ΠΕΡΙ ΚΟΥΡΕΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΑΣ. Όμηρος Αλεξάνδρου

Η επιβολή κουρέματος στις καταθέσεις κυπρίων και ξένων που είναι καταθετημένες στις κυπριακές τράπεζες  ήταν κάτι το πρωτοφανές και αναπάντεχο, με αποτέλεσμα να αναστατώσει όχι μόνο την κυπριακή κοινωνία και τους ξένους καταθέτες (κυρίως ρώσους) αλλά και τους λαούς άλλων ευρωπαϊκών χωρών που βρίσκονται σε δανειακή σύμβαση με την Τρόικα η που βρίσκονται στο προθάλαμο ενός Μνημονίου. Στην περίπτωση της Κύπρου οι Τροικανοί εξάντλησαν όλη τους την αυστηρότητα όχι μόνο γιατί θεωρούσαν ανέκαθεν την Κύπρο σαν ένα φορολογικό παράδεισο... που ανταγωνίζετο τα συμφέροντα κάποιων ευρωπαϊκών κρατών αλλά όπως ισχυρίζονται γιατί γινόταν επίσης ξέπλυμα βρώμικου χρήματος κυρίως Ρώσων μεγιστάνων. Οι Γερμανοί κυρίως δικαιολογούν την στάση τους επιρρίπτοντας τις ευθύνες στις πρακτικές που ακολούθησε η Κύπρος στη συγκέντρωση μεγάλης και άγνωστης προέλευσης κεφαλαίων τα τελευταία χρόνια.

Από την άλλη το γεγονός ότι στην περίπτωση της Ισλανδίας, για παράδειγμα,  η Ε.Ε. προσέτρεξε να αποζημιώσει τους ξένους καταθέτες των χρεοκοπημένων ισλανδικών τραπεζών δείχνει για ακόμα μια φορά ότι οι ταγοί της Ευρώπης και όχι μόνον, χρησιμοποιούν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην κρίση χρέους και δεν μπορούν να κρύψουν τις γεωπολιτικές τους προσεγγίσεις στην περίπτωση της Κύπρου. Μήπως  ο στόχος των κατ’ επίφαση εταίρων μας είναι να διαταραχθούν οι οικονομικές και πολιτικές σχέσεις Κύπρου- Ρωσίας με ότι αυτό συνεπάγεται;

 

Σε ότι αφορά το επιχείρημα που προβάλλεται για τον υπερδιογκωμένο τραπεζικό τομέα της Κύπρου και την συστημιτικότητα του, θα μπορούσε κάποιος να αντιπαραβάλει το παράδειγμα της Μάλτας και του Λουξεμβούργου. Η Bank of Valetta, για παράδειγμα που είναι η μεγαλύτερη τράπεζα της Μάλτας,  έχει ισολογισμό ύψους 7 με 8 δισ. ευρώ, σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας που δεν ξεπερνά τα 8 με 9 δίς, αποτελεί δε ένα συστημικό πιστωτικό ίδρυμα, με όλες τις συνέπειες που το μέγεθός της μπορεί να έχει για τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος της. Στο σύνολό του, ο τραπεζικός κλάδος της Μάλτας ξεπερνά το ΑΕΠ της χώρας κατά περίπου 11 περίπου φορές. Ακόμα πιο τρανό παράδειγμα είναι αυτό του Λουξεμβούργου του οποίου  ο τραπεζικός κλάδος είναι πολύ μεγαλύτερος από το δικό μας(7 φορές το ΑΕΠ)  είναι περίπου 23 φορές το ΑΕΠ, λόγω κυρίως των διασυνδέσων της χώρας αυτής με τις γειτονικές  Γερμανία και τη Γαλλία.

 

Σε ότι αφορά το επιχείρημα που προβάλλουν οι ξένοι ότι δηλαδή η Κύπρος αποτελεί φορολογικό παράδεισο (10% φόρος εισοδήματος) θα πρέπει να τονισθεί ότι δεν είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που απολαμβάνει το συγκεκριμένο φορολογικό καθεστώς. Πέραν της Κύπρου, οι φορολογικοί  παράδεισοι εντός ευρωπαϊκής επικράτειας  είναι πολλοί για τους οποίους όμως ‘’η δίκαιη ΕΕ’’ δεν δρώνει το αυτί της.Αυτοί είναι η Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Μονακό, Ελβετία, Γιβραλτάρ, Σαν Μαρίνο,Isle of Man και άλλοι. 

