Ποιος δεν τολμά να διαγράψει τους αιώνιους φοιτητές; ΡΩΤΑΕΙ ο κ. *Ιωακείμ Γρυσπολάκης

Το 1970 πήρα το πτυχίο μου από το ΑΠΘ και παρουσιάστηκα στο Στρατό, πριν αναχωρήσω για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική, γράφτηκα στο 2ο έτος του Φυσικού Τμήματος του ΕΚΠΑ, προκειμένου να μπορώ να παίρνω άδειες από το Διδυμότειχο, όπου υπηρετούσα ως οπλίτης.
Φυσικά, ως χαρακτηρισμένος, ουδέποτε μου χορηγήθηκε άδεια, ενώ φεύγοντας για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αμερική δεν ασχολήθηκα έκτοτε με την φοιτητική μου ιδιότητα στο Φυσικό της Αθήνας. Την ιδιότητα αυτή θυμήθηκα λίαν προσφάτως, λόγω του νόμου 4009/2011, ο οποίος προβλέπει ανώτατο όριο φοίτησης. Βάσει του νόμου 4009/2011, άρθρο 80, παρ. 9α, έπρεπε να απωλέσω την φοιτητική μου ιδιότητα αυτοδικαίως στις 31-8-2014. Όμως, η ευρηματικότητα του υπουργού παιδείας, αλλά και η άρνηση των πανεπιστημιακών αρχών να εφαρμόσουν την νομοθεσία και την ακαδημαϊκή δεοντολογία έκαναν και πάλι το θαύμα τους. Με τον πρόσφατο νόμο (ΛΟΒΕΡΔΟΣ) 4283/2014, άρθρο 9, της ρητής διάταξης του νόμου 4009 εξαιρούνται πλέον όσοι εξ ημών είχαν την φαεινή ιδέα να εγγραφούν τουλάχιστον σε ένα μάθημα....
(!!!) κατά τα δύο τελευταία ακαδημαϊκά έτη 2012-13 και 2013-14, ασχέτως αν προσήλθαν ή όχι στις εξετάσεις. Οι «φοιτητές» αυτοί έχουν το χρονικό περιθώριο να δώσουν εξετάσεις κατά τη διάρκεια των εξεταστικών περιόδων Σεπτεμβρίου 2014 και Ιανουαρίου 2015 και στη συνέχεια είτε να διαγραφούν είτε να τους απονεμηθεί το πτυχίο.
Επειδή, όμως, ούτε αυτό είναι ικανό να δώσει παράταση ζωής στους αιωνίους φοιτητές, η επινοητικότητα και πάλι έκανε θραύση, πετώντας στην κυριολεξία στον κάλαθο των αχρήστων μία από τις σημαντικότερες διατάξεις του νόμου, ο οποίος ψηφίστηκε από τα 5/6 της Βουλής το 2011. Για να αντιληφθείτε περί τίνος επρόκειτο, παραθέτω επίσημα στοιχεία του Ιουνίου 2011, τα οποία ώθησαν την τότε υπουργό παιδείας να εισηγηθεί την σταδιακή διαγραφή των λιμναζόντων φοιτητών. Εγγεγραμμένοι φοιτητές και σπουδαστές (συμπεριλαμβανομένων των αιωνίων, όπως ο υπογράφων) 578.479, ενεργοί (φοιτητές και σπουδαστές στα ν+2 έτη) 360.762 και εγγεγραμμένοι στο πρόγραμμα ΕΥΔΟΞΟΣ, δηλαδή εκείνοι που έχουν δικαίωμα δωρεάν χορήγησης συγγραμμάτων, 243.779. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, την δυσαρμονία που υπήρχε – και συνεχίζει να υπάρχει – μεταξύ των κανονικών φοιτητών και εκείνων που λιμνάζουν επί δεκαετίες.

Με πρόσφατη επιστολή του προς τους πρυτάνεις των Πανεπιστημίων και τους προέδρους των ΤΕΙ, με αριθμό πρωτοκόλλου Γ.Υ. 67/22-9-2014, ο υπουργός παιδείας μας πληροφορεί ότι . . . «Λόγω του προφανούς μεγάλου αριθμού διαγραφόμενων φοιτητών και της επακόλουθης μεγάλης εργασίας που απαιτείται για να πιστοποιηθεί η βεβαίωση των όποιων μαθημάτων έχει εξεταστεί επιτυχώς ο έως τότε φοιτητής, ειδικά για όσες σχολές δεν διαθέτουν ηλεκτρονικά αρχεία από κάποιο χρονικό διάστημα και προγενέστερα, ο κάθε κοσμήτορας, για όλες τις περιπτώσεις, θα εκδίδει τη σχετική ατομική διαπιστωτική πράξη αυτοδίκαιης διαγραφής φοιτητών, μόνο μετά από έγγραφη αίτηση του κάθε ενδιαφερόμενου».

