Στα viral της Δευτέρας η αντίδραση των social media στο θάνατο του Βαγγέλη

Ενοχικά ξεκινά η μέρα και η εβδομάδα. Όπως ξεκίνησε και η χθεσινή με την είδηση που ήρθε να επιβεβαιώσει τους φόβους όλων μας που παρακολουθούσαμε αυτό το δράμα και αναζητούσαμε το τέλος του. Αλλά ποιο δράμα έχει αίσιο τέλος; Ίσως σε αυτό το δράμα να αναζητούσαμε όλοι μας, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, ένα αίσιο τέλος για να βάλουμε τέλος - παροδικό - στις δικές μας ενοχές, την ώρα που και εμείς πολλές φορές βρισκόμαστε να κάνουμε τα "στραβά" μάτια σε αυτόν τον φασισμό της καθημερινότητας...

 Και όπως περιγράφει τόσο ανάγλυφα η Μαρία Λούκα stokokkino "είναι φασισμός της καθημερινότητας, τόσο βαθιά ριζωμένος που γίνεται αδιόρατος, με την εκμετάλλευση του μετανάστη που είναι οκ για να μαζεύει τις ελιές και να προσέχει τη γιαγιά αλλά τρώει (το λιγότερο) μια κλωτσιά όταν διεκδικεί λεφτά ή χαρτιά, η απαξίωση του τοξικοεξαρτημένου στην Τοσίτσα που πρέπει διαρκώς να εκδιώχνεται γιατί χαλάει την εικόνα της πόλης, το χυδαίο πείραγμα από το αμάξι στην ανήλική αφρικανή – θύμα του trafficking λίγο πριν ο καθαγιασμένος «νυκοκυραίος» πάρει έναν ακόμα όρκο τιμής στην οικογένεια και τη θρησκεία, το «στ΄αρχίδια» μου παρκάρισμα στη ράμπα του ανάπηρου και όλες αυτές οι συμπεριφορές που είναι τόσο συχνές και αυτοματοποιημένες , ώστε να γίνονται απενεχοποιημένες"

Ενοχικά ξεχνά η εβδομάδα καθώς τα ... madata τρέχουν, τρέχουν και εσύ πρέπει να προχωρήσεις και να ασχοληθείς με τόσα άλλα θέματα που τρέχουν γύρω σου με φρενήρη ρυθμό.

Και ξεκινά ενοχικά γιατί όλα τα στοιχεία μας οδηγούν στο να προβάλουμε και στο madata την "βολική" εκδοχή της αυτοκτονίας -  ενώ πρόκειται ξεκάθαρα για ένα έγκλημα με πολλούς αυτουργούς.

Και νιώθεις ένοχη γιατί ναι σε λίγα λεπτά θα χρειαστεί να το "τρέξεις" το θέμα και να πας παρακάτω και να ασχοληθείς με το τι είπε αλλά και με το lifestyle του Βαρουφάκη ή του κάθε Βαρουφάκη και με το φτηνό κουτσομπολιό της showbiz αλλά και με τις σοβαρές εμπλοκές στην διαπραγμάτευση και με τις παρεμβάσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας, έτσι απροκάλυπτα, όπως είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια τώρα για να μην πως αιώνες τώρα...

Και νιώθεις ένοχη γιατί η ζωή συνεχίζεται και συνεχίζεται χωρίς τον Βαγγέλη, χωρίς τον Άλεξ, με παιδιά να κλαίνε και να βασανίζονται κυριολεκτικά και μεταφορικά, με ομοφυλόφιλους να λοιδορούνται για τις προτιμήσεις τους, με ανθρώπους που για κάποιο τους χαρακτηριστικό νιώθουν τόσο άσχημα και μειονεκτικά και αποτελούν τον εύκολο στόχο των "τέλειων", των ατσαλάκωτων, των πανέξυπνων, των δυνατών, των νταήδων, των αντρών των πραγματικών, των πανέμορφων και τέλειων γυναικών, των πανέξυπνων παιδιών ...

Ενοχές που σήμερα πρέπει να μείνουν μέσα μας και να "δουλέψουν", να μετουσιωθούν σε πράξεις, να βάλουν τέλος σε οτιδήποτε μας ενοχλεί και το προσπερνάμε ... έτσι ... για να μην μπλέξουμε, για να μην παιδευόμαστε!

Τα social media εχθές δεν είχαν άλλο θέμα ...

Σήμερα που η ζωή συνεχίζεται θα έχει πολλά και εμείς το ίδιο και αυτό θα ξεχαστεί και εμείς θα συνεχίσουμε.

Ας συνεχίσουμε τουλάχιστον μετουσιώνοντας τις ενοχές μας και κάνοντας πράξεις μέσα στο σπίτι μας, την οικογενειά μας, τα παιδιά μας, το σχολείο μας, την εργασία μας, την γειτονιά μας.

Καλημέρα και ναι ... θα ξαναπώ, μην ξεχνάτε να χαμογελάτε γιατί έτσι είναι η ζωή και πρέπει να συνεχιστεί αλλά σήμερα ας μην ξεχνάμε και εκείνο το παιδί με τα μελαγχολικά μάτια. Με την σιωπή του και με την πράξη του αυτή, κάτι ήθελε να μας πει ...

Καλημέρα