Οἱ ἀπειλές σέ Οὐκρανία καί Μέση Ἀνατολή. Γράφει ὁ Εὐθ. Π. Πέτρου

Δυνητικές ἀπειλές ἀπό δύο ἀνεξέλεγκτες ἑστίες ἀντιμετωπίζουν ἡ Εὐρώπη καί ὁ δυτικός κόσμος γενικώτερα. Ἡ κατάστασις στήν Οὐκρανία ὀξύνεται καθημερινῶς, ἡ δέ Μέση Ἀνατολή ἔχει ξεφύγει ἀπό κάθε ἔλεγχο. Τεράστιες οἱ προκλήσεις γιά τήν νέα ἡγεσία τῆς ΕὐρωπαϊκῆςἙνώσεως πού καλεῖται νά διαχειρισθῆ τούς διαφαινομένους κινδύνους. Διότι παραλλήλως διαπιστώνεται πόσο ἀνέτοιμες εἶναι οἱ εὐρωπαϊκές χῶρες νά ἀντιμετωπίσουν τίς ἐξελίξεις, ἀλλά καί πόσο ἀκριβά μπορεῖ νά κοστίσουν,

μερικές δεκαετίες ἐπίπλαστης εὐημερίας. Πρίν 30 χρόνια...

μέ τόν ψυχρό πόλεμο ἀκόμη σέ ἐξέλιξη, οἱ ἀμυντικές δαπάνες ἦσαν νομοτελειακῶς ὑψηλές σέ ὅλες τίς εὐρωπαϊκές χῶρες. Ἐσχολιάζετο τότε, σέ πόσο καλύτερη κατάσταση θά ἤμασταν, ἄν εἴχαμε τήν δυνατότητα νά τίς μειώσουμε. Τελικῶς, ἀπεμπολήσαμε τίς στρατιωτικές μας δυνατότητες, ἀλλά ἀντί νά ἀνέβη τό ἐπίπεδο τῆς εὐημερίας μας, πηγαίνουμε ἀπό κρίση σέ κρίση.  Φαίνεται πώς ἡ οἰκονομία εἶναι ἀρκετά πολύπλοκη γιά νά μποροῦμε νά τήν βελτιώσουμε περιορίζοντας ἁπλῶς δαπάνες ἤ ἀνταποκρινόμενοι σέ κάποια συνθηματολογικά στερεότυπα. Ἀπλουστεύοντας λίγο τά πράγματα θά μπορούσαμε νά προσδιορίσουμε μία σύνδεση τῆς ὑποβαθμίσεως τῆς ἀμυντικῆς ἱκανότητος τῆς Δύσεως μέ τήν ἀνάδυση τῶν ἀπειλῶν.

Ὅσον ἀφορᾶ στήν Μέση Ἀνατολή, εἶναι ξεκάθαρο ὅτι οἱ δυνάμεις τοῦ ἰσλαμικοῦ χαλιφάτου, ξεπήδησαν ἀπό τήν στιγμή κατά τήν ὁποία οἱ ἀμερικανικές δυνάμεις ἀπεσύρθησαν ἀπό τήν περιοχή, ὑπακούοντας σέ μία πολιτική ἀναδιπλώσεως πού ἀποδεικνύεται τουλάχιστον ἀπερίσκεπτη.

Ὅσο γιά τήν Οὐκρανία, οἱ ἐκεῖ ἐξελίξεις θυμίζουν πολύ ἔντονα τήν δεκαετία τοῦ 1930. Τότε ὅπως καί τώρα, οἱ εὐρωπαϊκές χῶρες ἀφοπλίζονταν μειώνοντας δραστικά τούς προϋπολογισμούς καί τίς δυνάμεις τους. Καθώς ἡ Γερμανία τοῦ ’30 ἦταν ἡ μόνη χώρα πού ἐξοπλιζόταν μέ ταχύτατο ρυθμό, ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι ὑποχωροῦσαν ἀφήνοντάς την νά ἐπεκτείνεται. Αὐστρία, Τσεχοσλοβακία, Ρηνανία, μέχρις ὅτου τό ποτήρι ξεχείλισε μέ τήν Πολωνία.

