«Είναι η φτώχεια ηλίθιε»

Είσαι ο πρωθυπουργός μιας ανεξάρτητης, έστω και μικρής χώρας και δέχεσαι να συμμετάσχεις σε ένα πάνελ στο οποίο έχει δύο πρωθυπουργούς, τον Γάλλο και τον Ολλανδό, αλλά ο βασικός σου αντίπαλος είναι ένας υπουργός Οικονομικών, ο Σόιμπλε. Μέγιστο λάθος. Δεν έπρεπε ο Έλληνας πρωθυπουργός να δεχθεί να πάει να μονομαχήσει με τον υπουργό οικονομικών της Γερμανίας. Του την είχαν στημένη και αυτός την πάτησε. Πρώτο φάουλ.  Ξεκινά η συζήτηση που ξέρεις από την αρχή ότι θα εξελιχθεί σε ντιμπέιτ και οι άλλοι απλά θα παρακολουθούν. Και η πονηρή αλεπού ο Σόιμπλε, σε σφάζει με το γάντι....

Δεν σε προσβάλλει στα ίσα αλλά χρησιμοποιώντας τη γνωστή φράση του Κλίντον σου πετάει στα μούτρα ότι είσαι ανόητος αν δεν εφαρμόζεις το πρόγραμμα.

Δεύτερο φάουλ. Ο Αλέξης είτε δεν κατάλαβε τι του έλεγαν, αν και η μετάφραση ήταν ξεκάθαρη, είτε νόμισε ότι βρέχει στο κτίριο και δεν τον φτύνουν. Που είναι η δυναμική του; Που είναι οι έξυπνες απαντήσεις του; Γιατί δεν πέταγε στον Γερμανό «είναι η φτώχεια ηλίθιε»; Γιατί έκανε την... κότα που πέταξε η συμπαθής ακτιβίστρια προχθές στο Μαξίμου;

Ο πρωθυπουργός εκπροσωπεί τη χώρα του, είναι εκπρόσωπος της Ελλάδας. Μπορεί να δέχεται να τον προσβάλλουν με τέτοιο τρόπο και μετά να διαρρέει το Μαξίμου ότι δεν προσβλήθηκε κι ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό; Ήταν και παραήταν. Γιατί μπορεί ο Σόιμπλε να είναι γάτα και να κέρδισε τις εντυπώσεις με την ατάκα αυτή που παίζει παντού από το πρωί, όμως, ο κ. Τσίπρας έπρεπε να μην το αφήσει ασχολίαστο. Αφού πήγε ξέροντας ότι τον περιμένουν στη γωνία, έπρεπε να προετοιμαστεί για μια τέτοια επίθεση.

Δεν ξέρουμε τι του είπε μετά στην κατ' ιδίαν κουβέντα που είχαν. Μπορεί να του διαμαρτυρήθηκε, μπορεί να του ζήτησε να είναι πιο μαλακός με την Ελλάδα που στενάζει. Μπορεί και να του είπε να τον λυπηθεί γιατί οι αγρότες είναι έτοιμοι να του πιουν το αίμα με το μπουρί της σόμπας.

Ό,τι και να του είπε δεν θα το μάθουμε και αυτό που μένει είναι η προσβλητική συμπεριφορά του Γερμανού που έμεινε αναπάντητη. Μπορεί ο Σόιμπλε να έχει δίκιο στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει τους δανειστές, όμως, δεν έχει κανένα δικαίωμα να είναι τόσο ιταμός απέναντι σε μια ολόκληρη χώρα. Αλλά που να πάρει χαμπάρι ο Αλέξης;

Όσο για τη συνάντηση με τη Λαγκάρντ, το γεγονός ότι του έθεσε θέμα μεταρρυθμίσεων επιπλέον του Ασφαλιστικού δείχνει ότι ο Αλέξης δεν θα περάσει καλά. Του ζήτησε ως αντάλλαγμα για ελάφρυνση του χρέους «γενναίες οικονομικές πολιτικές». Δηλαδή να σταματήσει τη δημιουργία του κομματικού κράτους, να σταματήσει τις προσλήψεις, να απολύσει και κανέναν τεμπέλη, να πουλήσει και καμιά εταιρεία, να προχωρήσει καμιά ιδιωτικοποίηση. Το κατάλαβε ο Αλέξης; Μπορεί αλλά πρέπει πρώτα να ρωτήσει τον... Σκουρλέτη και τον Δρίτσα.

Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι το Νταβός μπορεί να γίνει εμβρυουλκός πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, μαζί βέβαια με τα μπλόκα των αγροτών. Μπορεί να γίνει κάτι σαν τις... Κάννες του Γιώργου Παπανδρέου. Θα δούμε, κοντοζυγώνει η ώρα των ανατροπών.