«Χρυσή αυγή» ή «συνταγματικό τόξο» - το νέο παραπλανητικό δίλημμα!

Μια από τις βασικές αρχές, της αποτελεσματικής επικοινωνίας και κατ’ επέκταση της προπαγάνδας, είναι ο ψυχολογικός εγκλωβισμός, των παθητικών αποδεκτών μεταξύ απλοϊκών και κατανοητών (από τον πλέον αφελή) διλημμάτων. Το διακύβευμα, των εκλογικών αναμετρήσεων, ήταν κατά το παρελθόν, «Καραμανλής (ο γέρος) ή τάνκς», «πρόοδος ή πισωγύρισμα», «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» κ.α. Πιο πρόσφατο και πλέον καταστροφικό για τον τόπο, το παντελώς παραπλανητικό, «ευρώ ή δραχμή». Μια φοβισμένη, βολεμένη και χωρίς αξίες πια κοινωνία, καθοδηγήθηκε σε πανικό επί τρία ολόκληρα χρόνια, με την κατάλληλη υπερπροβολή μιας αδιόρατης απειλής, πασπαλισμένη με φοβίες όπως της έλλειψης πετρελαίου και φαρμάκων....
Επειδή όμως κανείς δεν μπορεί, να κοροϊδεύει όλους για πάντα κι επειδή οι φωτιές του συγκεκριμένου δράκου, αποδείχτηκαν απλές σπίθες, έπρεπε να ανακαλυφθεί νέος. Πιο βολική επιλογή πρόσφεραν μερικά αλαζονικά και προκλητικά στελέχη της «χρυσής αυγής». Με αφορμή την τραγική δολοφονία ενός νέου παιδιού και με όχημα την υπερπροβολή, πολλών κατακριτέων ή και αποτρόπαιων ενεργειών τους, οι συνεπιστάτες (συγκυβερνήτες δεν τους λες) προετοίμασαν το νέο τρομοκρατικό δίλημμα για να συνεχίσουν, να κυβερνούν ανενόχλητοι, εξαφανίζοντας οριστικά την χώρα.

Δεν υπάρχουν πλέον για τα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες ούτε άνεργοι ούτε ανασφάλιστοι ούτε υπερχρεωμένοι Έλληνες. Το μεγαλύτερο και μοναδικό πρόβλημα της χώρας, αποτελεί πλέον ο φόβος, της «γιγάντωσης της φασιστικής χρυσής αυγής». Ο πολύτιμος τηλεοπτικός χρόνος καταναλώνεται αποκλειστικά στην τηλεοπτική επανάληψη στρατιωτικών παρελάσεων, χρυσαυγιτών με στολές παραλλαγής, ανακάλυψης οπλοστασίων τους και παρουσίασης, των πλέον αξιόπιστων μαρτύρων, του Α, του Β, του Ε και του ΣΤ! 
Τα οφέλη, του νέου σήριαλ, πολλά. Όχι όμως για τον απλό κόσμο αλλά αποκλειστικά για τους ξένους σκηνοθέτες του και τους επιλεγέντες κομπάρσους, εκτελεστές (αν)ηθ(ικ)οποιούς. Ως συνήθως, οι αποσβολωμένοι Έλληνες θα ανακαλύψουν ξανά την πραγματικότητα όταν θα έχει επιτευχθεί ο στόχος, των εχθρών της χώρας. Τότε βεβαίως θα καταλάβουν πως ούτε ένα ψίχουλο δεν αντιστοιχεί στους ίδιους και τη χώρα τους νιώθοντας και πάλι «προδομένοι». 