Τόσο η Κύπρος όσο και τα πιο πάνω τραπεζικά κέντρα έχουν γίνει στο παρελθόν δέκτες συστάσεων για τις πρακτικές αποδοχής καταθέσεων και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν το ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Είναι να απορεί κανείς γιατί οι Γερμανοί και οι άλλοι βόρειοι ‘’σύμμαχοι’’ κυνηγούν μόνο την Κύπρο με τόση αυστηρότητα; Το πρόβλημα της φοροδιαφυγής δεν αφορά μόνο την Κύπρο είναι κάτι που συμβαίνει εντός της Ευρωπαϊκής επικράτειας και στην Κομισιόν εναπόκειται να διορθώσει το φορολογικό σύστημα για να γίνει πιο δίκαιο. 

Το ξήλωμα των φορολογικών παραδείσων, και ιδιαίτερα η αντιμετώπιση του ξεπλύματος χρήματος στο οποίο εμπλέκονται επίσης και μεγάλες χώρες όπως Γερμανία, Αγγλία κ.λ.π δεν αντιμετωπίζεται με τον πιο δίκαιο τρόπο, αφού η ανοιχτή αντιπαράθεση Γερμανίας, Κύπρου και Ρωσίας είναι έντονα πολιτική και μπορεί να οδηγήσει σε μια ευρύτερη γεωπολιτική σύγκρουση με ανυπολόγιστες συνέπειες  κυρίως για την Ε.Ε.

Τα ρώσικα κεφάλαια μπορεί μέχρις ενός σημείου να βοήθησαν την οικονομία, όμως η ανεξέλεγκτη αυτή ροή κεφαλαίων αποδείχθηκε για την Κύπρο μπούμερανκ για τους εξής λόγους:  Γιατί δεν διοχετεύτηκαν στην πραγματική οικονομία για να προσφέρουν νέες θέσεις εργασίας και φόρους στο κράτος. Η έντονη εισροή κεφαλαίων σε καιρούς ανάπτυξης θα πρέπει να επιβαρύνεται με ένα έστω χαμηλό φόρο εισροής, εκροής για να μην δημιουργεί για το κράτος που την δέχεται προβλήματα υπερβάλλουσας ρευστότητας. Οι Τραπεζίτες, με την ανοχή της Κεντρική Τράπεζας,  δυστυχώς διοχέτευσαν αυτή την υπερβάλλουσα ρευστότητα στην οικονομία και κυρίως στον κατασκευαστικό τομέα με αποτέλεσμα και η ‘κουτσή Μαρία’’ να κάνει τον Developer και να γεμίζει την χώρα με οικοδομές τερατουργήματα. Ένα μεγάλο επίσης μέρος από τα ρώσικα κεφάλαια επενδύθηκε σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου που οδήγησε με την σειρά του στο κούρεμα των 4,8 δίς με όλα τα καταστρεπτικά για τον κυπριακό τραπεζικό κλάδο συνεπακόλουθα

Κλείνοντας θα πρέπει να επισημάνω ότι η Ευρώπη της ‘’αλληλεγγύης’’ τείνει να μετατραπεί σε μια ζούγκλα προώθησης συμφερόντων και αυτό όφειλε να το γνωρίζει καλά το διεφθαρμένο κυπριακό πολιτικοοικονομικό κατεστημένο που μας οδήγησε σε αυτό το απίστευτο χάλι. Το όποιο ξέπλυμα γίνεται στην Κύπρο δεν πρέπει να συγκαλύπτεται από την χειραγωγημένη κυπριακή δικαιοσύνη, επειδή σε αυτό απλά εμπλέκονται και δικηγορικά γραφεία πολιτικών προσώπων. Η απόρριψη από το Κυπριακό Κοινοβούλιο του κουρέματος των καταθέσεων με πομπώδεις δηλώσεις από τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, μπορεί να είναι επί της αρχής σωστή αλλά δεν πρέπει να αποπροσανατολίζει τους πολίτες του τόπου από την σκληρή αλήθεια, ότι δηλαδή, ο μεγάλος ένοχος για την πτώχευση της Κύπρου, ο μεγαλύτερος εχθρός μας δεν είναι οι ξένοι, είναι οι πολιτικοί μας και το τραπεζικό κατεστημένο που τους χρηματοδοτεί.  

Όμηρος Αλεξάνδρου

Εγκεκριμένος Λογιστής – Ελεγκτής

http://omirosalexandrou.blogspot.com