Στη Συρία ο πρώτος πόλεμος της νέας χιλιετίας για το νερό

“Η λαχτάρα να σώσεις την ανθρωπότητα είναι σχεδόν πάντα μια καμουφλαρισμένη λαχτάρα να την εξουσιάσεις” είχε πει κάποτε ο Μένκεν Χένρι, διάσημος αμερικανός δημοσιογράφος του περασμένου αιώνα. Μια ρήση η οποία συνεχώς τα τελευταία 60 χρόνια βρίσκει εφαρμογή στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ που προσπαθούν να «σώσουν» τον κόσμο…

Η επίθεση που έφερε την αρχή του δράματος

Η αρχή έγινε όταν την περασμένη Πέμπτη έγινε επίθεση με χημικά στα προάστια της Δαμασκού με αποτέλεσμα περισσότερα από 200 άτομα είδαν το νήμα της ζωής τους να κόβεται απότομα. Η πλευρά των ανταρτών αμέσως έσπευσε να ανεβάσει τον αριθμό των θυμάτων στα 615 σύμφωνα με το Αλ Τζαζίρα, όπου η πλειονότητά τους ήταν μικρά παιδιά και γυναίκες.

Η Συρία είναι από τις λίγες χώρες παγκοσμίως όπου δεν συμμετέχει στις διεθνείς συμβάσεις για τα νευροπαραλυτικά αέρια και εικάζεται από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ πως διαθέτουν σειρά από όπλα μαζικής καταστροφής, όπως αέρια μουστάρδας, VX και Σαρίν.

Η επίθεση που βύθισε την Δαμασκό στο πένθος σε μια χώρα που δοκιμάζεται εδώ και δυο χρόνια από έναν εμφύλιο, σε μια περιοχή όπου βιώνει μια σύγχρονη αλλαγή που πρόκειται να καθορίσει το μέλλον της για τις επόμενες δεκαετίες…

Η Συρία, είναι από τις χώρες που είδε τον λαό να εξεγείρεται βίαια και δυναμικά αμέσως με το ξέσπασμα της «Αραβικής Άνοιξης», με την πλευρά των ανταρτών, αυτή η άγνωστη μέχρι πρότινος πολιτική δύναμη που τόσα χρόνια ζούσε στο περιθώριο του καθεστώτος Άσαντ, να ζητεί δυναμικά αλλαγή στη χώρα.

Στην έναρξη της Συριακής επανάστασης, η Δύση προσπάθησε με έμμεσους τρόπους, αλλά πολλές φορές και με παρέμβαση των αξιωματούχων να λάβει θέση υπέρ των ανταρτών και να τεθεί ένα τέλος στον αιματηρό εμφύλιο. Καθώς όμως ο πόλεμος προχωρούσε και έρχονταν στη δημοσιότητα οι βαρβαρότητες που γίνονταν από την πλευρά των ανταρτών οι ΗΠΑ μαζί με τους πιστούς τους ακόλουθους του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ φάνηκαν να απομακρύνονται διακριτικά. Μέχρι την στιγμή της επίθεσης στα προάστια της Δαμασκού, όπου και πλέον ζητήθηκε, άγνωστο από ποιόν, να επέμβουν οι Μεγάλες Δυνάμεις.

Όπως την ζοφερή περίοδο του Εμφυλίου στην Ελλάδα, έτσι και τώρα οι ΗΠΑ σε πρώτο πλάνο με τους υπόλοιπους συμμάχους τους αποφασίζουν να τοποθετήσουν εκείνοι στην εξουσία αυτόν που θεωρούν καταλληλότερο. Ένα νέο διαχειριστή στην ευρύτερη περιοχή που διαθέτει τα κρισιμότερα αποθέματα νερού..

Ακόμα μια λαϊκή εξέγερση ή ακόμα ένα πραξικόπημα;

“Δια των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται”, έλεγε ο Πλάτωνας τονίζοντας πως οι πόλεμοι είχαν πάντα σαν στόχο το κέρδος παρόλα τα χρήματα που ξοδεύονται γι αυτούς. Οι διεθνείς αναλυτές αναφέρουν πως οι πόλεμοι στη νέα χιλιετία θα συμβαίνουν για το νερό, και οι έχοντες γνώση βλέπουν πως επιβεβαιώνονται οι δυσοίωνοι χρησμοί στη Συρία.

Δεν πάει πολύς καιρός εξάλλου, από όταν ήρθαν στο φως οι αποκαλύψεις πως οι ΗΠΑ μέσω της CIA έχουν διαπράξει επτά πραξικοπήματα για να ανατρέψουν τις κυβερνήσεις οι οποίες δεν συμφωνούσαν με τα θέλω της «χώρας της ελευθερίας».

