Όταν κλέβεις την παλλικαροσύνη μιας βασανισμένης Ηρωΐδας, αυτά παθαίνεις...ή μήπως δεν έγινε τίποτε κι απλώς τα σκαρφίστηκες όλα;Τι διαλέγεις; Τι είναι άραγε χειρότερο;

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Εξ απαλών ονύχων τά’ μαθες, από μικρός τα κόλπα τα μεγάλα...
«ήρως εσύ τρανός και μέγας» κι όμως τα βουνά τ’ Αλβανικά «τα γλίτωσες»...δεν «πήγες» στα Ψηλά Βουνά «καμπόσε»... 

...«τη γλίτωσες» Κομαντάτε Φον/Σερ Γλίτσωφ...

Κι αφού σ’ αρέσουν τα «τσιτάτα», ας σου μιλήσει η Φωνή της Φυλής σου, αυτής που πρόδωσες τόσες φορές, με μια δική της «τσιτατολογία», με «γνώριμες φωνές» και λεκτικά αποκόμματα απο δω κι απο κει, που το καθένα για δικούς του λόγους έμειναν στη Μνήμη αυτού του Λαού...για να στρέφονται όταν πρέπει εκεί που πρέπει...

Αφού «έχασες», λοιπόν, το Αλβανικό το Έπος, τόσο το χειρότερο γι’ αυτό...είπες...κι ευθύς βάλθηκες ν’ αναπληρώσεις την «απώλεια» μ’ ένα δικό σου, Ακροπολιτάνικο Έπος...ολοδικό σου...καταδικό σου...πήγαν να στο χαλάσουν βέβαια, μια φαντασμένη πόρνη κι ένας ακόμη, «Σάλτας»; Σαλταδόρος; Θα σε γελάσω...πάντως τα «κανόνισες» εσύ...τη μια την «εξαφάνισες»...άγνωστο πως, χρυσοδάκτυλε...τον άλλον, κι αυτόν κάπου, κάπως τον «χαβούζιασες» για κάμποσον καιρό, τρόμαξε ο άνθρωπος μπας κι έχει την τύχη εκεινού, του πως τον ελέγανε να δεις; Τρότσμπι; Κάτι τέτοιο τέλος πάντων, κι έκατσε στη γωνία...αργότερα τον εβόλεψες κι αυτόν μ’ ένα ρολάκι στο διαφημιστικό σου...

Νισάφι όμως με τα προλογούμενα...

Κι όπως το σκαρφίστηκες,  αμ έπος αμ έργον...

Η «έσχατη πλάνη όμως χείρων της πρώτης», πάντα...έτσι κι εσύ δεν έμεινες εκεί...έξι μήνες μετά τις Κορυτσάδες όπου παγώσανε οι άλλοι οι βλάκες, μέσα στην πόλη εσύ, στον κεντρικό το λόφο, τάχα μου γιούρια νύχτα έκαμες και βούτηξες λέει το μπαϊράκι του εχθρού...ναι, αυτουνού που δεν «καταδέχτηκες» ν’ αντιμετωπίσεις στο μέτωπο...

Ναι, εξ υφαρπαγής τ’ ονόμασες εσύ και οι κομπανιέροι σου...μετά...αλλά δεν κάμει καμία σημασία τούτο, ε;...

Πάντως φλογάτε μου «Υφαρπαστή», δεν εξηγήσατε ποτέ από ποιόν εννοούσατε το «υφάρπαξες το μπαϊράκι»...από τους εν ιερά μανία γαμομυκτιρίζοντες στα τέσσερα εχθρούς που είχανε βουτήξει ομαδικά μέσα στο μέλι εκεινής της τρίχας που λένε σέρνει καράβι, όντες έρμαια μιας αποφασισμένης Μαινάδας;ή μήπως απ’ την ίδια την ηρωϊκή Μαινάδα; Και «τι απέγινε» τάχα η Μαινάδα μετά; «Πάτησες» ή όχι πάνω στην Ηρωϊκή Θανή της για να δρέψεις εσύ μετά τις δάφνες;

Ή μήπως μύθευμα ήταν όλα κείνα για να υψωθείς του λόγου σου;

 Θα πεις άραγε ποτέ;

Έπεα πτερόεντα τα μύρια όσα εξέμεσες μετά, αχρηστολιανοντούφεκος κι αραχνοϋφαντος και πλουμιστοκορδωμένος σα φασκιωμένος λόρδος πότε στο χαρτί και πότε στο γυαλί...

