«Μην πάθει άλλος αυτό που έπαθε το παιδί μου»: Σπαράζουν καρδιές τα λόγια της μητέρας της Μυρτούς

Όπως έγραψε η Daily Mail, που επικαλείται μαρτυρία φωτογράφου, στην Ειδομένη την Πέμπτη πρόσφυγες προσπάθησαν να λιντσάρουν 27χρονο από το Αφγανιστάν που κατηγορείται ότι αποπειράθηκε να βιάσει 7χρονη στον καταυλισμό.  Η είδηση έχει κάνει το γύρο του κόσμου προκαλώντας σοκ αλλά και έντονες αντιδράσεις μεταξύ και των προσφύγων που φοβούνται για τις οικογένειές τους, αφού όπως λένε οι οικονομικοί μετανάστες, που προέρχονται κυρίως από Αφγανιστάν, Πακιστάν, Αλγερία και Μαρόκο...
είναι αυτοί που εκδηλώνουν παραβατικές συμπεριφορές.  Την είδηση σχολίασε και η μητέρα της Μυρτούς Μαίρη Κοτρώτσου η οποία ζει καθημερινά εδώ και τέσσερα χρόνια το δικό της Γολγοθά, σε κέντρο αποκατάστασης στη Λάρισα. Η ίδια μιλώντας σε γνωστό μέσο δήλωσε στεναχωρημένη για την αναβολή που πήρε η δίκη στο Εφετείο για το «δράκο» της Πάρου, τον Πακιστανό, Αχμέτ Βάκα, που τον Ιούλιο του 2012 βίασε και ξυλοκόπησε άγρια την 15χρονη τότε Μυρτώ.  «Πήγα στη Σύρο την Τρίτη 8 Μαρτίου που ήταν να γίνει η δίκη αλλά λόγω της απεργίας πήρε αναβολή για τις 9 Μαϊου 2017» είπε η κυρία Κοτρώτσου η οποία σύμφωνα με τα τοπικά μέσα κοιτούσε επίμονα και δακρυσμένα τον δράστη. «Τον είδα εξ’αποστάσεως, δεν πήγα κοντά του δεν είχα κάποιο λόγο να πάω».  Η κυρία Κοτρώτσου σχολίασε την είδηση που κάνει το γύρο του κόσμου για την απόπειρα βιασμού 7χρονου κοριτσιού στην Ειδομένη από Αφγανό λέγοντας: «Με την λέξη πρόσφυγας εννοούμε κάποιον που έχει έρθει από μια εμπόλεμη κατάσταση. Σίγουρα είναι λυπηρό για τους ανθρώπους και ο ξεριζωμός και όσα έχουν υποστεί. Όμως θέλω να πω πως ακόμη και η Ευρωπαϊκή Ένωση  τους διαχωρίζει τους μεν τους λέει οικονομικούς μετανάστες και τους άλλους πρόσφυγες. Τους οικονομικούς μετανάστες από ό,τι έχω ακούσει δεν τους δέχεται η ΕΕ εμείς όμως πριν από χρόνια τους δεχθήκαμε και όχι μόνο τους δεχθήκαμε ούτε καν κάναμε ελέγχους ούτε καν κάναμε αυτά που έλεγαν οι συνθήκες που είχε υπογράψει η Ελλάδα με αποτέλεσμα το δικό μου παιδί να είναι σε αυτή την κατάσταση. Βλέπω λοιπόν αυτό τον διαχωρισμό των οικονομικών μεταναστών που είναι Πακιστανοί, Αφγανοί ή Μαροκινοί. Αυτοί δεν είναι Σύριοι, δεν είναι πρόσφυγες.   Τώρα πως βρέθηκε αυτός εκεί δεν ξέρω. Αυτούς τους ανθρώπους εγώ τους φοβάμαι και το λέω ανοικτά γιατί έχω υποστεί τη βαρβαρότητα κάποιου συγκεκριμένου. Και κάποιοι θα πουν είναι όλοι το ίδιο; Όχι δεν μπορώ να πω ότι είναι όλοι το ίδιο, απλά εγώ τους φοβάμαι και νομίζω πως δικαιούμαι να τους φοβάμαι με αυτό που συνέβη στο παιδί μου».  Και πώς να μην φοβάται τους οικονομικούς μετανάστες η κυρία Κοτρώτσου που εδώ και τέσσερα χρόνια ζει τον εφιάλτη του Πακιστανού Αχμέτ Βάκα, που έστειλε με τον πλέον απάνθρωπο τρόπο την πανέμορφη Μυρτώ σε αναπηρικό καροτσάκι, σε κέντρο αποκατάστασης μακριά από φίλους και συγγενείς. Εκεί στη Λάρισα, στο δωμάτιο 101 του Κέντρου Αποκατάστασης και Αποθεραπείας ANIMUS , ζει τα τελευταία χρόνια η Μυρτώ ακολουθώντας καθημερινά ειδικές ασκήσεις και θεραπείες, για την αποκατάστασή της. Πάντα στο πλευρό της η μητέρα της Μαίρη Κοτρώτσου η οποία είπε στο protothema.gr «Ελπίζουμε σε ένα θαύμα, η αποκατάσταση της είναι ένα μακροχρόνιο, το οποίο δεν ξέρουμε που θα μας οδηγήσει και σε ποιο σημείο θα φτάσει, παρ’όλες τις προσπάθειες που γίνονται.   Αυτό που έχει σημασία είναι η καθημερινότητά της Μυρτούς, η οποία πονάει και προσπαθεί μέσα από έναν πεντάωρο αγώνα που διαρκεί η θεραπεία της τμηματικά να αποκαταστήσει κάποια πράγματα. Δεν μιλάει, δεν περπατάει, αλλά στέκεται όρθια με τους «κηδεμόνες» τους ειδικούς νάρθηκες που πιάνουν όλο το πόδι και το κρατούν στητό, μη αφήνοντας τα γόνατα να λυγίσουν». Εκείνο πάντως που απασχολεί την κυρία Κοτρώτσου είναι το μέλλον του παιδιού της, όπως λέει. «Όσο η Μυρτώ είναι εδώ στο κέντρο αποκατάστασης μπορεί να βοηθιέται. Τι θα γίνει όμως όταν χρειαστεί να φύγουμε; Το κράτος μας βοήθησε να πάμε στο εξωτερικό και το αναγνωρίζω και οφείλω ένα ευχαριστώ. Τι θα γίνει όμως όταν θα πρέπει να πάω σπίτι μου στην Αθήνα; Άτομα σαν τη Μυρτώ ακόμη και αν δεν καλυτερέψουν θα πρέπει να έχουν μια σταθερή κατάσταση την οποία χωρίς βοήθεια του κράτους δυστυχώς δεν θα μπορώ να της τη δώσω».