Τι είναι το «Κουάν-Ιλ-Σο»; Ένα σύγχρονο κολαστήριο

Είναι ο κομμουνισμός ΗΛΙΘΙΕ!!

Το Κουάν –Ιλ-Σο είναι ένα από τα πολλά ΒορειοKορεάτικα Γκούλαγκ καταναγκαστικής εργασίας αντιφρονούντων, εν έτη 2013.

Η Google δημοσιεύει χάρτη της Βόρειας Κορέας στον οποίο διακρίνονται στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας . Τα στρατόπεδα εργασίας στη Βόρειο Κορέα έχουν αυξηθεί σε μέγεθος και αριθμό τα τελευταία δέκα χρόνια και περί τα 200.000 άτομα κρατούνται πλέον εκεί σε «φρικιαστικές» συνθήκες, όπως ανακοίνωσε την Τετάρτη η Διεθνής Αμνηστία. Οι κρατούμενοι παρακολουθούν τις εκτελέσεις των συγκρατουμένων τους και τρέφονται με ποντίκια για να επιβιώσουν...αναφέρεται σε έκθεση της οργάνωσης για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία βασίζεται σε δορυφορικές λήψεις και μαρτυρίες πρώην κρατουμένων που διέφυγαν από τη Βόρειο Κορέα.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες αυτές, οι κρατούμενοι εξαναγκάζονται σε εργασία υπό συνθήκες δουλείας και συχνά υποβάλλονται σε βασανιστήρια και απάνθρωπη μεταχείριση. Επίσης όλοι οι κρατούμενοι των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας του Γιοντόκ, στην επαρχία του Νότιου Χαμκιόνγκ, υποχρεώνονταν να παρακολουθούν δημόσιες εκτελέσεις.

Ο Τζονγκ Κιουντζίλ, κρατούμενος στο στρατόπεδο του Γιοντόκ από το 2000 μέχρι το 2003 διηγείται ότι η εργάσιμη ημέρα ξεκινά στις 4 το πρωί και τελειώνει στις 8 το βράδυ.

Ακολουθεί μία δίωρη ιδεολογική επανεκπαίδευση.

Πηγή. ΤΟ ΒΗΜΑ

Η ιστορία του Σιν Ντονγκ-Χικ για το πώς έχασε το δάχτυλο του. ΤοΤο “αμάρτημα”του ηταν όταν του επεσε κατά λαθος μια ραπτομηχανη και εσπασε. Στην συνέχεια ο επικεφαλής εργοδηγός πήρε το δεξί του χέρι και με ενα μεγάλο κουζινομάχαιρο έκοψε το μεσαίο δάχτυλο του.

Shin Dong-Hyuk, 2005.Δραπέτευσε από ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων στη Βόρεια Κορέα, περνώντας από ηλεκτρικό φράχτη μαζί με έναν συγκρατούμενό του, ο οποίος σκοτώθηκε.

Ο Σίν στην δήλωση του είπε ότι οι αρουραίοι είναι ιδιαίτερα πολύτιμοι καθώς το κρέας τους βοηθάει στο να αποτρέψει την θανατηφόρα ασθένεια “πελλάγρα” η οποία προκαλείται από την έλλειψη πρωτεΐνης και νιασίνης. 
Στον Κάνγκ άρεσαν ιδιαίτερα οι σαλαμάνδρες, αλλά, όπως είπε “τις σαλαμάνδρες πρέπει να τις τρως ενώ είναι ζωντανές, τις αρπάζεις από την ουρά και τις τρως μονορούφι πριν προλάβουν να απελευθερώσουν το υγρό τους”
Στα στρατόπεδα, τα παιδιά τρώνε ό, τι κινείται, συμπεριλαμβανομένων των γαιοσκωλήκων.

Ένας άλλος δραπέτης, ο Τζι Χιον-Α, δήλωσε στην Επιτροπήτων Ηνωμένων Εθνών ότι ανάγκασαν μια μητέρα να σκοτώσει το μωρό της “κρατώντας το πατημένο” σ’ενα μπόλ με νερό.
Ο Τζιν Χιον-Α δήλωσε ότι “η μητέρα παρακαλούσε τους φρουρούς να μην το σκοτώσουν αλλά αυτοί συνέχισαν να την χτυπάνε, έτσι η μητέρα σε κατάσταση σοκ με τα χέρια της να τρέμουν από τον φόβο κράτησε το πρόσωπο του μωρού της κάτω από το νερό. Το κλάμα του μωρού μετά από λίγο έπαψε.

Στο στρατόπεδο 14, ένας καθηγητής ανακάλυψε ότι στην τσέπη ενός 6χρονου κοριτσιού βρήκε πέντε σπόρια καλαμποκιού. Ο δάσκαλος ανάγκασε το κοριτσάκι να γονατίσει μπροστά στην τάξη, και άρχισε να την χτυπάει επανειλημμένα στο κεφάλι με ένα ξύλινο ραβδί.
Η τάξη αναγκάστηκε να παρακολουθήσει καθώς το κεφάλι της σταδιακά πρηζόταν με μώλωπες και καθώς το αίμα έτρεχε από τη μύτη της. Το κοριτσάκι πέθανε το ίδιο βράδυ.

Ένας πρώην κρατούμενος, ο Κανγκ Τσονγκ-Χουαν , στο βιβλίο του “Τα ενυδρεία της Πιονγκγιάνγκ”, περιέγραψε μια τυπική εκτέλεση στο Στρατόπεδο 15 στην οποία ο κατάδικος είχε στο στόμα του πέτρες για να μην μπορεί να φωνάξει διάφορες δηλώσεις κατά του καθεστώτοςπου θα μπορούσε να ακούσουν οι θεατές. Μετά από λίγο σίγησε για πάντα.

(Πηγη – Daily Mail – Μετάφραση/Επιμέλεια – Onalert)

Αντώνης Κρουστής

tonoikaipnevmata