ΟΛΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. Προληπτική γραμμή πίστωσης: «Σωτηρία» για την κυβέρνηση, «φάκα» για τον ΣΥΡΙΖΑ. Γράφει ο Τάσος Τσιφόρος

Tο όνειρο μίας «καθαρής εξόδου» της Ελλάδας από το μνημόνιο θα παραμείνει, όπως όλα δείχνουν, όνειρο καθώς Ευρωζώνη και ΔΝΤ δεν δείχνουν την παραμικρή διάθεση να πειστούν για την αποφασιστικότητα των Ελλήνων να συνεχίσουν τις μεταρρυθμίσεις ενώ την ίδια ώρα οι αγορές μοιάζουν απρόθυμες να χρηματοδοτήσουν το άλμα προς την ελευθερία της Ελλάδας. Τουλάχιστον με αποδόσεις που δεν θα οδηγούν σε νέα εξορία από τις χρηματαγορές και, τελικά, σε νέο μνημόνιο.  Η προληπτική γραμμή πίστωσης, για πρώτη φορά «νομιμοποιήθηκε» την Παρασκευή από το βήμα της Βουλής από τον Πρωθυπουργό ενώ την υπαινίχθηκε χθες και ο Γκ. Χαρδούβελης, μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup...

 κάνοντας λόγο για «συνετή» έξοδο της Ελλάδας από το μνημόνιο. Και αυτή η γραμμή πίστωσης ενδέχεται να αποτελεί τη σωτηρία για την κυβέρνηση, η οποία και θα ανακοινώσει το τέλος των μνημονίων, αλλά, ταυτόχρονα, και τη... φάκα για μία ενδεχόμενη μελλοντική κυβέρνηση Τσίπρα. 

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί την ύπαρξη μίας προληπτικής γραμμής πίστωσης, έναντι ενός σχεδίου μεταρρυθμίσεων που θα διαμορφώσει η ίδια με συγκεκριμένες δεσμεύσεις ως προς τις παρεμβάσεις, και η οποία θα ενεργοποιηθεί μόνον εάν η Ελλάδα αντιμετωπίσει «εχθρικό» κλίμα από τις αγορές. Με άλλα λόγια, η γραμμή πίστωσης θα λειτουργεί ως ζώνη ασφαλείας έναντι μίας μετωπικής της Ελλάδας σε υψηλά επιτόκια. Το μυστικό θα βρίσκεται, τουλάχιστον σύμφωνα με τις επιδιώξεις της Αθήνας, στους όρους που θα συνοδεύουν αυτή την παροχή πίστωσης, πιθανότατα εκ μέρους της Ευρωζώνης. Το Μαξίμου ισχυρίζεται ότι οι «μνημονιακοί όροι» της συγκεκριμένης πίστωσης θα ενεργοποιούνται μόνον αν η Ελλάδα αναγκαστεί στην εκταμίευση χρημάτων από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Υπό «κανονικές συνθήκες», δηλαδή εφόσον υλοποιείται το σχέδιο που θα διαμορφώσει η κυβέρνηση, λένε οι ίδιες πηγές, δεν θα απαιτηθεί προσφυγή στον ESM καθώς οι αγορές θα δανείζουν την Ελλάδα. 

Τι θα γίνει, όμως, στην περίπτωση που η όποια ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να... κάνει αντάρτικο. Και το ερώτημα αφορά, προφανώς, μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον κ. Αλ. Τσίπρα, εφόσον προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές και τις κερδίσει η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση. 

Τι θα συμβεί αν, επί παραδείγματι, ο κ. Τσίπρας επιδιώξει να υλοποιήσει όσα έχει εξαγγείλει για επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας και «κούρεμα» του χρέους; Τότε, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί, πιθανότατα, αντιμέτωπος με το εξής αδιέξοδο: οι μεν αγορές, βλέποντας την Αθήνα να απομακρύνεται από το δρόμο της λιτότητας, θα αυξήσουν τα επιτόκια τους (σ.σ. ήδη ανεβαίνουν στον απόηχο των πρωτοβουλιών του «μνημονιακού» Σαμαρά για έξοδο από το μνημόνιο) καθιστώντας, ουσιαστικά, απαγορευτική το δανεισμό. Ό,τι ακριβώς αντιμετώπισε, λόγω πράξεων και παραλείψεών του, το 2009 - 2010 ο Γ. Παπανδρέου. Παράλληλα, η μόνη ορατή πηγή χρηματοδότησης για την κυβέρνηση - καθώς προφανώς δεν έχουν βάση τα σενάρια δανεισμού από χώρες εκτός Ευρωζώνης - θα είναι ο μηχανισμός του ESM, η χρήση του οποίου, όμως, θα «ενεργοποιεί» σειρά δεσμεύσεων για την ελληνική πλευρά, «μνημονιακού τύπου». 

Γι αυτό, άλλωστε, και ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε, από το βήμα της Βουλής, προς τον Πρωθυπουργό ότι δεν θα πρέπει να καίτε τα σπαρτά και να γκρεμίζετε τις γέφυρες πίσω σας. Στην Κουμουνδούρου φοβούνται ότι θα βρεθούν, την επομένη της κάλπης, προ αδιεξόδου. Εκτός κι αν, πάλι, οι του ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνουν κλίμα, με το πάγιο πολιτικό επιχείρημα των τελευταίων δεκαετιών: ότι παρέλαβαν καμένη γη.