Πάει το μουστάκι σου μπάρμπα Φώτη..

Τρεις λέξεις, ένα πρόσωπο... Φώτης Κουβέλης... Εγώ δεν θέλω να ρίξω το επίπεδό μου. Δεν θα άλλαζα ποτέ, εκτός και αν με προκαλούσε, το «β» με το «ρ». Προτιμώ το «Κύριος Τίποτα». Μιλάω για τον γνωστό πολιτικό γυρολόγο και αρχηγό της πρώην ΔΗΜ.ΑΡ. Όχι δεν τον παραίτησε κάποιος από την θέση του προέδρου του κόμματος. Απλώς έμεινε χωρίς κόμμα αφού αυτό διαλύθηκε. Για την ακρίβεια από ΔΗΜ.ΑΡ. έγινε ΡΗΜΑΔ... Τι να πρωτοθυμηθώ. Από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α έφαγε «πόρτα». Άντε πήγαινε σπίτι σου ρε μπάρμπα να πλέξεις κανά πουλόβερ, του είπαν με μια φωνή, που θες να γίνεις κι αρχηγός. Οι αμπελοφιλοσοφίες σου δεν έχουν τέλος. Ατέλειωτο ανιαρό μπλα - μπλα χωρίς καμιά ουσία. Δεν το έβαλε όμως κάτω...

Έφτιαξε και αυτός ένα κόμμα για να εξασφαλίσει το πολιτικό του μέλλον. Εκμεταλλεύτηκε την «βλακεία» και έλλειψη πολιτικής παιδείας του Έλληνα για να κερδίσει μια θέση στο Κοινοβούλιο και να πάρει φραγκάκια. Ξεγέλασε τον λαό και στήριξε τον Σαμαροβενιζέλο. Έβαλε την υπογραφή του στα μέτρα αφαίμαξης του κοσμάκη και μετά έφυγε από τη συγκυβέρνηση.

Πήρε την κιθάρα της φαφλατοσύνης και άρχισε να τραγουδά παραπονιάρικα τον πόνο του. «Με πέταξαν σαν στυμμένη λεμονόκουπα» το μεγαλύτερο του χιτ. Πού πήγαινες ρε Φώτη ξυπόλητος στα αγκάθια; Άσε την επιλογή των συνεργατών σου, Ρεπούση, Ψαριανός, Παπαδόπουλος, Οικονόμου, Μάρκου και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα!

Τελικά Φώτη τα κατάφερες! Με έκανες να σε πω Κουρέλη. Γιατί κλαψουρίζεις τώρα βρε αθεόφοβε; Θες να γίνεις Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Aμ δε! Ο προεδρικός θώκος δεν μπορεί να γεμίσει με ένα Τίποτα! Ειδικά στους καιρούς μας δεν χρειάζεται βαρίδια αλλά άντρες με... αρχή δια μάχες εθνικές!

(σ.σ. Η λέξη αρχή στην τελευταία γραμμή σημαίνει εξουσία...)

ΛΑ.ΠΑΣ.