Έρρεβος μελανό κι αθώρητο, αβυσσαλεοτέρα της αβύσσου η ψυχή σου...

Μέγας «ανατολικός» αγιόλεκτος/επίλεκτος άραγε; Ή μήπως ύπουλος εσπέριος, επίδοξος Σικελικός Εσπερινός για τον τόπο σου, αγνώστων δυνάμεων Αγηματάρχης;

Εικοσιπέντε μόλις Μάηδων και σούκατσε «χοντρό λαχείο», βαρύ κομματικό γκοβέρνο, αμ πως;

Πληρώνονται οι «ηρωϊσμοί», ε;

Ας είν’ καλά ο «Πατερούλης» και το κρυφό μπαγιόκο...ή μήπως «όχι μόνον αυτός»;

Πως τα’ φερες απο δω, πως τα’ φερες απο κει, «το πλάσαρες το ηρωϊκό κοπέλι»...την αφεντομουτσουνάρα σου...

Αγκύρωσες για τα καλά μωρέ, βραχώθηκες, ίδιος ροφός χοντρόπετσος και πονηρός, που αγόμωτον σε λόγιαζαν όλοι ενώ εσύ πάντα έκρυβες στιλέτο στο μανίκι...όχι πάντως για τους «απέναντι εχθρούς»...αλλά μάλλον για τους εκάστοτε «ομοέμπεδούς» σου...ε;

Τώρα, γιατί κάμαν σαν τρελοί και γέλαγαν ολονυχτίς σα μανιακοί παράφρονες οι Φύλακες οι Ακροπολιτάνοι, γιατί Αιάντειος Γέλωτας τους βάρεσε κατακούτελα κι εσύ ο μουλωχτός απόλεμος πιτσιρικάς που δεν καταδέχτηκε τον Ρωμαίο να βαρέσει στην Ήπειρο, στα χιόνια...στο θανατικό, κατόρθωσες κείνη τη νυχτιά να μπεις, να πάρεις το Λάβαρό τους (τάχαμου ή στ’ αλήθεια μωρέ;) και να βγεις ανείδωτος κι αβόλιαστος, κανείς ποτέ δεν έγινε μπορετό να καταλάβει...

Αν κι άκαπνος δε σε σταμάτησε το «Εκάς οι Βέβηλοι» του εχθρού...

Περίεργο...και συμπάθα μας όλους εμάς που δυσπιστούμε μπρος στην «Ηρωϊκή Μορφή σου Άγιε Παλίκαρε των Λαών»...

Βλέπεις, το τσαγανό κι η αποκοτιά, ο Ηρωϊσμός κι η παλλικαροσύνη θέλουν πολύ και γερό καμίνεμα...για να ψηθούν τα κότσια της ψυχής θέλει πολύ τσουρούφλισμα, ν’ αφρίσουνε πάλι, ξανά και πάλι τη συρμαγιά της θάρρητας...μέχρι να κρουστώσει αυτή, να μονοιάσει με το δέρμα, να γίνουν ένα και να μην ματαποχωριστούν...τότε μονάχα λογιάζεσαι ήρωας, παλλικάρι κι όχι ψευτοπαλικαράς μωρέ...ό,τι άλλο, είναι λεηλάτισμα ανίερο «ξένης παλικαρίσιας συρμαγιάς»...διαγούμισμα του ηρωϊσμού ενός άλλου...ή κάποιας άλλης...

«Άδακρυς Μάχη» λοιπόν η δικιά σου...ανώδυνη (για σένα) και «νικηφόρα» παρ’ όλα αυτά...μπήκες στο άδυτον των αδύτων...του εχθρού; Ή μήπως του «Φίλου»;...

Ή «πάτησες» στο πτώμα της Ηρωϊκής Μαινάδας ή τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έγινε κείνη τη βραδιά...λένε...ψίθυροι...πολλοί, χρόνια και χρόνια, δεκαετίες τώρα...

«Κατά σύμπτωση», μια πονηριά στο Λόφο τον Ιερό σου’ δωσε τα κλειδιά του «άλλου του Αδύτου»...που δεν άνοιγε εύκολα...τι σύμπτωση, ε; έτερον εκάτερον θα πεις κι όλως τυχαίον ήταν...

«Άβυσσος άβυσσον επικαλείται» και η μια σου Σκοτεινή Πράξη ακολούθησε την άλλη...

«Αν κοιτάξεις την Άβυσσο όμως θα σε κοιτάξει κι αυτή» παρασιτικέ λαθρόβιε...

Και μάλλον «σε κοίταξε»...

Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε τι παίχτηκε κείνη τη Νύχτα κι έπειτα...

Λες κι όλα τάχθηκαν να σε «υπηρετήσουν»....

Που το ψέμμα, που η αλήθεια το λοιπόν;...

Που ο ψίθυρος; Που η φήμη;που το «στήσιμο» των ζαριών και που η πραγματικότητα; Που το τυχαίο και που το σχεδιασμένο;

Πόσα ταμπλώ σε δέχτηκαν; Και πόσα υπηρέτησες;

Πήγε πολλές φορές κάπου να χαθεί για σένα τον Άγγελο Κακών το σκοτεινό παιγνίδι, μα πάντα «κάτι γίνονταν» και «κάποιος άλλος Άγγελος κι από Μηχανής Θεός» ερχόταν, τα’σιαχνε λες, κι «αγνό κι αμόλυντο» σ’ έβγαζε...πάντα μα πάντα «καθαρή την έβγαζες»...

Βράχος, ψειρού δε βρέθηκε να σε κρατήσει για πολύ...

Πολλά παράξενα μαζί...άδηλα και κρύφια...η ταυτότητα μιας ζωής...

Ότι κι αν σού’ σκαζε από καιρού εις καιρόν, εσύ αγρόν ηγόραζες μαστροτζεπέτο τεχνουργέ...στα ξύλινά σου γκάτζετ τό’ γραφες και η καταιγίδα πάλι γύρναγε, την άλλη κιόλας τη στιγμή θαρρείς σε απανεμιά...κι αμέσως Όρτσα καλοτάξιδη...

«Έξις Δευτέρα φύσις» λέγεται για τύπους σαν και του λόγου σου...μα θαρρείς ώρες ώρες λαθεύουν όλοι για τη χάρη σου...εκεί που λογιάζουν τις πράξες σου τις προδοτικές για «έξεις αυθόρμητες», εκεί λες κι αλλάζουν πρόσωπο αυτές και μοιάζουν καλοσχεδιασμένα...και καλοεκτελεσμένα όρντινα...

Τίνος όμως;
Αυτό δεν έγινε ποτές ξεκάθαρο...το «ηλίου φαεινότερον» για σένα δεν καταδέχτηκε ν’ αποφανεί ποτέ...μόνον σαν «υποψία»...σαν «αχνοθωριά» ακριβοθώρητη, σκιά αδιόρατη πίσω απ’ την κουρτίνα...

Δήθεν «αβράκωτος» πάντα μα κρυφοβαρωνικός λες ο ρόλος σου...αστοβαρβαροφάγος τάχαμου...κι εντέλει «μπιστικός»;...ποιός ξέρει;

Και κοίτα να δείς που μέχρι και τώρα ο «μαντζουριανός υποψήφιος», το παλαίτυπο της Ψυχρής Εποχής δουλεύει ακόμη...

Λες και «κάτι το ενεργοποιεί» από καιρού εις καιρόν...ο εν Ύπνω Παλαίμαχος με μιαν εντολή «σηκώνεται» και ξεκινάει τη «δράση»...