Ωφελούνται οι εξωχώριοι σχεδιαστές από το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που δημιουργείται από τη θεωρία των δύο άκρων, τις οριζόντιες και αθρόες συλλήψεις εκλεγμένων βουλευτών και την πλήρη καταστρατήγηση, του συνταγματικού τεκμηρίου της αθωότητας, των πάσης φύσεως κατηγορουμένων μέχρι την οριστική καταδίκη τους. Αξίζει εδώ, να θυμίσω στους παλιότερους, την περίοδο συλλήψεων, μελών της «17 Νοέμβρη». Τότε υπήρχαν και δικαίως μόνο «φερόμενοι ως τρομοκράτες» και «τρομοκρατική οργάνωση». Ούτε εγκληματίες ήταν ούτε φασίστες ούτε τίποτε άλλο.
Κανονικά κοντά στο βασιλικό, ποτίζονται κι οι γλάστρες. Άρα θα έπρεπε, να παρέχονται κίνητρα και στους ντόπιους «κυβερνώντες» από την υλοποίηση της συγκεκριμένης επιχείρησης. Προς το παρόν άλλωστε εμφανίζονται απολύτως χρήσιμοι για την ολοκλήρωση, του διαμελισμού της Ελλάδας. Δυστυχώς όμως γι αυτούς, δεν αποτελούν εξαίρεση, του αρχαιοελληνικού ρητού, «την προδοσίαν πολλοί ηγάπησαν, τον προδότην ουδείς». Έτσι, οι ξένοι πάτρονες, δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική τους τύχη. Η ιστορία, της «χρυσής αυγής», αποτελεί μεγάλο ρίσκο για τους «συγκυβερνήτες». Ο μεν κ. Βενιζέλος κινδυνεύει, να οδηγήσει σε πλήρη καταποντισμό το κόμμα του και γι αυτό προσπαθεί, να συμπαρασύρει τον «γλυκύτατο» κατά τα άλλα κ. Κουβέλη, με την μίμηση του σχηματισμού της Ιταλικής «ελιάς». Μήπως και τσιμπήσουν το 3% και μπουν στην επόμενη Βουλή, διατηρώντας πολιτική ασυλία σε περίπτωση τυχόν ευθυνών τους για το ξεπούλημα της χώρας. Γιατί βεβαίως η πολιτική ασυλία εξακολουθεί να ισχύει για πολιτικές απάτες όσο χοντρές κι αν είναι. Επιβραβεύεται ενίοτε και με θέσεις …εισηγητών σε διεθνή πανεπιστήμια και σεμινάρια! Ο δε κ. Σαμαράς, άριστος οικονομολόγος μέχρι την ΔΕΘ του 2011, δεν είχε κανένα ψεγάδι στη ρητορεία του για το μνημόνιο και την έξοδο από την κρίση. Προκειμένου όμως να γίνει πρωθυπουργός, καταδέχτηκε το ρόλο του «πολιτικού απατεώνα». Πώς αλλιώς, να εξηγηθεί η πλήρης μεταστροφή του από τον Οκτώβριο του 2011 και η συμμετοχή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου που έμοιαζε σαν τη δοκιμαστική περίοδο ενός εργάτη μέχρι να πείσει το αφεντικό, να τον προσλάβει στη δουλειά έστω και με σύμβαση …έργου. Πώς να ερμηνευθεί αλλιώς η πρωθυπουργική του θητεία από το περασμένο καλοκαίρι; Δυστυχώς γι αυτόν, δεν μπορεί να επικαλεστεί …βλακεία αφού ανόητος σίγουρα δεν είναι. Η μόνη εναλλακτική ερμηνεία που απομένει, δηλαδή να τον κρατούν για κάποιο λόγο από παλαιότερες υποθέσεις, δεν τον τιμά καθόλου αν ισχύει. 

Δηλαδή, θα ρωτήσει κάποιος, θα έχουμε εκλογές; Καθόλου απίθανο, να σχεδιάστηκε ήδη, η υπονόμευση της επόμενης «αντιμνημονιακής» κυβέρνησης, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών δυνάμεων. Με πολωμένο κλίμα και με ένα ΣΥΡΙΖΑ δυνατό αλλά ανίκανο, να σχηματίσει μόνος κυβέρνηση. Ούτε η βοήθεια των ΑΝ.ΕΛ πιθανότατα θα αρκεί. Θα χρειάζεται η βοήθεια, της «ανανεωμένης αριστεράς», των Βενιζέλου και Κουβέλη. Τότε ο κ. Τσίπρας για το καλό βεβαίως του τόπου, θα κάνει πίσω για «να σώσει ό,τι μπορεί», «εκθέτοντας» παράλληλα το ΚΚΕ που ξεκαθάρισε πως δεν συμμετέχει στην «αριστερή» κυβέρνηση. Μπορεί πάλι, να «εξαπατηθούν» οι Νεοδημοκράτες από την «παλληκαριά» του κ. Σαμαρά, να προκηρύξει εκλογές «στυλώνοντας τα πόδια» στην απαίτηση νέων εξοντωτικών μέτρων από την τρόικα, δίνοντάς του και πάλι πρωτιά. Όλοι οι άλλοι όμως θα γνωρίζουν τι ακριβώς θα πράξει μετά αφού κατέχει καλά την συγκεκριμένη …τεχνογνωσία.

Ίσως πάλι να επιδιώκεται απλώς, ο εξοβελισμός του κ. Σαμαρά όπως επιχειρήθηκε και το προηγούμενο καλοκαίρι με την ιστορία της ΕΡΤ και την αποχώρηση του κ. Κουβέλη από το κυβερνητικό σχήμα. Με το πρόσχημα ότι «οι εκλογές θα είναι καταστροφή για τη χώρα», οι πρόθυμοι κ. Βενιζέλος, Σαμαράς και Κουβέλης, θα συνεννοηθούν στην εύρεση ενός νέου πρωθυπουργού που θα συνεχίσει το «εθνοσωτήριο» έργο. Μπορεί επίσης, να συμβεί το τραγελαφικό, να διαφωνήσει ο κ. Σαμαράς σε αυτό το σενάριο, για προσωπικούς λόγους και να το επιβάλουν οι δύο άλλοι με τη στήριξη, βουλευτών άλλων κομμάτων ακόμη και του «καλού κομματιού» της «χρυσής αυγής» που ίσως αφήσουν ανεπηρέαστο. Άλλωστε, καβάντζα μνημονιακών διατηρούν όλα τα κόμματα. Θυμηθείτε πάντως πως σε παρόμοια περίπτωση, απλής αλλαγής πρωθυπουργού και κυβερνητικού σχήματος, καταλληλότερος πιθανότατα θα εμφανιστεί ο «αψεγάδιαστος» και επικοινωνιακός κ. Αβραμόπουλος. Με επιστάτες όμως και πάλι τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Κουβέλη που μάλλον θα τον προτείνουν.

Είτε πάντως γίνουν εκλογές και αναδειχτεί νέο μνημονιακό κυβερνητικό σχήμα είτε (το πιθανότερο) αναδειχτεί άλλη κυβέρνηση από αυτή τη Βουλή, θα προωθηθεί άμεσα η φοροκάρτα για την «καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της γραφειοκρατίας». Το ίδιο θα συμβεί και στην περίπτωση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ. Πραγματικός στόχος όμως, θα είναι ο πλήρης έλεγχος, της ζωής και κυρίως των αντιδράσεων, των απλών ανθρώπων, σε μια παγκόσμια δικτατορία που προωθείται βιαίως για όλο τον πλανήτη. Ενδεικτική είναι η περίπτωση των ΗΠΑ που για τρίτη φορά εντός 2 ετών, «σώζονται» από τη στάση πληρωμών, με απόφαση της γερουσίας για αύξηση του πιστωτικού ορίου τους. Αλλά όλοι οφείλουν, να αντιλαμβάνονται πως προετοιμάζεται απλώς η κοινή τους γνώμη όπως και η παγκόσμια κοινότητα ότι είναι θέμα χρόνου η χρεωκοπία των ΗΠΑ. Όταν δηλαδή, θα λάβουν την εντολή οι γερουσιαστές, να το πράξουν, γκρεμίζοντας σκόπιμα την εικόνα της χώρας τους στα μάτια όλου του πλανήτη και στέλνοντας ισχυρό μήνυμα πως η λύση στην διεθνή οικονομική κρίση μόνο παγκόσμια μπορεί να δοθεί. Από ικανούς και «σοφούς» τεχνοκράτες και όχι από διεφθαρμένους και ανίκανους πολιτικούς, διαφόρων εθνικών κυβερνήσεων που οδήγησαν σε χρεωκοπία τα κράτη τους.

