Κυρώσεις στη Ρωσία, αλλά όχι στο Ισραήλ; Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Η Ε.Ε. ενέκρινε και τυπικά χθες τις νέες κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, οι οποίες έχουν άμεση εφαρμογή. Οι ΗΠΑ αναμενόταν από στιγμή σε στιγμή να ανακοινώσουν αντίστοιχα μέτρα. Ας υποθέσουμε, παρακάμπτοντας τα (εύλογα) επιχειρήματα της Μόσχας, ότι έχουν δίκιο και ο Πούτιν πρέπει να τιμωρηθεί για τις πράξεις του στην ανατολική Ουκρανία. Δικαιούμαστε, όμως, όπως ο καθένας, να θέσουμε ένα ερώτημα:...

Αν αυτό αξίζει στη Ρωσία και την πολιτική της ηγεσία, γιατί να μην ισχύει το ίδιο για την περίπτωση του Ισραήλ και της κυβέρνησής του, με βάση τα όσα γίνονται στη Γάζα;

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, ας πάρουμε με τη σειρά τις κατηγορίες για τις οποίες κρίθηκε ένοχη και τιμωρείται η Μόσχα. Μία από αυτές είναι ότι, κατακτώντας την Κριμαία και ενισχύοντας τους φιλορώσους αυτονομιστές, αμφισβητεί την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Μόνο που αυτό το οποίο κάνει το Ισραήλ είναι πολύ χειρότερο: Αφαιρεί από έναν ολόκληρο λαό το αυτονόητο δικαίωμα να αποκτήσει το δικό του ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, ενώ όχι μόνο αρνείται να αποχωρήσει από τα εδάφη που έχει κατακτήσει με πολέμους, αλλά συνεχίζει και εντατικοποιεί τον εποικισμό τους.

Η Δύση και ο ΟΗΕ ισχυρίζονται, επίσης, ότι η Ρωσία είναι αυτή που κυρίως ευθύνεται για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις διαφιλονικούμενες περιοχές της Ουκρανίας. Τι να πούμε τότε για το Ισραήλ; Ποια ανθρώπινα δικαιώματα έχουν απομείνει όρθια στη Γάζα, όταν βομβαρδίζονται σχολεία και νοσοκομεία, όταν σκοτώνονται μωρά σε παιδικές χαρές και δημόσια πάρκα, όταν ανατινάζεται ο μοναδικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας; Όταν, ακόμη και πριν από την τελευταία εισβολή, η στενή αυτή λωρίδα γης έχει μετατραπεί σε μια τεράστια φυλακή για το 1,8 εκατομμύριο των κατοίκων της; Προφανώς, κανένα…

Τέλος, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί καταγγέλλουν τον Πούτιν και την ηγετική ομάδα του Κρεμλίνου ότι αγνοεί τις αποφάσεις και τις υποδείξεις της διεθνούς κοινότητας. Μα ο Νετανιάχου την γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του, όπως έκαναν όλοι σχεδόν οι προκάτοχοί του! Μόλις προχθές, άλλωστε, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ ξεκαθάρισε ότι δεν αποδέχεται το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που ζητούσε την άμεση σύναψη εκεχειρίας, επειδή, όπως κατά λέξη είπε, «σχετίζεται με τις ανάγκες μιας δολοφονικής τρομοκρατικής οργάνωσης που επιτίθεται εναντίον Ισραηλινών πολιτών και δεν έχει καμία απάντηση όσον αφορά τις ανάγκες του Ισραήλ για ασφάλεια».

Προφανώς, λοιπόν, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί έχει ως εξής: Το Ισραήλ θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει και να σκοτώνει όσους θέλει, όταν και εφόσον αυτό -και μόνο αυτό- κρίνει ότι έτσι πρέπει. Οι σύμμαχοί του, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, φροντίζουν να το στηρίζουν -είτε προβάλλοντας βέτο στον ΟΗΕ όταν θίγεται το αγαπημένο τους παιδί (όπως οι ΗΠΑ) είτε εξισώνοντας τις διαμαρτυρίες κατά των σφαγών με «αντισημιτισμό» (όπως οι Ευρωπαίοι) είτε σφυρίζοντας αδιάφορα όταν τίθεται ζήτημα κυρώσεων σε βάρος του (όλοι μαζί). Οι δε μονάρχες των περισσότερων αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων, που είναι επίσημοι συνομιλητές της Δύσης και περιζήτητοι επενδυτές, έχουν φτάσει να ελπίζουν να «εξαφανίσει» το Ισραήλ από προσώπου γης τους ενοχλητικούς Παλαιστίνιους…

Ω, τι δίκαιος κόσμος πατέρα!

Πηγή: Ημερησία
inprecor