Η ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΜΟΥ. ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΝΔΡΕΑΚΟΥ ΟΜΟΤΙΜΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ

ΜΕΓΑΛΩΣΑ στην Καλλιθέα ( Φιλαρέτου- Ανδρομάχης ) δίπλα στο οικισμό των ποντίων που το κράτος στέγασε,  όσους έμειναν από τη γενοκτονία των Τούρκων  κυνηγημένοι μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Πράοι άνθρωποι, εργατικοί, πονετικοί, υπερήφανοι, έλληνες περισσότερο από εμάς τους ντόπιους. Το σπίτι μας το χώριζε ένας μαντρότοιχος από το σπίτι της πόντιας οικογένειας ονόματι Ταγματάρχη. Σήμερα τον εγγονό τους Λάμπη Ταγματάρχη ο Τσίπρας τον διόρισε Δ/ντα Σύμβουλο στην ΕΡΤ. Η γιαγιά του τον φώναζε μικρούλης  όπως ήταν << ο γουρπάνης>> στα ποντιακά. Συνέχεια μίλαγε στη μητέρα μου που πάντα καθόντουσαν μαζί στην εξώπορτα της τις εσπερινές ώρες του καλοκαιριού για την απόλυτη φρίκη που έζησαν στις αλησμόνητες πατρίδες. Εξιστορούσε πως οι Τσέτες Τούρκοι έπιαναν τα μικρά παιδιά από τα πόδια και τα κοπάναγαν πάνω στα βράχια μέχρι να θρυμματίσουν τα κεφάλια τους. Ιστορίες που έχουν σφηνωθεί στο μυαλό μου. Και η αγανάκτηση μου.  Ο εγγονός της ούτε μια λέξη για εκείνη την τραγωδία προφανώς χάριν της θέσης του;  Περιμένετε κατόπιν να σεβαστεί τον πόνο και τη γενοκτονία  των ποντίων ο αγράμματος Φίλης; Αίσχος για το κατάντημα της χώρας.