Τα τελευταία χρόνια η Συρία βίωσε μια από τις χειρότερες περιόδους ξηρασίας, ενώ η κλιματική αλλαγή έχει επιφέρει τρομακτική αλλαγή στον τρόπο ζωής των κατοίκων της Μέσης Ανατολής. Πράγματι ο Πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Αλ Άσαντ δεν διαχειρίστηκε τους φυσικούς πόρους σωστά, με αποτέλεσμα οι αγρότες της χώρας να προσπαθούν να βρουν τρόπους υδροδότησης των καλλιεργειών τους μέσω των γεωτρήσεων. Αποτέλεσμα αυτού η αύξηση των πηγαδιών σε 213.000 από 135.000 που ήταν το 1999 που συνετέλεσαν στην κάθετη μείωση του υδροφόρου ορίζοντα της Συρίας.

Το σκηνικό είχε στηθεί και όλοι περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσουν. Πράγματι, η Αραβική Άνοιξη που ξεκίνησε(;) σαν νεανικό κίνημα από τις πλατείες εναντίων της καθεστηκυίας τάξης γρήγορα μετετράπη σε αιματηρούς εμφύλιους σε όλη τη Μέση Ανατολή. Από κοντά οι ΗΠΑ σαν έτοιμες από καιρό έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την χρυσή ευκαιρία που τους ανοιγόταν..

Από την στιγμή που εξασφάλισαν την πρόσβαση τους στα ενεργειακά αποθέματα της Ευρώπης, μέσα από τις επεμβάσεις τους για την απελευθέρωση των κρατών(βλ. Κόσοβο), αλλά και την επάνοδό τους στα τεκταινόμενα αραβικών χωρών που είχαν χάσει πρόσβαση, όπως στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και την Λιβύη, είχε έρθει πλέον η ώρα να εξασφαλίσουν και την στρατηγική τοποθέτησή τους στις ελάχιστες υδροφόρες πηγές της Μέσης Ανατολής.

Με ακόμα ένα πρόσχημα την καταπίεση των μειονοτήτων από ένα βάρβαρο και απολυταρχικό καθεστώς ετοιμάζουν την πολεμική τους μηχανή για ακόμα μια επέμβαση, ώστε να απελευθερωθεί ακόμα ένα κράτος.

Ο άξονας του κακού αρχίζει και μικραίνει

Οι ΗΠΑ είχαν στο στόχαστρο τις ανυπότακτες χώρες της Μέσης Ανατολής δημιουργώντας αυτό που λέγεται στη διεθνή πολιτική ορολογία «Άξονας του Κακού». Οι αξιωματούχοι όμως της Νέας Γης είδαν τους αντιπάλους τους να εκπίπτουν των εξουσιών τους και να ανεβαίνουν άλλοι..πιο αγαπητοί στους παροικούντες της Ουάσιγκτον…

Ο εμφύλιος στη Συρία δημιουργεί μια νέα κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή. Σε μια περιοχή που αλλάζει συνεχώς τα τελευταία 3 χρόνια, δημιουργώντας νέες καταστάσεις, όπου οι ΗΠΑ ευελπιστούν να παίξουν ένα πιο δυναμικό ρόλο ειδικότερα από την στιγμή όπου η Ρωσία δείχνει να «μην καίγεται» ιδιαίτερα να διατηρήσει τα κεκτημένα της.

Σε αυτή την δίνη των αλλαγών η Συρία βρίσκεται στη δίνη ενός εμφυλίου πολέμου που έχει δημιουργήσει περισσότερους από 200.000 πρόσφυγες ενώ η καταμέτρηση των νεκρών προκαλεί θλίψη και αποτροπιασμό. Σε αυτή τη χώρα με την πλούσια αλλά βασανισμένη ιστορία, κάποιοι εμμένουν να μεταχειρίζονται τις καταστάσεις προς ίδιον όφελος παίζοντας τους παγκόσμιους αστυφύλακες…

Από την άλλη πλευρά τα τεράστια οφέλη από την διαχείριση των αποθεμάτων του Τίγρη και του Ευφράτη που βρίσκονται σε μια περιοχή άκρως εξαρτώμενη από το νερό. Σε μια περιοχή που επλήγη βαθύτατα και βάναυσα από την παρατεταμένη ξηρασία των περασμένων εφτά ετών. Η Συρία του Άσαντ είναι μια «πυριτιδαποθήκη» με νερό που θα μπορούσε να σώσει την Μέση Ανατολή για τα επόμενα χρόνια.

Κάποιος πρέπει να το διαχειριστεί…