Κακόμοιρη Ελλάδα

Όπως ήταν αναμενόμενο στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ έγινε σφαγή. Μόνο μπουνιές δεν έχουν παίξει αλλά κι αυτό είναι θέμα χρόνου ενώ είναι δεδομένη και η επιλογή του γνωστού... αριστερού χαρακτηριστικού. Δηλαδή της διάσπασης διότι μόνο μ' αυτήν τρέφεται το «τέρας» της ελληνικής Αριστεράς....

Θεωρούν τάχαμου προσβλητικό να πετάξεις έξω και με τις κλωτσιές όσους υβρίζουν, χλευάζουν ή αμφισβητούν τον αρχηγό. Πιστεύουν ότι είναι «δημοκρατία» να είναι το κυβερνών κόμμα μπάχαλο και να απειλείται η ίδια η ύπαρξη της χώρας. Τρομάρα τους. Τα «συντρόφια» κι όχι μόνον ο Τσίπρας είναι αλλού. Είναι στο παράλληλο σύμπαν που έφτιαχνε κι ο Βαρουφάκης.

Αλλά, ας σκεφτούμε όσοι ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ ή όσοι έστω και νοερά είπαμε «μήπως να δοκιμάσουμε το καινούργιο, το φρέσκο».

Εδώ και έξι μήνες ούτε μια στιγμή ο πρωθυπουργός ή κάποιο άλλο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε την πατρίδα πάνω από το κόμμα. Ακόμη και οι ψεύτικες διαπραγματεύσεις, ακόμη και τα πολύωρα ντιμπέιτ με τους δανειστές ήταν προφάσεις. Ήταν απλά επικοινωνιακό μασάζ και αναβολή της σύγκρουσης των συνιστωσών.

Ουσιαστικά άφηναν να περνά ο χρόνος προκειμένου να έρθουν ακριβώς εδώ που είμαστε τώρα. Διότι το ήξεραν ότι είναι ένα μπουλούκι με τον Τσίπρα αρχηγό των ατάκτων. Γνώριζαν ότι η αντιπολίτευση εντός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ισχυρή και θα γινόταν ακόμη ισχυρότερη όσο ο κόσμος περνούσε δύσκολα. Και να είστε σίγουροι ότι η ταλαιπωρία του προηγούμενου μήνα με τις κλειστές τράπεζες, τους ακραίους της Αριστεράς βολεύει και κανέναν άλλο.

Επίσης ήξεραν ότι αργά ή γρήγορα θα πήγαιναν σε μια επώδυνη συμφωνία απλά η αναβολή της μεγάλωσε τον λογαριασμό που θα πληρώσουν οι πολίτες.

Όμως, ενώ ήξεραν ότι το κόμμα τους ήταν διαλυμένο αποφάσισαν να γίνουν χαλίφηδες. Να πάρουν υπουργεία, να συγκρουστούν με τους δανειστές, να διχάσουν τον κόσμο, να χαρακτηρίσουν γερμανοτσολιάδες τους μισούς Έλληνες, να βολέψουν τα δικά τους παιδιά. Και τελικά να έρθουν στη σημερινή κατάσταση. Ακόμη και στην πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα συνεχίζουν να παίζουν σαν μικρά παιδάκια το παιχνιδάκι που αρέσει και στις δύο πλευρές.

Δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμη αριστερή διάσπαση από αυτές που είδαμε τα τελευταία 70 χρόνια στην Ελλάδα. Μία, αυτή μετά τον Πόλεμο οδήγησε στον Εμφύλιο και τον εθνικό διχασμό. Αν ήταν πιο σώφρονες στην Αριστερά δεν θα είχαμε αυτήν την τραγωδία.

Οι άλλες διασπάσεις ποσώς ενδιέφεραν τον κόσμο, τότε ήταν μια μειοψηφία που δεν απειλούσε την Ελλάδα.

Τώρα όμως, με την πρώτη φορά αριστερά στην κυβέρνηση αυτή η σύγκρουση στον ΣΥΡΙΖΑ απλά αποτελεί τη βόμβα στα θεμέλια της χώρας. Απλά μπορεί να οδηγήσει σε νέο πάγωμα της οικονομίας, να τσακίσει τις επιχειρήσεις και να φέρει χιλιάδες απολύσεις. Και φυσικά μπορεί να φέρει τη χώρα ακόμη πιο κοντά στο Grexit.

Αλλά τι νοιάζει τον Αλέξη, τον Παναγιώτη, τη Ζωή ή τη Νάντια; Το κόμμα να είναι καλά. Η... ιδεολογική καθαρότητα να μη θιγεί και η πατρίδα ας πάει στο διάολο.

Κακόμοιρη Ελλάδα. Σε ποιους στηρίζεις την επιβίωσή σου...