του Μιχάλη, οι οποίες ξεκινούν από το μηδέν πιο οργανωμένα τις έρευνες, ώστε να απαντήσουν στα ερωτήματα για την τύχη του αδελφού τους.

«Ηταν επίσης Ιούνιος! 25 Ιουνίου του 1985. Οπως κάθε μέρα, φύγαμε με τα πόδια από τη στάνη με σκοπό να επιστρέψουμε σπίτι μας, στο Λεβίδι, από την επαρχιακή οδό. Σε εκείνη τη διαδρομή εξαφανίστηκαν για πάντα τα ίχνη του Μιχάλη. Ποτέ και κανείς δεν κατάλαβε τι συνέβη» εξηγεί η 38χρονη σήμερα Ελπίδα Μήτρου. «Εγιναν για μέρες έρευνες στην περιοχή, σχεδόν επί έναν μήνα, ακόμα και από τον Στρατό. Εψαχναν παντού, μέχρι και στα πηγάδια, μη τυχόν και είχε πέσει μέσα ο μικρός. Μετά οι γονείς μου προσπάθησαν μόνοι τους να τον αναζητήσουν, χωρίς αποτέλεσμα. Τα χρόνια πέρασαν και δεν βρέθηκε το παραμικρό» προσθέτει η αδελφή της Βασιλική.

Τα «σύννεφα» πύκνωσαν

Οταν η Βασιλική ενημερώθηκε για την υπόθεση του Γιωργάκη, διαπίστωσε τα κοινά σημεία στις δύο εξαφανίσεις. Οπως και ο Μιχάλης, το 10χρονο αγόρι χάθηκε από τη στάνη του παππού του στα ορεινά του χωριού Δήμητρα, όταν ο ηλικιωμένος το άφησε μόνο του σε μια πηγή για να γεμίσει δύο παγούρια νερό. Ηταν 24 Ιουνίου του 1992. O τρόπος, η περιοχή και η ημερομηνία είναι πανομοιότυπα, ενώ μυστήριο αποτελεί το γεγονός ότι δεν υπήρξαν καθόλου μαρτυρίες. Τα «σύννεφα» πύκνωσαν, όταν ψάχνοντας επιπλέον στοιχεία μέσα από τον φάκελο της εξαφάνισης του αδελφού τους, οι δύο γυναίκες ενημερώθηκαν από αστυνομικούς ότι δέκα χρόνια μετά είχε εντοπιστεί το κρανίο ενός παιδιού!

Μάλιστα, σύμφωνα με τις Αρχές, είχε βρεθεί στην περιοχή Νούδημος, σε κοντινή απόσταση από τα σημεία των εξαφανίσεων! Οσο απίστευτο κι αν φαίνεται, ποτέ δεν έγινε κάποια ενέργεια για ταυτοποίηση με ένα από τα δύο αγνοούμενα ανήλικα. «Θα εξετάσουμε όλα τα δεδομένα της υπόθεσης της εξαφάνισης του Μιχάλη και θα συγκεντρώσουμε όσο το δυνατό περισσότερα στοιχεία, που ίσως μπορέσουν να μας δώσουν κάποιες απαντήσεις» τόνισε o ιδιωτικός ερευνητής Γιώργος Τσούκαλης, ο οποίος έχει αναλάβει την υπόθεση.

Ο Μιχάλης Μήτρου, αν βρίσκεται στη ζωή, θα είναι 37 ετών και, όπως θυμούνται οι αδελφές του, είχε μια μεγάλη ελιά στην κνήμη του αριστερού ποδιού του.

Ερευνες από Στρατό και ειδική ομάδα Ελβετών!

O 10χρονος Γιώργος Παρασκευόπουλος χάθηκε στο βουνό του χωριού Δήμητρα Γορτυνίας στις 24 Ιουνίου του 1992. Μαζί με τον παππού του είχε ανέβει στη στάνη με τα ζώα στο βουνό. Κάποια στιγμή ο ηλικιωμένος τον άφησε στην πηγή να γεμίσει με νερό τα δύο παγούρια του και πήγε στα πρόβατά του. Οταν γύρισε, δεν τον βρήκε. Δεν φαντάστηκε ότι είχε συμβεί κάτι το ανησυχητικό κι έτσι δεν ειδοποίησε κάποιον. Η εξαφάνιση του Γιωργάκη έγινε αντιληπτή όταν ο παππούς κατέβηκε στο χωριό, το επόμενο βράδυ. Παρά τις έρευνες Στρατού, ειδικής ομάδας ερευνητών από την Ελβετία και συγγενών, το παιδί δεν βρέθηκε. Αργότερα σε δύσβατο σημείο του βουνού εντοπίστηκαν τα παγουράκια και σε άλλο σημείο ένα παιδικό αθλητικό παπουτσάκι. Η μόνη μαρτυρία (αφότου ο μητροπολίτης της περιοχής είχε απειλήσει με αφορισμό όσους ξέρουν και δεν μιλούν) ήταν ενός κατοίκου διπλανού χωριού, ότι ίσως είχε δει το αγόρι να κατεβαίνει από το χωριό προς τον κεντρικό δρόμο.