Τώρα ἡ χώρα πού ἐξοπλίζεται εἶναι ἡ Ρωσία, ἡ ὁποία δαπανᾶ τεράστια ποσά γιά ἕνα δεκαπενταετές πρόγραμμα πού ἀναμένεται νά ὁλοκληρωθῆ περί τό 2025. Σέ ἀντίθεση ὅμως πρός τά γεγονότα τοῦ ’30, ἡ Εὐρώπη δέν ὑποχωρεῖ ἔναντι τῆς ρωσικῆς προσπαθείας νά ἀνακτήση ἐπιρροές καί νά ἐλέγξη ἐκ νέου τίς γειτονικές της χῶρες. Μιᾶς προσπαθείας πού κλιμακώθηκε μόλις ἀποσύρθηκαν ἀπό τήν Εὐρώπη οἱ ἀμερικανικές δυνάμεις. Μέ δεδομένο ὅτι οἱ ὑποχωρήσεις τῆς δεκαετίας τοῦ ’30 ὁδήγησαν στόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, λογικό εἶναι νά μήν ἐπαναληφθῆ ἐκεῖνο τό λάθος. Ἐνῶ δέ, ὅλοι ἐπισημαίνουν τήν ζημιά πού ὑφίστανται κά ποιες εὐρωπαϊκές οἰκονομίες ἀπό τήν κρίση καί τίς ἑκατέρωθεν κυρώσεις καί «ἐμπάργκο» διακινήσεως προϊόντων, στήν Ἑλλάδα τουλάχιστον περνοῦν ἀπαρατήρητες οἱ ἐπιπτώσεις

στήν ἄλλη πλευρά. Τί θά κάνη ἡ Ρωσία ἐάν ἀπολέση τά χρήματα τά ὁποῖα εἰσπράττει ἀπό τήν Εὐρώπη πουλῶντας φυσικό ἀέριο καί ἀκατέργαστες πρῶτες ὕλες;

Ἀπό τίς πρῶτες χρηματοδοτήσεις πού θά ὑποχρεωθῆ νά ἀναστείλη εἶναι αὐτές τοῦ ἐξοπλιστικοῦ της προγράμματος. Ἡ ὀργίλη ἀντίδρασις τοῦ προέδρου Πούτιν καί, κυρίως ἡ ἀναφορά του στό πυρηνικό ὁπλοστάσιο τῆς χώρας του, δεικνύει τίς ἐντονώτατες ἀνησυχίες του. Εἶναι προφανές ὅτι δέν περίμενε αὐτή τήν σθεναρή στάση τῆς Δύσεως ἡ ὁποία, ἄν μή τι ἄλλο, τόν ἐξέπληξε. Τό ζήτημα εἶναι ὅτι προβάλλει ἀνάγλυφα, ἡ ἀνάγκη ταχείας ἰσχυροποιήσεως τῶν εὐρωπαϊκῶν κρατῶν καί ἀκόμη

ταχυτέρας ἀποκαταστάσεως τῶν εὐρωατλαντικῶν δε σμῶν. Νά ὑπενθυμίσουμε ὅτι οἱ χῶρες τοῦ ΝΑΤΟ ἔχουν θεσμική ὑποχρέωση νά διαθέτουν τουλάχιστον τό 2% τοῦ ἀκαθαρίστου προϊόντος τους γιά ἀμυντικές δαπάνες. Εἶναι ζήτημα ἄν τό πράττουν οἱ τρεῖς. Καί ἄν μπορῆ νά ἐλπίζη κανείς στήν ἐπικράτηση μιᾶς λογικῆς ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀνατολική Εὐρώπη, δέν ὑπάρ χει καμμία περίπτωσις νά συμβῆ κάτι τέτοιο στήν Μέση Ἀνατολή.

Τό «μετριοπαθές ἰσλάμ» πού ἐπεκαλοῦντο οἱ Ἀμερικανοί ἁπλῶς δέν ὑπάρχει. Ἡ Τουρκία δέ, πού προεβάλλετο ὡς «χώρα-πρότυπο» ἔχει ἀνεπιστρεπτί διολισθήσει πρός τόν νεο-ὀθωμανισμό.

Ἀνατρέπονται καθημερινῶς οἱ «πολιτικῶς ὀρθές» ἐμμονές ὡς πρός τήν συνύπαρξη λαῶν καί πολιτισμῶν. Τό βλέπουμε καί στούς μουσουλμάνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν μεταναστεύσει στίς χῶρες μας. Ὄχι μόνον δέν ἀποδέχονται τήν κουλτούρα μας, ἀλλά ἐκμεταλλεύονται τήν ἀνοχή στήν προσπάθεια νά ἐπιβάλλουν τήν δική τους.