ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΠΟΥ «ΜΟΛΥΝΘΗΚΑΝ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ. Του Γιώργου Φλωρά

Ο Υπουργός Ανάπτυξης ανακοίνωσε ότι ρίχνει κοντά 500 εκ. στο ΕΣΠΑ. Δηλαδή περιμένει τους Έλληνες που θα τρέξουν να επενδύσουν, να δώσουν θέσεις εργασίας.
Έχω έναν απλό προβληματισμό. 
Έως σήμερα τους εργοδότες τους έκαναν (κατά κύριο λόγο) μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που ο κάθε ένας απασχολούσε 1-2-5-10-50 ανθρώπους. Δεν ξέρω αν έκαναν καλά την δουλειά τους αλλά σίγουρα έδιναν κάθε μέρα εκατομμύρια μεροκάματα. Αυτά τα μεροκάματα κινούσαν την οικονομία, ήταν θέσεις εργασίας. Αυτοί οι εργοδότες, στην πλειοψηφία τους άνθρωποι ηλικίας 30-50 ετών, εκτός των άλλων κουβαλάνε μια τεράστια εμπειρία επάνω τους. Εμπειρία σαν εργοδότης. Όμως δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από την λαίλαπα της κρίσης.
Σήμερα η πλειοψηφία των μικρομεσαίων αυτών είναι στον Τειρεσία,...
δεν έχουν ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα, χρωστάνε στις τράπεζες, χρωστάνε τις ασφαλιστικές τους εισφορές. 
Με απλά λόγια αδυνατούν να ξεκινήσουν νέα προσπάθεια επιχείρησης. Θα μπλοκαριστούν από παντού.
Άρα οι ίδιοι αδυνατούν να «παίξουν» στο παιχνίδι της «ανάπτυξης».
Οπότε η απορία μου είναι ποιοι θα αναλάβουν το δύσκολο έργο του «εργοδότη» στην φάση αυτή;
Τεράστιος αριθμός εργαζομένων δεν επιθυμεί ή δεν μπορεί να αναλάβει το ρίσκο του επιχειρηματία.
Οι «καθαροί» μικρομεσαίοι επιχειρηματίες (άρα μάλλον συντηρητικοί τα περασμένα χρόνια) είναι πολύ πιθανό να μην επιθυμούν να ρισκάρουν τα επόμενα χρόνια. Αφού την γλίτωσαν μέσα στην θύελλα γιατί να ρισκάρουν τώρα; Κάποιοι σίγουρα θα επιχειρήσουν αλλά πολλοί θα διστάσουν.
Οι νέοι επιχειρηματίες είναι άπειροι και θα χρειαστούν χρόνια για να αποκτήσουν την απαραίτητη εμπειρία. Η απασχόληση που θα προσφέρουν στα πρώτα χρόνια θα είναι πολύ περιορισμένη. Και θα αντιμετωπίσουν και το πρόβλημα της νεαρής τους ηλικίας σε σχέση με τους εργαζομένους τους που θα έχουν μεγαλύτερη ηλικία, ασύνηθες στην ελληνική κοινωνία (έχουμε πλέον πολλούς ανέργους μέσης ηλικίας και άνω). Θα μάθουν αλλά θα περάσουν χρόνια.
Το συμπέρασμα μου είναι ότι υπάρχει μέγιστη ανάγκη να δοθεί δεύτερη και τρίτη ευκαιρία στους χιλιάδες μικρομεσαίους που «μολύνθηκαν» από την οικονομική κρίση. Πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία να επιχειρήσουν αμέσως, να είναι και αυτοί μέσα στους Έλληνες που θα σπρώξουν την χώρα να πάρει μπροστά. Να παραδεχτεί το Κράτος ότι ένας που οφείλει στο Δημόσιο ή είναι στον Τειρεσία πιθανόν βρέθηκε στην θέση αυτή λόγω κρίσης και δεν είναι γεννημένος λαμόγιο. Να βρεθεί ο τρόπος που θα μπορέσει να επιχειρήσει, να δώσει θέσεις εργασίας και σιγά σιγά να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του.
Οι ξένοι «μεγαλοεπενδυτές» δεν είναι αρκετοί, χρειαζόμαστε χιλιάδες μικρομεσαίους Έλληνες που θα απασχολήσουν 1-2-5-10 ανθρώπους στις δουλειές τους. Σε νέες δουλειές που θα κοιτάνε προς τα έξω, προς την καινοτομία αλλά και προς την εσωτερική αγορά.
Αν αυτό δεν το πάρει χαμπάρι η Πολιτεία κάθε προσπάθεια ανάπτυξης θα κολλήσει σε ένα και απλό πρόβλημα: δεν θα υπάρξουν διαθέσιμοι Έλληνες να κάνουν τους επιχειρηματίες για να βάλουν μπροστά την μηχανή.