«Το καλύτερο είναι τα άδεια μπουκάλια γιατί μπορούν να πουληθούν αμέσως, 14 λεπτά το ένα. Μια φορά είχα μαζέψει περισσότερα από 50 μπουκάλια στο Πεδίον του Αρεως, από κάποια παρέα που έτρωγαν κι έπιναν. Αλλά ό,τι βρίσκει κανείς, καλό είναι. Έχω μαζέψει έπιπλα κα μπαούλα που είχαν πεταχτεί και τα έδωσα σε έναν παλιατζή. Λίγα λεφτά, αλλά από το τίποτα. Φαγητό δεν μαζεύω, αυτά τα παίρνουν οι ξένοι. Περνάω δύο μέρες την εβδομάδα από ένα φούρνο και μου δίνει ψωμί και γλυκά που έχουν ξεμείνει...
. Εχω κάνει και συμφωνία με έναν σουβλατζή και μου πουλάει τυλιχτά με ένα ευρώ χωρίς απόδειξη». Ο κ. Δημήτρης είναι συνταξιούχος ιδιωτικός υπάλληλος. Κάθε απόγευμα που βγαίνει "βόλτα", αντί για περαστικούς και αυτοκίνητα ψάχνει τους κάδους απορριμάτων. «Στην αρχή ντρεπόμουν, έσκυβα το κεφάλι. Αν κάποιος ερχόταν για να πετάξει σκουπίδια, έφευγα. Τώρα δεν με ενδιαφέρει. Ολα είναι θέμα συνήθειας. Η οικογένεια και οι φίλοι του δεν γνωρίζουν για τις "βραδινές βόλτες" του, το κρατάει μυστικό «για να μη στενοχωρηθούν . Πηγή: Η Καθημερινή
Αναρτήσεις
Αυτες οι ειδησεις με τρομαζουν. Διοτι συναισθανομαι πως ερχεται σιγα σιγα και η σειρα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφή