Μαρία Κάλλας: Η Google τιμά τα 90α γενέθλια της ντίβας της όπερας. Ιστορική αναδρομή

Σε μια γυναίκα σημείο αναφοράς τη Μαρία Κάλλας  την παγκοσμίου φήμη υψίφωνο  της όπερας  είναι σήμερα αφιερωμένο το doodle της google με αφορμή την 90ή επέτειο από τη γέννησή της. Η Ελληνίδα ντίβα της όπερας γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 2 Δεκεμβρίου 1923....

Το 1945 η Κάλλας αναγκάζεται να επιστρέψει  στη Νέα Υόρκη, για ανεύρεση δουλειάς αφού μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα και εξ αιτίας της υποβάθμισής της στη Λυρική Σκηνή  η Κάλλας  κατηγορήθηκε από συναδέλφους της για συνεργασία με τους κατακτητές,.
Προκειμένου να εξασφαλίσει τα εισιτήριά της δίνει μια αποχαιρετιστήρια παράσταση στην Αθήνα.

Αν και είχε προτάσεις από τον διευθυντή της Μητροπολιτικής Όπερας, εκείνη επέλεξε να τις απορρίψει.

Το 1947, βρέθηκε να κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην Αρένα της Βερόνα με την "Τζοκόντα".

Στην Ιταλία γνώρισε και τον επί σειρά ετών μάνατζέρ της, και μετέπειτα σύζυγό της, Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι, τον οποίο παντρεύτηκε το 1949.

Το 1951, όμως, στις 7 Δεκεμβρίου, μία εντυπωσιακή εμφάνιση στη Σκάλα του Μιλάνου έμελλε να της δώσει την παγκόσμια αναγνώριση.

Το 1960 τραγουδά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου «Νόρμα» και το επόμενο έτος «Μήδεια», σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή.

Το 1962 επανέρχεται στη Σκάλα του Μιλάνου και αποθεώνεται σαν Μήδεια, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη. Τον Ιανουάριο του 1964, πείθεται από το Φράνκο Τζεφιρέλι να συμμετάσχει σε μία νέα παραγωγή της «Τόσκα» στη σκηνή του Κόβεντ Γκάρντεν.
Η παράσταση εκθειάζεται από τους κριτικούς ενώ ακολουθεί την ίδια χρονιά νέος καλλιτεχνικός θρίαμβος στην Όπερα των Παρισίων με τη «Νόρμα». Παρά τα φωνητικά προβλήματα που έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει, το παρισινό κοινό την υποδέχεται θερμά.

Το 1965 εμφανίστηκε για τελευταία φορά σε παράσταση της Όπερας στο Κόβεντ Γκάρντεν, σε σκηνοθεσία του "μεγάλου" Φράνκο Τζεφιρέλι.
Το 1966 απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα, λύνοντας παράλληλα το γάμο της με τον Μενεγκίνι.

Το 1969 γυρίζει σε ταινία τη «Μήδεια» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Πιερ Πάολο Παζολίνι. Η ταινία δεν έχει τύχη στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Στις 25 Μαΐου 1970, μεταφέρεται στο νοσοκομείο και γίνεται γνωστό ότι επεχείρησε να αυτοκτονήσει λαμβάνοντας μεγάλη δόση βαρβιτουρικών. Στις 8 Δεκεμβρίου, η Κάλλας τραγούδησε στην Όπερα των Παρισίων, όπου το κοινό την κάλεσε στη σκηνή 10 φορές καταχειροκροτώντας την. Η τελευταία της εμφάνιση έγινε στην πόλη Σαππόρο της Ιαπωνίας στις 11 Δεκεμβρίου του 1974.

Η γέννηση του γιου της 

Στις 30 Μαρτίου του 1960 αποκαλύπτεται ότι γέννησε ένα άρρεν βρέφος πλην όμως νεκρό που φέρεται ως καρπός του έρωτά της με τον Αριστοτέλη Ωνάση.
Ο Κολί ισχυρίζεται ότι επαλήθευσε το ατυχές αυτό γεγονός με πιστοποιητικό γέννησης, στο οποίο αναφέρεται με το όνομα Όμηρος, αλλά με επίθετο "μη αναγνώσιμο".
Επίσης ισχυρίζεται ότι κατέχει φωτογραφίες από το νεκροταφείο Μπρέσο του Μιλάνου όπου, κατά τους ισχυρισμούς του, θάφτηκε το νεογέννητο υπό "άκρα μυστικότητα".

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1968, και ενώ περιμένει τον Αριστοτέλη Ωνάση να της κάνει πρόταση γάμου, εκείνος παντρεύεται την Τζάκυ Κέννεντι, και η μεγάλη ντίβα βυθίζεται στην κατάθλιψη.
Η μεγάλη Μαρία Κάλλας, έχοντας δημιουργήσει το "μύθο" γύρο από το όνομά της, αποτραβήχτηκε από το προσκήνιο και η φωνή της "έσβησε" για πάντα στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 στο Παρίσι.
Ακόμα και σήμερα τόσα χρόνια μετά τον θάνατο της δεν υπήρξε διάδοχος της και παραμένει ως σημείο αναφοράς. Τα πρωτοσέλιδα όμως της εποχής της, την περιέγραφαν σαν εκκεντρική, ιδιόρρυθμη, κακότροπη και κακομαθημένη.


Τι έλεγε η ίδια για τις φήμες αυτές.

-Κάθε φορά που λέω ''όχι'' σε μια δουλειά, οι άνθρωποι λένε ''η Κάλλας είναι δύσκολη''. Φυσικά και είμαι δύσκολη. Δεν μπορείς να κανείς πραγματικά καλή μουσική αν δεν δουλέψεις πολύ σκληρά και δεν θέσεις υψηλά στάνταρντ. Αν ήθελα να κάνω δεύτερης κατηγορίας όπερα, αν αδιαφορούσα για την ποιότητα, θα μπορούσα να κτίσω με ευκολία τη φήμη της γλυκιάς -σε κάθε πρόταση συνεργασίας- σοπράνο. Ξέρω ότι δεν είμαι ένα τέρας.
-Μου αρέσουν οι άνθρωποι, λατρεύω την ζωή, αντλώ μεγάλη ευχαρίστηση από την σκληρή δουλειά και τρέφω απόλυτη εκτίμηση και σεβασμό σε όσους θέλουν να κάνουν καλή μουσική.
-Θα είμαι πάντα όσο πιο δύσκολη γίνεται για να πετύχω το καλύτερο. Αλλά δεν κλωτσάω όπως λένε τους τενόρους, ούτε πετάω καρέκλες στους βαρυτόνους, ούτε οδηγώ τους μαέστρους στο ψυχιατρείο. Αυτά θα ήταν πράγματα που θα έκανε μια τρελή γυναίκα και όχι μια ιδιότροπη.
-Προσπαθώ να συμπεριφέρομαι στους συναδέλφους μου με τον καλύτερο τρόπο. Βέβαια, σε μερικούς από αυτούς θα ευχόμουν να μπορούσα να τους πω μερικά πράγματα παραπάνω, αλλά έχω μάθει να αποφεύγω τους κακούς τρόπους και να είμαι ευγενική με όλους.