Τι και ποιός άραγε «κρατάει το κοντρόλ»; Και σε «τι συνίσταται» τάχα «αυτή η δράση»;

Και πάνω κει που θες να πεις «Αισχρόν εστί και λέγειν», αναρωτιέσαι αυτοστιγμή: βρε σίγουρα είναι απλώς ένα «αισχρόν είδος» που ακατονόμαστο πρέπει του για πάντα; Μπας και στην περίπτωσή του το «Αιδώς Αργείοι» είναι λίγο, ατυχές κι αταίριαστο;

Πόσο θράσος αλήθεια θέλει να ισχυριστεί κανείς πως «εική και ως έτυχεν», έτσι ντουγρού, στην τύχη, στα τυφλά ξεμύτισαν δυό τζούφιοι απόλεμοι πιτσιρικάδες και πέρασαν μέσα από τσούρμο ολάκερο έμπειρους μπαϊρακτάρηδες, μπαρουτοκαπνισμένους πολεμιστές προπάντων κι «έτσι απλά» κλέψαν το μπαϊράκι από επίφοβους πάνοπλους Λαβαροφόρους;

Πολύ...πάρα πολύ...θράσος...

Αλλά κατά πως τό’ παν κι άλλοι: το ψέμα πρέπει να’ ναι μεγάλο, πάρα πολύ μεγάλο..όσο πιο μεγάλο, τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχει να το χάψουν οι μάζες...άσε που λέγε λέγε, στο τέλος κάτι θα μείνει...

Τά’ ξερες μπεζεβέγκη, ε; ή μάλλον, όχι εσύ...εσύ αμούστακο άγαμο τσουτσέκι ήσουν...(αν και με το «επαγγελματικό ανήθικο θράσος» που’ χεις ήσουν ικανός να «χάρηκες» μέχρι και τη Μαινάδα προτού τη στείλεις με ψεύτικες υποσχέσεις στο θάνατο και στην Ιστορική Λήθη της ηρωϊκής της θυσίας»)...

Προφανώς, «άλλοι» όμως τά’ ξεραν και «στο ετοίμασαν»...

Ποιοί άραγε;

Και γιατί ύστερα, όλοι μα ΟΛΟΙ απ’ το’ να άκρο μέχρι το άλλο, σου’ τρεφαν το «μύθο»; Πόσοι επιτέλους είχαν όφελος απ’ τις «πολύτιμες αδιευκρίνιστες υπηρεσίες» σου;

Ποιός να’ ταν άραγε ο «Αφέντης» σου αρσενικιά μας «πολυπλόκαμη» Μάτα Χάρι;

Πάλεψες με νύχια και με δόντια να καρπωθούν τον μισό αυτόν αγιασμένο απ’ το αίμα του Λαού μας τόπο οι Άβαροι, οι Βόρειοι, οι Τουρανομογγόλοι...

Κι αυτό το ονόμασες Εθνική Αντίσταση...

Κι όμως...σε «στήριξαν» από «παντού»...σου «τάϊσαν το μύθο»...μέχρι και οι «Αστοί καθεστωτικοί ιμπεριαλιστές εχθροί σου»!!!

Σ’ άφηναν στους διάφορους Φρέντοαλαμανούς να ξεφουρνάς Λόγια μισά της πλώρης, από κείνα που βαριεστημένα παίρνει ο Άνεμος κι αμέσως χωρίς ουσία Λόγια τ’ Αέρα γίνονται...τι κι αν ταυτόχρονα μετατρέπονται σε βαρετές και προκλητικές για τη νοημοσύνη φαρσοκωμωδίες;

Κοινό εύπιστο πάντα υπήρχε...

Τάχαμου πάλευες για μια Γη της Επαγγελίας...ξέχασες να πεις στους «εδώ» ότι εννοούσες «τους άλλους», τους «απέναντι»...τους «από κει»...και κάνοντάς τα όλα Γης Μαδιάμ...παρέδωσες Γην και Ύδωρ στον Εχθρό...

Γαία πυρί μειχθήτω οι εντολές σου...προφανώς...γι’ αυτό τον τόπο...και ομολογουμένως τα κατάφερες άριστα...

Και το χειρότερο: γονόροια σκέτη και θανατουργή ξαμολύθηκε απ’ τα έργα σου...μυριάδες ομοιόφρονά σου τέκνα, εμπνευσμένα από σένα, αδιόρατα γαλβανισμένα στα στυγερά σου αντεθνικά, άθεα, ζωοδοξικά πιστεύω...κι αλλότριους σκοπούς...

Αλλά...μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι...

Αντί να κάτσεις να φχαριστηθείς τον «κόπο» σου κακέμπνευστε, δε σου ‘φτασε...θες κι άλλο...εθίστηκες μωρέ; λες κι όλο αυτό το παιγνίδι που χάθηκαν εδάφη, περιουσίες, ζωές ήταν απλώς ένα «τρυπάκι» για σένα...κι αποφάσισες να ξεδιπλώσεις μια φορά ακόμη την δεινεπίφορη, την δεινέμφορη διαχρονική persona σου...

Αλλά να που εσύ ο ίδιος άνοιξες τον Σκοτεινό σου Λάκκο...

Ιδεατίζεις, δεκαετίες τώρα,  άσκεπτα κατά του Έθνους σου τα οφιοειδή σου τέκνα...τους φουσκώνεις το κεφάλι με αντεθνικές/διεθνιστικές/πολυπολιτισμικές ιδεοληψίες μίσους, όντας ο ίδιος βυθισμένος στα βρόχια ενός χρόνιου ψυχαναγκαστικού αντεθνικού παριδεασμού...

Μέχρι να συνειδητοποιήσουν όλοι τι ήσουν πάντα στ’ αλήθεια...

Και χωρίς να το καταλάβεις θα βρεθείς εκτός Νυμφώνος αδίστακτε άνοα και άφρονα θεομάχε...

Εν ριπή οφθαλμού, οι εγκωμιοβόλοι ζητωκραυγαστές σου θα μετατραπούν σε όψιμους ηθικουργούς και ιδιαρέσκως – όπως πάντα το συνάφι σου – θα απομακρυνθούν απ’ τον Θεόβλητο, τον ηθοβλαβή, τον Θεοβδέλυκτο, τον εγκληματουργό, τον «εσχάτως Απόβλητο»...ξέρεις για ποιόν βαράει η καμπάνα, έτσι; Το ξέρεις πως πάει το παιγνίδι, σωστά; Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά...και όσο πιο ψηλά είσαι, τόσο πιο μεγάλος ο γδούπος της πτώσης...

Εξ ευωνύμων λοιπόν κι εξ’ οικείων θα νοιώσεις στα πλευρά τα βέλη...σε λίγο που θα συνειδητοποιήσουν ότι «βαρίδι» έγινες πια καθώς πάλι «εντολές περίεργες κι αδιόρατες» άρχισες να εκτελείς...και να «τους τις χρεώνεις»... πχ κάποιες δήθεν «περίεργες αψυχολόγητες πολιτικές δηλώσεις σου» εδώ κι εκεί...και δη σε «κρίσιμες για τον χώρο σου πολιτικές φάσεις»...

Εκείνο το «πιθανό παλιό συμβόλαιο» βλέπεις...που κάποια μέρα, σύντομα, στην επιφάνεια θα βγει, θες δε θες, θέλουν δε θέλουν οι πάτρωνές σου...

Σύντομα, ναι σύντομα θα τυφλωθείς ολότελα κι εσύ ο «αντι-αστός» θ’ αποτανθείς στην «Αστική Δικαιοσύνη» να επιμεληθεί το δίκηο σου ενάντια στις «συκοφαντίες»...κι εκεί «Πανώριε Ήρωα», με τους μηχανισμούς που θα κινήσεις συ ο ίδιος με τα ίδια σου τα χέρια θα βγάλεις τα ίδια σου τα μάτια...εκεί τα πάντα θ’ αποκαλυφθούν...με την «Σημειολογική Ισχύ» που εσύ ο ίδιος από ανέλεγκτο θυμό θα προσδώσεις...

Και τώρα, ούτε – δήθεν - πολεμικοί αλαλαγμοί θα σε σώσουν, ούτε το «Λαλείν εν παραβολαίς» και το σκόρπισμα μισόλογων και μυστηρίου...

Βλέπεις, το φίλαυτο «Δαφνολογείν» και το αυτέγκαυλο «Δαφνοθηρείν» επί πτωμάτων αδελφών συμπολεμιστών/στριών έχει συνέπειες κάποτε...

Έξω απ’ την Πύλη της Νέας απέραντης και ανεξέλεγκτης χώρας του Διαδικτύου έχει μια ταμπέλα άφρονα:

«Αγεωμέτρητος μηδείς εισίτω»...και μάλλον τα «γκάτζετ» σου δεν αρκούνε για να «επιβιώσεις» και σε τούτο το αφιλόξενο πεδίο...βλέπεις, εδώ, είναι το «έσχατον έδαφος ελεύθερης γραφής» για όλα αυτά τα πλήθη που η εχθρική σου δράση έδιωξε από την (δήθεν) Δημοκρατική Ενημέρωση και Πολιτισμό που ήρθε στα «χέρια σας» δεκαετίες τώρα...κι ως σήμερα δεν τους (μας) επιτρέπει την είσοδο...είναι ένας Πόλεμος...μέχρις εσχάτων...που δεν θα τον κερδίσεις...

Όση «στήριξη» κι αν σου «δοθεί» απ’ «οπουδήποτε»...

Σύντομα οι «σύντροφοί» σου θα συνειδητοποιήσουν ότι «άλλο ρόλο» είχες «τότε στο βράχο και στα σίδερα» και θ’ «απαλλαγούν μια κι έξω από σένα»...Οργισμένοι όσο δεν φαντάζεσαι Άκαρε Παρασιτικέ, Αναξιόπιστε και Φονικέ...

Βλέπεις, τους είσαι «χρήσιμος» για όσο υπάρχει και υφίσταται ο «Μύθος» σου...αν αυτός «καταρρεύσει» τους είσαι άχρηστο βαρίδι...οπότε, κάποιοι θα σκεφτούν ότι εφόσον «πολιορκείσαι» θα είναι καλύτερα για όλους να σε «αποσύρουν»...έγκαιρα...και δη με «τρόπο» που να διατηρηθεί ο «Μύθος» σου κι εν πάση περιπτώσει να μην είναι επικίνδυνη πλέον η «κατάρριψή» του...καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό για την «ασφάλειά» σου, έτσι; Αυτή που θεωρούσες δεδομένη, σωστά;

Αυτοί οι ίδιοι στις «σκοτεινιές και τα περιθώρια της νύχτας», οι σύντροφοί σου οι ένοπλοι, που ακόμη ενοχλούνται από τις «επιθέσεις στον Ήρωα σύντροφό τους» και κάνουν σχέδια για «παραδειγματικά χτυπήματα» ώστε να σ’ αφήσουν ήσυχο, αύριο θ’ «αλλάξουν σχεδιασμό»...μόλις «σε καταλάβουν»...και μάντεψε «ποιόν θα κάνουν στόχο»...για να μην «τύχει και βρωμίσει» κι αυτός κι αυτοί μαζί του στο ξέπεσμά του...

Το θάρρος δε, για να στρέψεις εκείνο το παλιό τοκάρεφ στη μελανή καρδιά σου δεν το έχεις...

Οπότε, δεν θα σ’ αρέσει καθόλου αυτό που θα επακολουθήσει, απ’ τους ίδιους τους «δικούς σου» Εφιάλτη...θυμάσαι τον Κορυζή που τονε βρήκανε «αυτοκτονημένο» (ηλιθιωδώς ή εσκεμμένα ως «μήνυμα» άραγε;) με «δύο σφαίρες στην καρδιά»; Ε, ένα τέτοιο πράγμα...

