Γιατί τό χρέος εἶναι βιώσιμο. Του Αθ. Παπανδροπουλου

Τό ἑλληνικό χρέος ἀντιπροσωπεύει τό 170% τοῦ Ἀκαθαρίστου Ἐγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) τῆς χώρας –ποσοστό τό ὁποῖο μεταφράζεται σέ περίπου 310 δισεκατ. εὐρώ. Ἄν στό χρέος αὐτό προσθέσουμε καί τά ἀσφαλιστικά ἐλλείμματα, τότε φθάνουμε αἰσίως στά 320 δισεκατ. εὐρώ, ποσό κολοσσιαῖο γιά μία χώρα 11 ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, ἀπό τους ὁποίους, τελικά, παράγει καί ἐργάζεται μόνον τό 10%!

Σαφῶς, λοιπόν, κάποιοι διεθνεῖς καί μή οἰκονομολόγοι θέτουν τό θέμα τῆς βιωσιμότητος τοῦ προαναφερθέντος χρέους, ἡ ὁποία ἐξαρτᾶται τόσον ἀπό τίς παραγωγικές προοπτικές τῆς χώρας καί τῆς οἰκονομίας της ὅσον καί ἀπό την δημοσιονομική της διαχείριση, ἡ ὁποία γιά μία μακρά περίοδο θά πρέπει νά εἶναι πλεονασματική. Κάποιοι ἄλλοι οἰκονομολόγοι, γιά λόγους ἐντυπωσιασμοῦ, ἀφήνουν κατά μέρος τήν παραγωγική καί δημοσιονομική πτυχή τοῦ χρέους

καί τονίζουν ὅτι τό πρόβλημα θά λυθεῖ ὡς διά μαγείας ἄν ἕνα μέρος τοῦ ἑλληνικοῦ χρέους διαγραφεῖ.Ἀπό τήν πλευρά της, ἡ ἑλληνική κυβέρνηση ὁμιλεῖ γενικῶς καί ἀορίστως γιά ἔξοδο ἀπό τό μνημόνιο...

διαπραγματεύσεις καί ἄλλα παρόμοια, ἀλλά, ἀπό ἐπικοινωνιακῆς πλευρᾶς, σέ καμμία περίπτωση δέν προβάλλει τήν κατάσταση ὅπως ἀκριβῶς ἔχει. Ἀφήνει ἔτσι τό πεδίο ἐλεύθερο σέ λαϊκιστές καί λοιπούς γελωτοποιούς νά λένε «τό κοντό τους καί τό μακρύ τους» καί, βέβαια, νά παραπλανοῦν μία κοινή γνώμη πού σέ μεγάλο βαθμό …ἄλλο πού δέν θέλει.

Μέ βάση τά ὅσα προηγοῦνται, κρίνουμε σκόπιμη την παράθεση σειρᾶς δεδομένων γιά τό ἑλληνικό δημόσιο χρέος καί ὅποιος θέλει ἄς καταλάβει τήν πραγματικότητα. Θά πρέπει νά ἐπισημάνουμε ὅτι τό δημόσιο χρέος μας, σέ ποσοστό πάνω ἀπό 80%, βρίσκεται στά χέρια κυβερνήσεων καί θεσμικῶν πιστωτῶν τῆς χώρας, ὅπως ἡ Εὐρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τό Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο καί ὁ Εὐρωπαϊκός Μηχανισμός Στηρίξεως (ESM / EFSF). Ἐπίσης, οἱ παράμετροι τοῦ χρέους αὐτοῦ εἶναι πολύ καλές τόσον ἀπό πλευρᾶς ἐπιτοκίου ὅσο καί στό ἐπίπεδο τῆς διάρκειας καί τῆς κλιμακώσεως τῶν λήξεων. Ἔτσι, ὑπολογιζόμενο μέ

ὅρους καθαρά παρούσας ἀξίας (NPV), τό χρέος μας διαθέτει ὑγιῆ χαρακτηριστικά καί εἶναι μικρότερο ἀπό ἀντίστοιχα χρέη ἄλλων ὑπερχρεωμένων εὐρωπαϊκῶν χωρῶν.

Αὐτή τήν διάσταση τοῦ ἑλληνικοῦ χρέους ἔχει κατ’ ἐπανάληψη ὑπογραμμίσει ὁ κ. Κλάους Ρέγκλινγκ, ἐπικεφαλῆς τοῦ ESM καί ἐκπρόσωπος ἔτσι τοῦ βασικοῦ θεσμικοῦ ἐπενδυτῆ στήν χώρα μας. Ἐξάλλου, ἡ προληπτική γραμμή στηρίξεως πού ἐξασφάλισε ἡ χώρα μας στήν τε-

λευταία Σύνοδο Κορυφῆς στίς Βρυξέλλες ἐπιβεβαιώνει ὅτι τό μεγάλο πρόβλημα τῆς Ἑλλάδος σήμερα δέν εἶναι το χρέος καί ἡ βιωσιμότητά του, ἀλλά οἱ ἀπαιτούμενες μεταρρυθμίσεις γιά νά μπορέσει ἡ οἰκονομία νά ἀφήσει πίσω της τήν ὕφεση καί τήν ἐξ αὐτῆς παραγόμενη ἀνεργία.