Τόσο πολύ σέβεται ο κ. υπουργός την ψήφο, που έδωσε υπέρ του νόμου τον Αύγουστο 2011, αλλά και την ψήφο 264 ακόμη βουλευτών εκείνης της περιόδου. Ας θυμηθούμε ότι, προς τιμήν του, δεν ψήφισε τις αλλαγές στον νόμο 4009/2011 το Αύγουστο 2012.

Διερωτώμαι, όμως. Ποια είναι η θέση του Πρωθυπουργού και Προέδρου της ΝΔ, αλλά και η θέση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Προέδρου του ΠΑΣΟΚ για την έλλειψη σεβασμού και την παρότρυνση, εκ μέρους του υπουργού τους, των αρχών των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ να καταστρατηγήσουν έναν νόμο, που στήριξαν και ψήφισαν τα δύο κόμματα στη Βουλή; Γιατί μην μου πείτε ότι θα βρεθεί φοιτητής, που θα υποβάλλει αίτηση να τον διαγράψουν από το Πανεπιστήμιο ή το ΤΕΙ, όπου φοιτά. Εγώ προσωπικά δεν θα το πράξω, αφού δεν είναι σύννομο, αλλά απαιτώ από τις αρχές του ΕΚΠΑ να με διαγράψουν αυτοδικαίως, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία.

Εξ όσων γνωρίζω, πολλοί συνάδελφοί μου καθηγητές πανεπιστημίων, διατελέσαντες πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις, ομότιμοι καθηγητές συνεχίζουν να είναι φοιτητές προς δόξαν εκείνων που απαιτούν από τους πολίτες να σέβονται τους νόμους και να τους εφαρμόζουν. Τι υποκρισία και εμπαιγμός εκ μέρους τους. Η Κυβέρνηση ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή. Συμφωνώ. Όμως ο στόχος και το διακύβευμα θα έπρεπε να είναι η επιβεβαίωση των μεταρρυθμίσεων και η έγκριση της συνέχισής τους. Γιατί δεν ζητά ψήφο εμπιστοσύνης για την υπεράσπιση της αξιοκρατίας και όχι των συντεχνιών, που μάχονται ενάντια στην αξιολόγηση; Γιατί δεν ζητά ψήφο εμπιστοσύνης για την σθεναρή υποστήριξη των μεταρρυθμίσεων της περιόδου 2010-2011 στην Παιδεία και την ολοκλήρωσή τους στον χωροταξικό επανασχεδιασμό των ΑΕΙ της χώρας και γενικά στην Μεταλυκειακή Εκπαίδευση;

Το χειρότερο όμως είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως «κυβέρνηση εν αναμονή», υπόσχεται είσοδο στα πανεπιστήμια όλων των απολυομένων από τα Λύκεια, ισόβια φοίτηση σε όλους και επαναφορά της φοιτητικής ψήφου για εκλογή πρύτανη, κοσμήτορα και προέδρου. Επιπλέον, στην ομιλία της στην Βουλή στις 9/10/2014 η βουλευτής κα Φωτίου ανέπτυξε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι το κόμμα της, ως κυβέρνηση, θα σταματήσει την μετατροπή της δημόσιας εκπαίδευσης σε επιχειρηματική δραστηριότητα και την υποβάθμισή της προς όφελος της ιδιωτικής. Θα καθιερώσει τον ενιαίο χώρο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και έρευνας, θα μεριμνήσει για την επιστροφή των απολυμένων φυλάκων, διοικητικών και εκπαιδευτικών. Με σωστή λειτουργία σχολείων και πανεπιστημίων, σίτιση και στέγαση για όλους τους σπουδαστές, πρωινό και μεσημεριανό στα σχολεία για όλα τα παιδιά, αντιμετώπιση της σχολικής διαρροής, κατάργηση των συνεχόμενων εξετάσεων. Θα σταθώ μόνον σε τρία σημεία του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ: (1) η αποξένωση των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ από την επιχειρηματικότητα στερεί την παραγωγική ανάπτυξη της χώρας από την καινοτομία και την εφαρμογή της έρευνας στην τεχνολογική ανάπτυξη. (2) η δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές και σπουδαστές κοστολογείται στα 1.242.000.000€ ετησίως (360.000 ενεργοί φοιτητές και σπουδαστές x 230 ημέρες ετησίως x 15€ ημερησίως για σίτιση και στέγαση). (3) η δωρεάν σίτιση των μαθητών κοστολογείται στα 1.300.000.000€ (1.300.000 μαθητές x 200 ημέρες x 5€ ημερησίως). Κατά συνέπεια, θα θέσω δύο ερωτήματα: (α) πώς θα επιτευχθεί η τεχνολογική αναβάθμιση της παραγωγικής βάσης της χώρας, αν αποξενωθεί η επιχειρηματικότητα από τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ; (β) Πού θα βρεθούν τα άνω των 2,5 δις ευρώ για να υλοποιηθούν οι ανωτέρω δημαγωγικές υποσχέσεις; Παρ’ όλο που η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, διαβλέπω ότι οδεύουμε κατ’ ευθείαν για την οριστική και αμετάκλητη χρεοκοπία.
*O Ιωακείμ Γρυσπολάκης, είναι καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης