Άκουσα με προσοχή την χθεσινή διακαναλική πολύ σοβαρή συνέντευξη του αντιπροέδρου, προέδρου του ΠΑΣΟΚ και όπως επιγράφει ο ίδιος: "Αναπληρωτής Πρωθυπουργός" κ. Ευάγγελου Βενιζέλου. Για να μην μακρυγορώ πείστηκα απόλυτα για την θεματική πρόοδο της Ελληνικής οικονομίας, την αναγνώρισή μας απο τα διεθνή οικονομικά φόρα ως "μέχρι κοκκάλου" Έλληνας πήρα ... φόρα κι άρχισα να χοροπηδάω σαν μαστουρωμένος χίππυ του 65 στα Μάταλα της Κρήτης. Επιτέλους ΝΙΚΗΣΑΜΕ ούρλιαζα ως νέος ... Φιλλιπίδης, βγήκαμε απ την κρίση, χαλάλι η θυσία χιλιάδων αυτόχειρων και ο πόνος των συγγενών & φίλων τους, χαλάλι η απέραντη θλίψη και ο απέραντος πόνος να μην έχεις ψωμί για το σπίτι και γάλα για το μωρό, χαλάλι που μας πέταξαν απ το σπίτι λόγω χρεών εξ αιτίας του κλεισίματος της επιχείρισής μας και την βγάζουμε ... φιλοξενούμενοι σε συγγενείς. Χαλάλι οι ποταμοί δακρύων που χύσαμε όταν αποχαιρετούσαμε το μεγάλο μας παιδί που με το "δισάκι του στον ώμο'" πήρε το δρόμο της ξενητειάς στα ματωβαμένα χνάρια του Παππού του στα σύχρονα Γερμανικά σκλαβωπάραζα. ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΠΕΤΑΜΕ !! Κι απάνω στο περήφανο πέταγμά μας, τσούπ χτυπάει ο τηλέφωνο και μας προσγειώνει ... ανώμαλα. "Γειά σας" λέει η γλύκατη φωνούλα, "σας ενημερώνω , ότι το χρέος σας στην Τράπεζά μας....μένει ακάλυπτο για άλλο ενα μήνα. Σας ενημερώνω ότι Τράπεζά μας θα λάβει όλα τα νόμιμα μέτρα για την άμεση είσπραξη των καθυστερούμενων χρεών σας". ΚΟΚΚΑΛΟ όλοι μας γιατί τόχα βάλει σε ανοικτή ακρόαση, κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο σαν χαμένοι με γουρλωμένα μάτια, μην μπορώντας να πιστέψουμε ότι ακούγαμε. "Δεν μου λές κοπέλλα μου", μπόρεσα να ψελλίσω ανάμεσα στην αίσθηση εγκεφαλικού, εμφράγματος , "Άκουσες χτες το βράδυ τον κ. Βενιζέλο"; "Ε, και;" μου λέει φωνούλα που άρχισε .. χοντραίνει περίεργα. "Α, κοίτα να σου πω της λέω, άκουσες ότι βγήκαμε απ τη κρίση, ότι ανοίγουν οι δουλειές, ότι έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, ότι πέφτουν λεφτά στην αγορά; ότι τελειώνει η ανεργία και βρίσκουν δουλειά τα παιδιά μας; Ε, κοπέλα μου; να άκουσες όλα αυτά; Λοιπόν για να μην κουραζόμαστε τσάμπα, μόλις αρχίσω να εισπράττω απο την δουλειά μου που ξανανοίξω, αμέσως να έρθω πρωϊ πρωϊ να τακτοποιήσω κάθε μου εκκρεμότητα..". Ξαφνικά, ακούσαμε ένα παράξενο σατανικό ουρλιαχτό απ την άλλη γραμμή: "Μα καλά, κι εσυ τον πίστεψες βρε άνθρωπε; Είσαι τόοοοοσο ΜΑΛΑΚΑΣ;;" Έχασα το ακουστικό απ τα χέρια μου και τον κόσμο γύρω μου. Απο κεί και μετά δεν θυμάμαι τίποτα, το μόνο που θυμάμαι είναι το "γκάπα- γκούπα" στο πόρτ μπακάζ του αγροτικού που με μετέφερε απο το σπίτι στο κέντρο υγείας. Μόλις ξύπνησα, αναρωτήθηκα: "ΒΡΕ, ΜΠΑΣ ΚΙ ΕΙΜΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ;;"
"ΑΡΗΣ ΚΟΜΠΡΑΣ"
Αναρτήσεις