Ἡ χώρα χρειάζεται ριζική ἀναδιάρθρωση τοῦ παραγωγικοῦ της ἱστοῦ, μέ νέες ἐπιχειρήσεις ἱκανές νά παράγουν ὑπεραξίες, παράλληλα δέ ζωτική εἶναι ἡ ἀνάγκη νά «ἐξοντωθοῦν» γραφειοκρατία καί πολυνομία. Σέ πολιτικό ἐπίπεδο, πρέπει ὁ λαός μέ τήν ψῆφο του νά ἀποβάλει ἀπό την Βουλή τῶν Ἑλλήνων τούς ἀνθρώπους τοῦ πελατειακοῦ συστήματος, τῆς διαπλοκῆς καί τοῦ ἄκρατου λαϊκισμοῦ. Το ἔργο αὐτό εἶναι τιτάνιο. Σέ μυθολογικό ἐπίπεδο, ἰσοδυναμεῖ μέ ἄθλο τοῦ Ἠρακλέους. Ἡ προσπάθεια, ὅμως, μπορεῖ να ἀρχίσει. Ὁ στρατηγός ντέ Γκώλλ, ὅταν ἀναλάμβανε τά ἡνία τῆς καταρρέουσας Γαλλικῆς Δημοκρατίας, εἶχε πεῖ ὅτι μία μακρά καί ἐπίπονη πορεία «ἀρχίζει ἀπό τό πρῶτο βῆμα». Καί αὐτό τό πρῶτο βῆμα ἡ ὑπό τόν πρωθυπουργό κ.Ἀντώνη Σαμαρᾶ ἡ παροῦσα κυβέρνηση μπορεῖ νά τό κάνει.

Ἀντί νά ἐμπλέκεται στά λαϊκίστικα πολιτικά παιχνίδια τῶν

ἀνθρώπων τῆς διαπλοκῆς καί τοῦ ἄκρατου λαϊκισμοῦ, ὁ πρωθυπουργός, πρίν ἀνατραπεῖ ἀπό τόν ὀχετό τοῦ λαϊκισμοῦ καί τῆς ἀφροσύνης, μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ καί νά μιλήσει ἔξω ἀπό τά δόντια. Πρέπει νά πείσει ὅτι, χωρίς παραγωγή πλούτου, ἡ χώρα θά παραπαίει ὅσα χρέη καί νά τῆς χαριστοῦν. Θά εἶναι ἕνα εἶδος καταναλωτικοῦ ἐκτρώματος σέ μία παγκοσμιοποιημένη οἰκονομία. Παράλληλα,καλῶντας κάθε Ἕλληνα σέ μία παραγωγική ἀνατροπή, ὁ κ.Σαμαρᾶς θά μπορέσει, πιθανότατα, νά πείσει τούς Εὐρωπαίους ἑταίρους μας ὅτι τό χρέος καί ἡ ἀποπληρωμή του πρέπει νά ἐπιμηκυνθοῦν μέ τρόπο τέτοιον ὥστε νά εἶναι ἐφικτή ἡ παραγωγική ἀναδιάρθρωση τῆς χώρας.

Πολύ σημαντική, ἀπό τήν ἄποψη αὐτή, εἶναι ἡ πρόταση τοῦ καθηγητοῦ καί πρώην προέδρου τοῦ ΚΕΠΕ κ. Παναγιώτη Κορλίρα, ὁ ὁποῖος θεωρεῖ ὅτι ἡ ἑλληνική κυβέρνηση μπορεῖ καί πρέπει νά πείσει τούς Εὐρωπαίους ὅτι εἶναι ἀμοιβαίως συμφέρον νά μετατεθεῖ χρονικά τό μεγαλύτερο μέρος τῶν πληρωμῶν τόκων καί νά παγώσουν οἱ πληρωμές γιά χρεολύσια τουλάχιστον γιά τά ἑπόμενα δέκα χρόνια,χωρίς σέ αὐτή τήν περίπτωση νά χρειάζεται μείωση τοῦ ἐπιτοκίου. Παράλληλα, την  ἴδια περίοδο θά μποροῦν να δημιουργοῦνται πρωτογενῆ πλεονάσματα κάτω τοῦ 3% τοῦ ΑΕΠ, τά ὁποῖα θά διοχετεύονται σέ δράσεις μέ ὑψηλή

προστιθέμενη ἀξία στήν ἀνάπτυξη τῆς οἰκονομίας. Μέ τον τρόπο αὐτόν δέν προκαλοῦνται ζημίες στούς δανειστές ἀφοῦ οἱ πληρωμές τόκων καί χρεολυσίων ἁπλῶς μετατίθενται χρονικά, ἐνῶ δέν θά προκύπτουν νέες χρηματοδοτικές δεσμεύσεις ἀπό τήν πλευρά τους.

Ὅταν ἡ Ἑλλάδα ἐπανέλθει σέ τροχιά ἀναπτύξεως θα μπορεῖ νά ἀνταποκρίνεται στίς ὑποχρεώσεις της –ἀλλά, στό μεταξύ, τά ποσά, ὡς τόκοι καί χρεολύσια, πού θά πή-

γαιναν στήν ἐξυπηρέτηση τοῦ χρέους, θά χρησιμοποιηθοῦν γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας.

Τήν ἴδια περίοδο, ἄν κατατροπωθεῖ τό γραφειοκρατικό ἀπόστημα, ἡ χώρα θά μπορέσει νά ἀξιοποιήσει ἀναπτυξιακά εὐρωπαϊκά κονδύλια καί νά προσελκύσει ἐπενδύσεις πού τόσο

τίς ἔχει ἀνάγκη. Ὑπό αὐτές τίς συνθῆκες, κάποιοι ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ στό Κοινοβούλιο ἔχουν ἱστορικές εὐθύνες.