Αυτά είδε ο Jeffry και.... "USA & ιδανικόν κράτος"

Προϋποθέσεις με τις οποίες ένα κράτος πετυχαίνει σταθερότητα:

Αναλλοίωτο Σύνταγμα, τήρηση των νόμων (dura lex, sed lex) και σεβασμός στους θεσμούς.

 Διλήμματα που είχαν τεθεί κατά τη δημιουργία της Αμερικανικής Συμπολιτείας (USA), και που η επίλυσή τους μετέτρεψε τις ΗΠΑ σε υπερδύναμη:

i. Ποιας αρχής οι αποφάσεις έχουν μεγαλύτερη ισχύ, κατά την άσκηση εξουσίας?  Της κεντρικής κυβέρνησης (που αποκαλείται από τους Αμερικανούς, federal = ομοσπονδιακή), ή της τοπικής αυτοδιοίκησης (πολιτειακές κυβερνήσεις στην Αμερική, χώρες-μέλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και περιφέρειες, νομοί και δήμοι στο ελλαδικό υπόλειμμα). Το ζήτημα επιλύθηκε οριστικά με τη δύναμη των όπλων, κατά τον αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο....

ii. Κληρονομική διαδοχή ή αιρετός κυβερνήτης? Η απάντηση είναι προφανής. Οποιοδήποτε σύμπτωμα κληρονομικής διαδοχής πρέπει να καταστέλλεται. Π.χ, μόνον ωφέλιμη είναι η απαγόρευση ενασχόλησης με τα κοινά, παιδιών και ανηψιών πολιτευτών. Ένας αποκλεισμός ενασχόλησης με διάρκεια μια γενιά για κάθε οικογένεια εξασφαλίζει την αποφυγή σχηματισμού δυναστειών, έστω της υποτυπώδους μορφής των "πολιτικών τζακιών". Βέβαια, ένα τέτοιο μέτρο ουδέποτε έχει εφαρμοστεί, ούτε στην Αμερική, ούτε οπουδήποτε αλλού.

iii.  Κατά την εκλογή των αιρετών αρχόντων, η διαδικασία πρέπει να προσεγγίζει γνήσια δημοκρατία αθηναϊκού τύπου ή, μήπως, η έμμεση δημοκρατία ρωμαϊκού τύπου είναι επιτυχέστερη? Οι Αμερικανοί επέλεξαν τελικά το πολίτευμα ρωμαϊκού τύπου. Ο πρόεδρος δεν εκλέγεται άμεσα από την πλειοψηφία του συνόλου των πολιτών, αλλά μέσω εκλεκτόρων. Στην Αμερική, γνήσια δημοκρατία, δηλαδή άμεση με απλή αναλογική, μπορεί να εφαρμόζεται σε επίπεδο κομητείας, δηλαδή τοπικό, χωρίς όμως αυτό να είναι κανόνας.

 Κριτήρια που πρέπει να τίθενται ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη συνολική ευημερία ενός λαού και του κράτους του:

α.   Καλλιέργεια της γλώσσας και μέσω αυτής, της παιδείας και του πολιτισμού, έτσι ώστε το σύνολο του λαού αργά ή γρήγορα να ταυτίζεται με ότι αντικατοπτρίζει το κράτος, δηλαδή ν’αποκτά αίσθημα υπερήφανης συμμετοχής (το παρερμηνευμένο πατριωτικό φρόνημα). Παράλληλα, όμως πρέπει να τηρούνται τα εξής:

β. Σεβασμός ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολιτών και μη

γ. Σεβασμός των πολιτών που εκφράζουν θέσεις, απόψεις, συνειδήσεις και δόγματα μειοψηφίας

δ. Εμπέδωση μέσω της παιδείας (που άλλωστε καθορίζει την εθνική ταύτιση), της ρευστότητας της εθνικής συνείδησης και της στειρότητας που εκφράζουν οι πάσης φύσεως ιδεολογίες μίσους, αλλά και οι ανόητες θεωρίες περί  εθνικής αποκλειστικότητας & φυλετικής καθαρότητας. Οι ελληναράδες, πρέπει να τιμωρούνται με μια βόλτα-ξενάγηση στις ΗΠΑ:

Τιμή της και καμάρι της έχει η Αμερικανική Συμπολιτεία το να σηκώνει τη σημαία της ξένος. Μεταξύ άλλων έτσι καλλιεργείται μεθοδικά η αγάπη για την Αμερική, ο επονομαζόμενος "πατριωτισμός". Η διαφορά της Αμερικής με την Ελλάδα είναι ότι τα εκεί φαινόμενα μίσους, και ψευδαισθήσεων περί "εθνικής αποκλειστικότητας" και "φυλετικής καθαρότητας", όπως π.χ η ιδεολογία των Ku Klux Klan-ιάρηδων, δε λαμβάνονται πλέον υπόψιν από τα κέντρα λήψεως αποφάσεων και το κράτος.

Η αλήθεια είναι ότι οι ΗΠΑ ζορίστηκαν να αντιμετωπίσουν το σκόπελο της "φυλετικής καθαρότητας", όπως μαρτυρούν η απάνθρωπη αντιμετώπιση των ιθαγενών (οι Ινδιάνοι με εξόφθαλμο αποκορύφωμα την επίορκη προδοσία του έθνους τωνΤσέροκι, κατά τη στιγμή μάλιστα που αυτοί περίμεναν την αναγνώρισή τους ως πολιτεία), και των Αφρικανών δούλων (η αφορμή του Αμερικανικού Εμφυλίου, η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κιγκ, η κλιμάκωση με τους Μαύρους Πάνθηρες). 

Όμως, από ιδρύσεως της Αμερικανικής Συμπολιτείας, επιδιώκεται η σύντηξη των εθνών. Ήδη με τη "Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας", αναγνωρίζεται ότι άνθρωποι από Αγγλία, Σκοτία, Ιρλανδία, Γαλλία, Κάτω Χώρες και Γερμανία, αποτελούν ισότιμοι πολίτες των ΗΠΑ.

http://sites.google.com/site/romeandromania/Home/18th-c/usa