Το «ΟΧΙ» που έγινε «ΝΑΙ» σε ΟΛΑ!! Του Πάνου Σιώρα

Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα όλοι κι όλες φοράνε τα καλά τους και πάνε στην παρέλαση να θαυμάζουν τα νιάτα και το «αξιόμαχο» του ελληνικού στρατού, ακούνε πατριωτικά εμβατήρια και στρώνουν τα καλά τραπεζομάντηλα για το γιορτινό επετειακό τους τραπέζι, ενώ έξω στο μπαλκόνι κυματίζει η γαλανόλευκη σημαία. Σε κάθε επέτειο ο κάθε πατριώτης φουσκώνει περήφανος το στήθος και κομπάζει για την ιστορία...

και την καθαρότητας της φυλής του που επιβεβαιώνεται απ’ τα γαρύφαλλα που πετάει στα μπουζούκια αφιερωμένα στους αγαπημένους Έλληνες καλλιτέχνες. Όμως η γαλανόλευκη σημαία είναι καλό και πιασάρικο περιτύλιγμα για διάφορους επιτήδειους κι εν τέλει πατριδοκάπηλους για να κρύψουν τη σαπίλα του συστήματος που εκπροσωπούν κι υπερασπίζονται. Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι για το καλό της πατρίδας ενεργούν και με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα. Οι όψιμοι τιμητές αυτών που έδωσαν τη ζωή τους παληκαρίσια πολεμώντας τον κατακτητή δε μας πείθουν με τίποτα για την ευσυνειδησία τους, κι αυτό διότι όσο κι αν πασχίζουν να είναι θεματοφύλακες της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας των Ελλήνων την ίδια στιγμή την υπονομεύουν για λογαριασμό μιας χούφτας παράσιτων που νέμονται τον πλούτο απ τον ιδρώτα του λαού. Το «ΟΧΙ» τότε το διατράνωσε και έκανε πράξη ο ελληνικός λαός σε αντίθεση με την κυβέρνηση του δικτάτορα Μεταξά που ήταν ξεπουλημένος στην αστική τάξη της Αγγλίας. Σήμερα λοιπόν εν έτει 2014 που ο λαός στριμωγμένος στη γωνία από τα δάνεια και τα τσουχτερά χαράτσια που αλλάζουν κάθε τόσο όνομα, αλλά πάντα τσούζουν το λαό δε λέει όχι στους δυνάστες του που αυτή τη φορά δεν είναι μόνο ξένοι. Ο λαός αυτή τη στιγμή δια της ένοχης σιωπής του επιλέγει να είναι συγκαταβατικός στα αφεντικά του και εγχώρια και ξένα. Οι εργαζόμενοι πουλάνε την αγοραστική τους δύναμη όσο-όσο, υφίστανται αλλεπάλληλες μειώσεις στο ήδη καθημαγμένο εισόδημά τους, κάνουν ζωή με ωράρια λάστιχο πλήρως εναρμονισμένα στις ανάγκες των επιχειρήσεων ελληνικών και ξένων, ανέχονται αγόγγυστα κάθε είδους εργασιακή σχέση που βολεύει την επιχείρηση και μόνο, δε θεμελιώνουν κανένα απολύτως δικαίωμα στο σύγχρονο αυτό σκλαβοπάζαρο, απολύονται ανά πάσα ώρα και στιγμή για να μη «ζημιώσουν» το κέρδος της επιχείρησης, κλείνουν το στόμα και σηκώνουν το Γολγοθά τους καθημερινά οπλισμένοι με υπομονή κι απαντοχή για τα χειρότερα. Κι αν τυχόν διανοηθούν να υψώσουν ανάστημα μαύρο φίδι της ανεργίας που τους έφαγε, αφού στην ουρά είναι χιλιάδες που καρτερούν πώς και πώς για να θέση στον ήλιο. Απαλλαχτήκαμε από τους ξένους δυνάστες Ιταλούς φασίστες και Γερμανούς ναζιστές για να μας κατσικωθούν στο σβέρκο οι φίλοι μας οι Έλληνες ιδιώτες, οι συμπατριώτες μας που μας ξεζουμίζουν και μας κατακλέβουν ακριβώς όπως κι οι ξένοι. Κι έχουν την αξίωση μετά να μην ενοχοποιείται η επιχειρηματικότητα. Δυστυχώς γι αυτούς η επιχειρηματικότητα είναι αυτή που ενέχεται για τη σύγχρονη σκλαβιά που έχει επιβληθεί με την επιτήρηση ξένων δυνάμεων ( ΕΕ,ΔΝΤ,ΕΚΤ). Η επιχειρηματικότητα που ηχεί ωραία σαν λέξη αλλά η ουσία της είναι η εκμετάλλευση και το εύκολο και γρήγορο κέρδος είναι αυτή που οδηγεί στο κρεματόριο τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που πέτυχαν παλιότερα οι εργαζόμενοι που αγωνίστηκαν για την καλυτέρευση της ζωής τους.

Η επιχειρηματικότητα είναι αυτή που οδηγεί στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια χιλιάδες νέους που μόχθησαν για να σπουδάσουν, γιατί ονειρεύτηκαν ότι κάποια στιγμή θα δρέψουν τους καρπούς των προσπαθειών τους και τώρα γεύονται την πίκρα των στυγνών νόμων της αγοράς που τους έχει μετατρέψει και μπαλάκι του πινκ πονκ ώστε να μη μπορούν να σταθούν στα πόδια τους, να δημιουργήσουν τη δική τους ζωή και οικογένεια και να είναι κρεμασμένοι απ τους γονείς τους.

Σ αυτούς τους νέους δεν επιτρέπεται να έχουν όνειρα, ελπίδα και προοπτική για κάτι καλύτερο στη ζωή τους από κάτι τύπους, πατριώτες κατά τα άλλα που όμως η μεγαλύτερη πατρίδα για αυτούς είναι η τσέπη τους κι ο τζόγος του χρηματιστηρίου.

Η αγορά, ο καπιταλισμός δεν υπολογίζει ανθρώπινες ζωές, αξίες, ιδανικά, ελευθερία γιατί είναι κόστος για αυτόν που πρέπει να εξοβελιστεί. Οι ευπατρίδες κι ευυπόληπτοι πολίτες, οι καπιταλιστές, οι επιχειρηματίες που μοχθούν για το καλό του έθνους όπως λένε και της τσέπης εννοούνε, πασχίζουν να αναβαθμίσουν τη θέση της χώρας στα διεθνή φόρα με άλλα αρπακτικά σαν κι αυτούς συνδιαλεγόμενοι και συγκρουόμενοι με αντίπαλα συμφέροντα. Ενώ οι υπάλληλοί τους από κάτω, οι εργαζόμενοι λένε ότι οι μεν εκπροσωπούν τον τάδε μιλούν, οι δε τον δείνα οπότε αλληλοτρώγονται  την ίδια στιγμή που τα αφεντικά τους κάνουν μπίζνες μεταξύ τους και κλείνουν συμφωνίες. Εμείς λοιπόν οι δούλοι μιας χούφτας, μιας δράκας εκμεταλλευτών μόνο τη ζωή μας να κομματιάζεται εξαιτίας τους θα έχουμε να βλέπουμε αν δεν αντιτάξουμε το δικό μας ΌΧΙ στα σχέδια και τις στοχεύσεις τους. Εξάλλου αυτοί σ εμάς στηρίζονται για να απομυζούν τον πλούτο για τα θησαυροφυλάκιά τους, αν λοιπόν παραμείνουμε απαθείς και μουδιασμένοι με φόβο για την παντοδυναμία τους, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Αν διστάσουμε ή δειλιάσουμε τότε θα έρθουν ακόμα χειρότερα δεινά να ενσκήψουν πάνω μας.

Το ΟΧΙ του ελληνικού λαού στα βουνά της Αλβανίας απέναντι στον Ιταλό φασίστα που τώρα γιορτάζουμε και πανηγυρίζουμε, επιτεύχθηκε με σκληρό αγώνα που αν δεν ακολουθήσουμε τώρα, τότε θα υποκύπτουμε συνεχώς στα ΝΑΙ τους.

Πάνος Σιώρας