Θα ρωτήσει εδώ κάποιος. Δηλαδή λύση δεν υπάρχει; Παγκοσμίως αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και με τα σημερινά κοσμικά δεδομένα, όχι. Λαοί χωρίς αξίες, ιδανικά και πίστη δεν μπορούν, να παλέψουν με αυτούς που τις ροκάνισαν επί πολλές δεκαετίες. Η Ελλάδα όμως, μπορεί να ανακάμψει μόνο εκ θαύματος. Και τα θαύματα, για όσους τα βίωσαν στη ζωή τους, προέρχονται μόνο από την θερμή πίστη στον Ένα και μοναδικό Θεό. Τον Σταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό. Αυτόν που στην πρώτη ευκαιρία χλευάζουν αρκετοί ενώ αντιφατικά ασπάζονται τις συγχυσμένες ανατολικές θεωρίες. Αυτόν που υβρίζουν κάποιοι αρχαιολάτρες ως κομπογιαννίτη, ασπαζόμενοι τους μυθικούς 12 θεούς του Ολύμπου που δεν γνώρισαν ποτέ. Αυτόν που θεωρείται γραφικός από κάποιους, πραγματικά ευαίσθητους και προοδευτικούς ανθρώπους που όμως δεν επιδίωξαν ποτέ, να γνωρίσουν τη διδασκαλία αλλά κυρίως την παράλληλη, άψογη και συνεπή με αυτήν, ανθρώπινη ζωή Του. Γιατί αν έψαχναν, θα ανακάλυπταν πως τις ίδιες αξίες που δίδαξε και εφάρμοζε με συνέπεια, πρεσβεύουν και οι ίδιοι στη ζωή τους. Αυτόν τέλος που δυστυχώς όσοι Τον πιστεύουν, δεν υπερασπίζονται όταν κατηγορείται. Που ντρέπονται, να ομολογήσουν την πίστη τους. Ας μη ντρεπόμαστε όμως, να ομολογούμε την πίστη μας. Δεν ντρέπονται κάποιοι, να χλευάζουν Αυτόν που δίδαξε την αγάπη και την ειρήνη, έδωσε φως σε τυφλούς, θεράπευσε παραλύτους και ανέστησε νεκρούς, θα ντραπούμε εμείς, να ομολογήσουμε την πίστη μας; Ασφαλώς και δεν έχει ανάγκη υπεράσπισης ο Χριστός. Η ομολογία όμως βοηθά τον απλό πολίτη, να ζητά με παρρησία την βοήθειά Του που παρέχει απλόχερα σε όποιον έχει καθαρή καρδιά.

Κλείνω ευχόμενος σε όσους, μου κάνουν την τιμή, να διαβάζουν τις σκέψεις μου, στις εκλογές που πιθανό να προκηρυχθούν, το δίλημμα να το καθορίσουμε μόνοι μας. Η ζωή μας δεν εξαρτάται από τη δραχμή ή το ευρώ, «χρυσές αυγές» και «συνταγματικά τόξα», «φασισμό ή δημοκρατία». Όχι γιατί δεν υφίστανται αλλά γιατί είναι παραπλανητικά. Η αξία, της επίγειας ζωής των Ελλήνων, θα έπρεπε, να στηρίζεται στην πίστη στον Θεό και όχι στο ευρώ. Στην ένδοξη πατρίδα του και όχι στον αχταρμά ενός παγκόσμιου κράτους. Στην ύπαρξη υψηλών ιδανικών και όχι στην διαρκή αναζήτηση …δανεικών. Κανένας φασίστας είτε της «χρυσής αυγής» είτε άλλων κομμάτων, δεν θα έβρισκε πρόσφορο έδαφος αν επικρατούσε ο νόμος, της αγάπης προς τον πλησίον (ως σευατόν) και της πραγματικής δικαιοσύνης του Θεού. Αυτής που προετοιμάζει δυο μέτρα γης για τη …φιλοξενία, του φθαρτού σώματος όλων ή έστω ενός … σταχτοδοχείου για όσους αρνηθούν τη …φιλοξενία της μάννας γης! Αλλά και της αιώνιας ζωής για όσους «γραφικούς», υπηρετούν πραγματικά κι όχι υποκριτικά, το λόγο Του στην επίγεια ζωή τους.
Δημήτρης
 http://www.pentapostagma.gr/2013/10/xrysh-avgh-syntagmatiko-toxo.html#ixzz2iI6Znofo