Η ΒΙΑ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ: ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ 1969. ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΔΡΕΑΚΟΥ

Βία υπήρχε στα γήπεδα και κατά την περίοδο της Δικτατορίας , γιατί οι οπαδοί ήταν οι ίδιοι. Ακούστε λοιπόν. ΟΙ παλαιοί θα θυμούνται το τεράστιο θέμα που είχε δημιουργηθεί μεταξύ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και ΠΑΟΚ για το θέμα της μεταγραφής του ποδοσφαιριστή ΚΟΥΔΑ. Στον αγώνα μεταξύ των δύο αυτών ομάδων στη Θεσσαλονίκη ήμουν παρών το 1969. Το γήπεδο στην Τούμπα έβραζε από του Παοκτζήδες. Όταν μπήκε στο γήπεδο ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ συνοδευόμενος από τον έφορό του συν/αρχη των ΛΟΚ το γιουχάισμα και οι βρισιές ήταν άνευ προηγουμένου και ξαφνικά άρχισαν να εκσφενδονίζονται τεράστιες πέτρες προς τους ποδοσφαιριστές του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ( τότε δεν τους έψαχναν τους οπαδούς πριν μπουν στο γήπεδο). Ο συν/ρχης προ του κινδύνου να έχει ακόμη και νεκρό συγκέντρωσε τους παίκτες στο κέντρο για να μη φτάνουν οι πέτρες. Τότε έξαλλοι οι οπαδοί πηδούν στον αγωνιστικό χώρο και αρχίζουν να κυνηγούν τους παίκτες...

με τις πέτρες που μόλις πρόλαβαν αλλόφρονες να αποσυρθούν, ενώ ρίχνουν τον συν/αρχη στο έδαφος.Τότε ορμάνε από την εξέδρα καμιά 50ρια λοκατζήδες, όταν είδαν το συν/ρχη κάτω και έγινε το σώσε και το παιχνίδι αναβλήθηκε. Πως αντιμετωπίστηκε από τον τότε Γ.Γ Αθλητισμού κ Κ. Ασλανίδη; Όλοι οι αγώνες τόσο του ΠΑΟΚ όσο και του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ στα γήπεδα τους θα γίνονται εφεξής κεκλισμένων των θυρών χωρίς οπαδούς τόσο στο πρωτάθλημα, όσο και στους διεθνείς αγώνες και διακοπή κάθε οικονομικής βοήθειάς από τη ΓΓ Αθλητισμού. Αυτό θα εφαρμοστεί και στις λοιπές ομάδες, αν έχουν στα γήπεδα τους επεισόδια. Βεβαίως αυτό εφαρμόστηκε μόνο μια ή δυο Κυριακές και τα πράγματα ηρέμησαν