Το περιβόητο “Έλλειμμα ανταγωνιστικότητας”

Τo βασικό πρόβλημα της Ελλάδας και αυτό που την οδήγησε στην κρίση είναι εδώ και περιγράφεται με δυο λέξεις: “Έλλειμμα ανταγωνιστικότητας”. Αυτό το έλλειμμα επιχειρήθηκε να αρθεί -μέσα από την μείωση Μισθών και τιμών, εσωτερική υποτίμηση και αναδιοργάνωση όταν εσφαλμένα ή ύποπτα και χοντροκομμένα- αποδόθηκε στην τεμπελιά την διαφθορά και την απατεωνιά των Ελλήνων. Όμως τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά. Μετά από ένα αρχικό μπουμ, οι εξαγωγές μας πήραν ξανά την κάτω βόλτα και παρά την αύξηση  του αριθμού των τουριστών η κατά κεφαλή δαπάνη έχει υποχωρήσει και τα έσοδα των ξενοδοχείων έχουν μειωθεί όπως διαπιστώνει και  ο Daniel Gros, διευθυντής του think tank των Βρυξελλών...

Center for European Policy Studies εδω. Παράλληλα έχει τεθεί στο δημόσιο διάλογο και χρίζει διερεύνησης το ερώτημα πόσα από αυτά που καταναλώνουν οι τουρίστες παράγονται στην Ελλάδα και πόσα τελικά από τα χρήματα τους περνούν τα σύνορα μας αμεσα για να καταλήξουν σε ξένους παραγωγούς και επιχειρηματίες,

Τα παραπάνω δείχνουν ότι πίσω από την έννοια “Έλλειμμα ανταγωνιστικότητας” υπάρχουν αλλά  πολύ βασικά ζητήματα εκ των οποίων κανένα δεν λύθηκε. Απλά μέσα από την εσωτερική υποτίμηση ατόνησαν όσον αφορά την δραστικότητα τους και τις συνέπειες που παράγουν στο σήμερα. Όμως σίγουρα υπονομεύουν το αύριο και θα οδηγήσουνε νέα ανάγκη υποτίμησης

Υπάρχει σαφώς η Ιστοτομία του ευρώ. Μια ακριβή ισοτιμία μόνο θεωρητικά  πλήττει τις εξαγωγές σε όλες τις χώρες το ίδιο, ενώ πρακτικά τις πλήττει ανάλογα το βαθμό εκβιομηχάνισης ανάπτυξης και το είδος που έχουν εξειδικεύσει την οικονομια τους και εξαγουν.

Το κυρίαρχο πρόβλημα της Ελλάδας  δεν είναι παραγωγικό αλλά είναι χωροταξικό και αντίστοιχο με τις άλλες χώρες της περιφέρειας.  Δεν έχει να κάνει με το τι παράγει άλλα με το ότι βρίσκεται στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Στο τομέα που έχει εξειδικευθεί η οικονομία της, (τρόφιμα τουρισμός) δεν δέχεται ανταγωνισμό από χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, αλλά από τις χώρες έκτος ευρώ και αυτές που είναι πολύ κοντά μας .

Από την άλλη πλευρά των συνόρων παράγονται όλα όσα θα μπορούσαν να παράγονται εδώ, όμως εκεί παράγονται φτηνότερα. Αυτά τα φθηνά προϊόντα εκτοπίζουν τα αντίστοιχα ελληνικά από παντού ακόμη και στο εσωτερικό της Ελλάδας. Επιπλέον δίπλα από τα σύνορα και τις θάλασσες μας μας υπαρχουν φθηνότεροι τουριστικοί προορισμοί με τα ίδια  μεσογειακά και φολκλορικά  χαρακτηριστικά  τα οποία έχουμε και εμείς.  Το μόνο που μας ευνοεί είναι συγκυρία, καθώς τα τελευταία χρονια οι τουρισμός στην Ελλάδα ευνοείται από την ταραγμένη κατάσταση στην μέση ανατολή, προϊόν της Αραβικής άνοιξη.

Όλα αυτά αποδεικνύονται από το γεγονός ότι η Ισπανία,  η Πορτογαλία και η Ιταλία έχουν  το ίδιο πρόβλημα με μικρότερη ή μεγαλύτερη ένταση και επιλέχτηκε παντού η ίδια λύση δηλαδη η Λιτοτητα και εσωτερική υποτίμηση.

Κατά την γνώμη μου οι διάφορες που υπάρχουν στην εξέλιξη και την αντιμετώπιση της τρέχουσας κρίσης μεταξύ των χώρων της περιφέρειας, έχουν να κάνουν το πόσο αυτές οι χώρες έχουν αναπτύξει μια μεταποιητική βιομηχανία και έναν τριτογενή τομέα.  Αυτή η εξέλιξη αν υπάρχει, καθυστερεί απλώς να αποκαλύψει την τραγική τους κατάσταση στο εύρος και οξύτητα που αυτή αποκαλύπτεται στην Ελλάδα. Όμως η ανάπτυξη μιας μεταποιητικής βιομηχανία και ενός  τριτογενή τομέα δεν  θα λύσει το πρόβλημα. Απλώς θα καθυστερήσει την εκδήλωση του.

Οι λύσεις είναι δυο:
Είτε έξοδος από το ευρώ μια εξέλιξη που θα φέρει άμεση μείωση του ανταγωνιστικού χάσματος με τις χώρες που βρίσκονται στην εξωτερική περιφέρεια της ευρωζώνης.

Είτε τοποθέτηση του ελλείμματος ανταγωνιστικότητας της περιφέρειας στο κέντρο των συζητήσεων στην ευρωζώνη ώστε να ληφθούν άμεσα μέτρα προστασίας των οικονομιών τους από τον ανταγωνισμό που δέχονται από τρίτες χώρες.  http://papaioannou-giannis.net/