Και μη θαρρείς πως συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό «Νούμερο» ένεκα ηλικίας...α, όχι....

Η Vegeta Senectus, η «τσαχπίνικη ενεργός γηροσύνη» να αποτολμήσουμε να την πούμε έτσι, δεν είναι αυτόχρημα κάτι κακό...

Τα «Όζοντα Συμπαρομαρτούντα» είναι που δίνουν τον Ερρεβώδη τόνο, το Αχερούσιο Ύφος, την Στυγερή Ποιότητα, την Σκοτεινή Προοπτική...

Ξέρεις τι προκάλεσες σ’ αυτόν τον τόπο, σ’ αυτό το ΄Εθνος, έτσι;

Λυσσάρικες Ορδές απ’ όλα τα σημεία του Ορίζοντα, ολολυχτώντας αποκρίθηκαν στο ουρλιαχτό – κάλεσμα του Παλαιού Γητευτή – όπως τότε και τώρα - και σούρνωνται τις νύχτες να διαβούν τα σύνορα...ετοιμάζοντας την καινούρια τους επίθεση...

Το «καραδόκεμα» αυτό των Εθναμυντόρων θα’ ναι και το «τελευταίο»...τ’ οριστικό...ή θ’ αφανιστεί ο Λεγεώνειος Εφιάλτης και το καρκινοβάτημα αυτό το δαιμονικό που σέρνεται τις νύχτες όλο και γιγαντούμενο ή θ’ αφανιστεί αυτή η γης κι ο λαός της...κι αυτό σύντομα θα γίνει συνείδηση...

Άνθρωπος που στήριξε κάποτε τον αποχωρισμό της μισής χώρας και σήμερα στηρίζει τους νέους εισβολείς – πάλι για το χωρισμό της σε χίλια δυό κομμάτια και τον διωγμό των Ελλήνων – δεν έχει θέση σ’ αυτό τον τόπο...

Η σταύρωση και η αποκαθήλωσή σου θα είναι οδυνηρή...πολύ, πάρα πολύ επίπονη...και μάλιστα απ’ τους ίδιους τους δικούς σου...θα γίνεις η Ιφιγένειά τους, θυμίσου το αυτό...

Η Ύβρις και η Νέμεσις, η Άτις και η Τίσις έχουν περίεργη αίσθηση της απονομής Δικαιοσύνης...θα’ λεγε κανείς αρκούντως σαδιστική...

Σύντομα, να’ σαι σίγουρος, οι Ερινύες θα ορμήσουν...

Κι ούτε ψύλλος στον κόρφο σου...ο κόσμος σου θα γκρεμιστεί συντρίμμια στα πόδια σου...να φχαριστάς την τύχη σου αν γίνει γρήγορα και δεν προλάβεις να το δεις...

Γιώργος Ανεστόπουλος

(μυθοπλαστική, γκροτέσκα, brutal, σουρεαλιστική απόπειρα...οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απλώς συμπτωματική...)

σχετικά παρόμοια περιστατικά από την πραγματικότητα θα δείτε εδώ :

Ε, όχι και "Έμμισθος Υπάλληλος" Δυτικών υπηρεσιών από τα 20 του ο Γλέζος!!!(Βρε λες;;;;)

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/05/20.html

Κε Γλέζο τι έγινε το κορίτσι που «τράβηξε» μακριά τους Γερμανούς για να "πάρεις" εσύ ΑΣΦΑΛΗΣ τη Γερμανική σημαία;Θα πεις ποτέ τίποτα γι’ αυτήν την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΗΡΩΪΔΑ;

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/05/blog-post_6.html

Από το 1924 η Ελληνική Αριστερά ζητάει «απόσχιση/αποχωρισμό Μακεδονίας – Θράκης από την Ελλάδα»...σήμερα, το συνεχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το Εθνικό Έγκλημα...κρίμα...μας περιμένει πολύ Εμφύλιο Αίμα μπροστά μας...πάρα πολύ...και σύντομα...

http://aegeanhawk.blogspot.gr/2014/05/1924.html