Έχω ανάγκη να σε πιστέψω Αλέξη Τσίπρα! Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

Η χθεσινοβραδινή ανάγνωση των δηλώσεων του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα θα μείνει στην ιστορία του κοινοβουλευτισμού της χώρας όχι για όσα είπε σε 85 λεπτά – όχι πως δεν ήταν σημαντικά, όπως για παράδειγμα η επίσημη ανακοίνωση της διεκδίκησης του κατοχικού δανείου και των επανορθώσεων – αλλά για τα δύο τελευταία λεπτά του κλεισίματός της. «Είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας…» είπε ο πρωθυπουργός κι εκεί η φωνή του άρχισε να σπάει και το κόμπιασμα της ομιλίας μαρτυρούσε τη συγκίνησή του, η οποία γινόταν όλο και πιο έκδηλη καθώς συνέχιζε διαβεβαιώνοντας τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που τον παρακολουθούσαν πως αυτό το Σύνταγμα θα το υπηρετήσει η κυβέρνηση ως το τέλος δικαιώνοντας τα οράματα, τους αγώνες, τις αξίες και τις θυσίες του ελληνικού λαού....

Ήταν τρόπο τινά μια νέα ορκωμοσία ενώπιον των πολιτών αυτή τη φορά και όχι ενώπιον του απερχόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως συνέβη κατά το τυπικό. Και η συναισθηματική φόρτιση του πρωθυπουργού, έδωσε στη συγκεκριμένη στιγμή ιστορία αξία καθώς μετά από πάρα πάρα πολλά χρόνια οι Έλληνες ακούνε και βλέπουνε τον πρωθυπουργό τους όχι μόνο με το μυαλό αλλά και με την καρδιά τους. Ανεξάρτητα από το που τοποθετούν πολιτικά τον εαυτό τους και τι ψήφισαν στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων βάζει στην άκρη αυτά που χωρίζουν και με μια αυθόρμητη ψυχική ενότητα λέει σε έναν νέο πρωθυπουργό « Έχω ανάγκη να σε πιστέψω Αλέξη Τσίπρα». Αυτό λέμε, ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα  από χθες το βράδυ.

Αυτό είναι το πλέον σημαντικό όπλο της ελληνικής πλευράς στην εξελισσόμενη διαπραγμάτευση. «Κάτι» ήρθε και μας ξύπνησε από τον παρατεταμένο λήθαργο της αδιαφορίας ή της απαισιοδοξίας. «Κάτι» ήρθε και άρχισε να δημιουργεί εκ νέου τη μετάβαση «από το Εγώ στο Εμείς», κατά την προτροπή του Στρατηγού Μακρυγιάννη. Κι αυτό το «κάτι» δεν είναι παρά η ανάγκη μας να πιστέψουμε, να ξαναβρούμε ένα ιδανικό ή μια ιδέα που θα είναι πάνω από τα επιμέρους και θα μας ενώνει όλους. Το ιδανικό αυτό είναι η Αξιοπρέπεια.

Στην πολιτική επικοινωνία οι αφηρημένες έννοιες,  δύσκολα μπορούν να γίνουν κατανοητές απ’ όλους και με το ίδιο τρόπο. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να «προσωποποιηθούν». Αυτό ακριβώς έκανε χθες βράδυ ο Αλέξης Τσίπρας με το κλείσιμο της ομιλίας του. Προσωποποίησε την αξιοπρέπεια και η εντολή που έχει πλέον στα χέρια του δεν είναι του 37% ή του 41%. Είναι εντολή προάσπισης της εθνικής αλλά και ατομικής αξιοπρέπειας από το 99% του ελληνικού λαού.

Η ευκαιρία που έχει στα χέρια του είναι μοναδική. Και δεν πρέπει να την «κλωτσήσει». Αν νιώσει πως η κατάσταση εκεί έξω τον υπερβαίνει, δεν πρέπει να ακολουθήσει την πεπατημένη της ….κωλοτούμπας. Διότι τότε θα έχει παίξει με τα συναισθήματα κι αυτό θα σημαίνει το πολιτικό του τέλος αλλά και το τέλος της χώρας. Όταν βρεθεί μπροστά σε μέγεθος ευθύνης που τον υπερβαίνει, θα πρέπει να απευθυνθεί εκ νέου στο λαό και να ζητήσει να μιλήσει με Δημοψήφισμα, αυτό το 99% που έχει ξυπνήσει και ζητάει Αξιοπρέπεια.