Nixon: Η Ελλάδα μετατρέπει τον θρίαμβο σε τραγωδία.

Άρθρο γνώμης του Simon Nixon στην εφημερίδα WALL STREET JOURNAL υπό τον τίτλο «'Greece turns triumph into tragedy'», αναφέρει ότι το τελευταίο δράμα της Ελλάδας ενδέχεται να μετατραπεί σε τραγωδία. Πριν από έξι μήνες, η χώρα έμοιαζε ότι έχει ξεφύγει από τα χειρότερα και υπήρχε μεγάλη αισιοδοξία μεταξύ των φορέων χάραξης πολιτικής και των αγορών όπου οι γενικές επιθεωρήσεις έθεσαν τα θεμέλια για την ανάκαμψη των επενδύσεων και των εξαγωγών. Οι ξένοι επενδυτές είχαν καταστήσει ανάρπαστο το πρώτο ομόλογο της ελληνικής κυβέρνησης από την αρχή της κρίσης χρέους της ευρωζώνης και είχαν προμηθεύσει με νέα κεφάλαια το τραπεζικό σύστημα....

Το μακροχρόνιο τέλμα στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στη χώρα, προσέλκυσε σοβαρές εκδηλώσεις ενδιαφέροντος από διεθνείς εταιρείες και hedge funds αλλά και από ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια που αναζητούσαν ευκαιρίες.

Η διάθεση σήμερα είναι μάλλον διαφορετική, επισημαίνει ο αρθρογράφος. Αν μη τι άλλο, η οικονομία ξεπέρασε τις προσδοκίες, η ανάπτυξη σε ποσοστό 0,7% από έτος σε έτος κατά το τρίτο τρίμηνο, καθώς η χώρα ενισχύθηκε πολύ από την αύξηση του τουρισμού και σημείωσε την ταχύτερη ανάπτυξη από κάθε άλλο μέλος της ευρωζώνης.

Την επόμενη χρονιά η Αθήνα περιμένει αύξηση κοντά στο 3%. Η ανεργία μειώθηκε και η χώρα παρέδωσε τόσο το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών όσο και του πρωτογενούς προϋπολογισμού. Ωστόσο το ελληνικό δεκαετές ομόλογο που τώρα έχει απόδοση 7,12%, λίγο πιο κάτω από το 8,8% που ήταν το κορυφαίο ποσοστό του, εξακολουθεί όμως να απέχει πολύ από το 5,5% του καλοκαιριού. Η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά υποχώρησε στο 12,3% πριν από ένα χρόνο κα οι ελληνικές τράπεζες παρουσίασαν ανησυχητική εκροή καταθέσεων το μήνα Νοέμβριο ενώ οι πωλήσεις λιανικής υποχώρησαν τις τελευταίες εβδομάδες.

Το σκοτεινό αυτό κλίμα αντικατοπτρίζει την πολιτική αβεβαιότητα. Στη διάρκεια των τελευταίων μηνών οι Έλληνες πολιτικοί και η τρόικα των δανειστών έχουν καταφέρει να θέσουν υπό αμφισβήτηση όποια πρόοδο έχει μέχρι σήμερα σημειωθεί. Η χώρα βρίσκεται τώρα στην κόψη του ξυραφιού, σημειώνει ο Simon Nixon.

Είναι ακόμα πιθανόν οι αποφάσεις των επόμενων εβδομάδων να επιστρέψουν την Ελλάδα στη σταθερή πορεία που είχε πριν το αριστερό ροσζοσπαστικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις ευρωεκλογές που διεξήχθησαν τον Ιούνιο. Οι πιθανότητες μειώνονται κάθε μέρα.

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, πρέπει να αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης. Έχει τρομάξει τις αγορές καθώς επιχειρεί να μετατρέψει μια επικείμενη ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου, σε ψήφο εμπιστοσύνης, με την ελπίδα ότι θα προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές οι οποίες θα τον εκτοξεύσουν στη θέση του αρχηγού της κυβέρνησης.

Σημειώνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προσπαθήσει να λανσαριστεί εκ νέου στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο ως ένα σημαντικό φιλοευρωπαϊκό κόμμα.Ωστόσο ο κ. Τσίπρας αντιτίθεται πλέον σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση. Με την άρνησή του να συνεργαστεί με την κυβέρνηση ακόμα και στις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες, ο κ. Τσίπρας φαίνεται ότι ενσαρκώνει τη χειρότερη μορφή πολιτικού πολιτισμού, από εκείνη που διατείνεται ότι θέλει να αλλάξει.

Η οικονομική στρατηγική του προσδιορίζεται από μεγάλες αυξήσεις σε δημόσιες δαπάνες, επανακρατικοποιήσεις και αποκατάσταση θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα που θα χρηματοδοτηθεί με την ελάφρυνση του χρέους - ένα πρόγραμμα που εγγυάται ότι θα θέσει την Ελλάδα σε πορεία σύγκρουσης με την Ευρώπη.

Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πρέπει επίσης να μοιραστεί μέρος της ευθύνης. Τον Ιούνιο, απέλυσε τον επικεφαλής της φορολογικής διοίκησης, για την οποία οι αξιωματούχοι της τρόικας είχαν αποδείξεις για φοροδιαφυγή. Προχώρησε επίσης σε ανακατατάξεις στο υπουργικό συμβούλιο, προωθώντας παλαιού τύπου λαϊκιστές πολιτικούς σε θέσεις κλειδιά.

Πιο καταστροφικό ήταν το γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς ανακοίνωσε τον Οκτώβριο ότι η Ελλάδα θα εξέλθει από το πρόγραμμα διάσωσης στο τέλος του τρέχοντος έτους. Οι αγορές γρήγορα έδωσαν την ετυμηγορία τους με το φόβο ότι η Ελλάδα θα εγκαταλείψει τις εξετάσεις και τη δημοσιονομική πειθαρχία.

Η τρόικα είναι σχεδόν άμοιρη ευθυνών. Το ΔΝΤ συνεχίζει να επεκτείνει το μελαγχολικό ρεκόρ του στην Ελλάδα μετά από χρόνια επίβλεψης με πολλά τεχνικά προβλήματα, άστοχες πολιτικές και καθυστερήσεις. Για τρίτη φορά μέσα σε τρία χρόνια το ΔΝΤ κρατάει μια κρίσιμη επανεξέταση και πιέζει για επιπλέον βαθιές περικοπές των δαπανών που η Αθήνα επιμένει να τις αποδεχθεί και τις χαρακτηρίζει περιττές, όπως έγινε το 2013 και το 2014. Απαιτεί επίσης να επανεξεταστεί το ζήτημα των συντάξεων και το φορολογικό σύστημα εντός ενός χρονοδιαγράμματος, που δεν είναι πολιτικά ρεαλιστικό.

Ο αρθρογράφος διερωτάται στη συνέχεια, εάν μπορεί η Ελλάδα να επανέλθει στην αρχική της πορεία και υπογραμμίζει ότι λαμβάνοντας υπόψη πόσος χρόνος έχει χαθεί στις διαπραγματεύσεις, θα χρειαστεί σίγουρα κάποια επέκταση του τρέχοντος προγράμματος προκειμένου να μπορέσει η χώρα να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της.

Η Αθήνα ωστόσο είναι αισιόδοξη ότι αν εξασφαλίσει μια συμφωνία που θα επιτρέπει στην Ελλάδα να βγει από το πρόγραμμά της με μια προληπτική πιστωτική γραμμή στις αρχές του επόμενου έτους, θα μπορούσε να κερδίσει τις 180 κοινοβουλευτικές ψήφους που απαιτούνται προκειμένου να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές.

Μια τέτοια συμφωνία θα απαιτούσε μια ραγδαία μεταβολή από την πλευρά της τρόικας. Αν η τρόικα δεν συμφωνήσει σε μια ικανοποιητική συμφωνία με τον κ. Σαμαρά, θα πρέπει να προετοιμαστεί για μια λιγότερο ικανοποιητική συμφωνία με τον κ. Τσίπρα, καταλήγει το άρθρο της Wall Street Journal.

Πηγή: mignatiou.com