Η Ελλάδα της παρακμής και του κώλου…Σαν τα μούτρα των πολιτικών!

Η Ελλάδα είναι μια ευτυχισμένη χώρα.

Ποια χρεωκοπία, ποιοι αυτόχειρες, ποιοι άστεγοι και ποιοι άνεργοι;

Εξόν και αν εννοούμε τη χρεοκοπία του στοχασμού, τους αυτόχειρες της ποίησης, τους άστεγους των ιδεών και τους άνεργους των οραμάτων…

Γιατί εκεί βρίσκεται ο πυρήνας της Κρίσης....

Τα υπόλοιπα είναι ήλιος, θάλασσα και κώλος Σαν την Ελλάδα της χρεωκοπίας, δεν έχει!

Κι οχι δηλαδη οτι ειναι πραγματικα η χωρα του ελευθερου ερωτα.

Οχι!

Ουτε γι αυτο δεν ειμαστε ικανοι.

Η «απελευθερωση» και το «γκρεμισμα των ταμπου» ειναι αποκλειστικα υποθεση του Σαββατοκυριακου.

Δευτερα πρωι, ξανακλεινουν τα ποδια και οι παντες επιστρεφουν στα πρεπει τους.

Πλην των επαγγελματιων της προκλησης, ολα τα αλλα ξεφρωνημενα που πετανε τα βρακακια τους στους παγκους των μπαρ, θα τα βρειτε μετα απο λιγα χρονια εγκλωβισμενα σε αδιεξοδους γαμους, ασφυκτικες οικογενειες, κακοπληρωμενες δουλειες, παραφρονημενες πεθερες και αδηφαγα σογια.

Συμπεριφερονται σαν σκυλες, για να καλυψουν τον εσωτερο τρομο τους πως ειναι απλως κατοικιδια…

Και οι ξαπλώστρες δωρεάν!

Η Ελλαδα εχει κολλησει στη μουρη της, τη μασκα αυτωνων ακριβως που ερχονται δω για να βγανουν τα χειροτερα ενστικτα τους.

Στις Μπενιτσες, στα Μαλλια, στην Χερσονησο, στη Μυκονο, στη Ροδο, καταφτανουν καθε χρονο εκατομμυρια φτωχων και καταπιεσμενων ανθρωπων, που τους εχουν πεισει οτι σ” αυτο εδω το μπουρδελο, ολα επιτρεπονται.

Μεθανε, ξερνουν, σερνονται, γαμιουνται, ξεβρακωνονται, αλυχτανε προσπαθωντας στις πεντε-δεκα μερες που εχουν αγορασει κοψοχρονια απο τους τουριστικους πρακτορες, να λησμονησουν το ποιοι πραγματικα ειναι και ποσο μιζερα κυλα η ζωη τους.

Χυνουν την απελπισια τους και τον τρομο του Μηδενος τους, καπου μακρια απο το δικο τους το σπιτι, εκει οπου κανεις δεν θα τους γνωριζει κι οπου θα μπορουν ανετα να νιωθουν σαν ασκια γεματα παθη, χωρις ονομα, χωρις αξιες, χωρις ιστορια.

Κι οταν γυρνανε στις χωρες τους, το παιζουν παναγιες, μιας και τα καταφεραν επιτελους να ξεχαρμανιασουν.

Οπως ο καθε πελατης των μπουρδελων, που μπορει να νιωθει ανετα, επειδη δεν χρειαζεται να λογαριασει την πουτανα, παρα μονον ως τρυπα πλασμενη για την ικανοποιηση του.

Και φευγοντας, φτυνει στο κρεβατι της.

Αυτη τη φτυσια, εμεις την εχουμε παρει και την εχουμε καμει προσωπειο.

Ενσωματωσαμε την αηδια αυτωνων που μας γαμανε επι πληρωμη.

Μετατρεψαμε σε «στυλ» το ξεχαρμανιασμα των απανταχου καταπιεσμενων και εγκαθιδρυσαμε ως αισθητικη, την ασχημια εκεινων που δεν αντεχουν τον εαυτο τους…

Δεν ειμαστε απλως χωρα διακοπων, ενα απεραντο resort center.

Ειμαστε χωρα πτυελοδοχειο.

Μια απεραντη ξαπλωστρα, που διδεται δωρεαν…

Και γαμώ τα παιδιά!

Οτι μας αρεσει, οτι ονειρευομαστε, οτι προσδοκαμε, οτι νοσταλγουμε, μπορουν να χωρεσουν σε ενα συνοικιακο γυμναστηριο.

Οτι πιστευουμε οτι αξιζει να προβαρουμε ως το Εγω μας, ειναι μια εικονα παρμενη απο τηλεοπτικες διαφημισεις.

Ειμαστε και γαμω τα παιδια!

Κι οσο πιο πολυ βαθαινει η κριση, τοσο πιο πολυ σφιγγουμε τους κοιλιακους μας.

Τη γυμνια των ιδεων μας, την εχουμε μπερδεψει με τη γυμνια των κορμιων μας. Ακουμε πως η Ελλαδα κινδυνευει να βγει απο τη σκηνη της ιστοριας και νομιζουμε οτι αυτο που χρειαζεται ειναι συσφιγξη και διαιτα, για να της χωρεσει το μαγιω…

Hot Greece

Καραγουσταρω! Hot Greece! Η χωρα της ανεμελιας και του κουραδοκοφτη.

Το μονο λαβαρο που μας ταιριαζει πια, ειναι το στρινγκ…

Αλλα ποσο κραταει ενας κωλος, ρε παιδια;

Ισαμε τα τριαντα; Ισαμε τα τριαντα πεντε; Βια, ισαμε τα σαραντα…

Και μετα;

Μετα, η κυτταριτιδα…

Ετσι γινεται και με τους λαους.

Ή κλεινουν συμβολαιο με την αιωνιοτητα ή πεθαινουν.

Οπως και στους μεγαλους ερωτες, δεν χωραει εδω ηξεις αφιξεις και ναι μεν αλλλα και καλα ειμαστε τωρα αλλα ασε να δουμε…

Ή ειναι ή δεν ειναι.

Ή το παν ή το τιποτα.

Δεν μπορεις να ξεγελας τον εαυτο σου με το: «ενταξει, τωρα την κουτσοβγαζουμε, για αυριο εχει ο θεος…»

Γιατι ολη η Ελλαδα ειναι σημερα στις παραλιες και ξεσαλωνει. Σαν να μην βυθιζεται το καραβι. Σαν να μην την εχουνε ζωσει οι βαρβαροι απο παντου.

Δεν υπαρχει ομως: «ενταξει μωρε, ασε να το γλεντησουμε τωρα που μπορουμε και μετα κατι θα βρουμε να κανουμε…»

Ενας ωραιος και σφιχτος κωλος εχει ημερομηνια ληξεως. Κι αμα στηριξεις τη ζωη σου απανω του, θα ρθει η ωρα που η ζωη σου θα κρεμεται σαν σταφιδιασμενο κωλομαγουλο.

Και θα την κοιτας εσυ ο ιδιος και θα την φτυνεις…

DOGS IN SPACE