Τα επεισόδια στην χθεσινή παράσταση του θεατρικού έργου «Corpus Christi» και τα αντανακλαστικά της Wikipedia.

Είχα την τιτάνια τύχη να παρακολουθήσω την μεσημεριανή εκπομπή της Τατιάνας στο Στάρ. ‘Επεσα πάνω στο κομμάτι που αφορούσε στο θέμα που προέκυψε με τα επεισόδια που προκάλεσαν «σκοταδιστές», «φανατικοί», «Χρυσαυγίτες» και  «Μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων» κατά την χθεσινοβραδινή παράστασι του έργου του Αμερικανού Τέρενς Μακνάλι, «Corpus Christi».

Άκουσα μεταξύ άλλων τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Λαέρτη Βασιλείου να ισχυρίζεται με μισοκακόμοιρο ύφος πως αφ’ ενός τα επεισόδια που τον κατατρόμαξαν προσωπικά είναι η αρχή μεγάλης πολιτικής συμφοράς, (η νύκτα των επεισοδίων παραλληλίστηκε με την...
«Νύκτα των Κρυστάλλων» εγκαινιάζοντας την επιστροφή στον Ναζισμό), αφ’ ετέρου πως το έργο δεν έχει καμμία σχέσι με τον Χριστό, (πουθενά «δεν αναφέρεται το όνομά του στην παράστασι», καμμία σχέσι με την ζωή του, στην παράστασι «δεν είναι …ο ίδιος», «ο πρωταγωνιστής είναι άλλο πρόσωπο» και «έχει άλλο όνομα»), ο πρωταγωνιστής του έργου δεν έχει ομοφυλοφιλικές σχέσεις με τον Ιούδα ή με άλλους μαθητές του και ούτε οι απόστολοι είναι ομοφυλόφιλοι κλπ. Μάλιστα με ύφος συγκλονισμένου πιστού ο ελληνοαλβανός σκηνοθέτης-ηθοποιός (με τις 2 πρώτες θέσεις σε πανευρωπαϊκούς θεατρικούς διαγωνισμούς, διακρίσεις για την Ελλάδα, όπως τόνισε), ανέφερε στην παρουσιάστρια της εκπομπής την συγκλονιστική δήλωσι/ομολογία που του κατέθεσε η γυναίκα από ένα ζευγάρι ηλικιωμένων θεατών (ογδόντα περίπου ετών οι άνθρωποι), πως μετά την παράστασι του έργου αισθάνθηκαν δύο φορές πιο πιστοί χριστιανοί!!

Από την μεριά της η παρευρισκόμενη Ελληνίδα (και «ορθόδοξη χριστιανή») μεταφράστρια του θεατρικού έργου  Βάσια Παναγοπούλου, αφού εξέφρασε τον αποτροπιασμό, την δημοκρατική της οργή για την φασιστική αντίδρασι που οδήγησε στην ματαίωσι της παράστασης, αλλά και επιπλέον  την απορία της για τις βίαιες αντιδράσεις, υπερθεμάτισε πως δεν είναι βλάσφημο το έργο και πως αυτοί που διαμαρτυρήθηκαν είναι –εκτός από τους χαρακτηρισμούς περι την έννοια του σκοταδισμού και του φονταμενταλιστικού φασισμού- κάτι σαν φρενοβλαβείς ή απλώς καθυστερημένοι,  υπογράμμισε συντονισμένη κι αυτή στο εν πλήρη αθωότητι ύφος του παραπλεύρως ισταμένου σκηνοθέτου της, πως :

«Το περιεχόμενο δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς αν δεν έχει δή την παράστασι»!

Λίγο έλειψε να τρέξω να προμηθευτώ εισιτήρια μήπως και δεν προλάβω να παρακολουθήσω την απ’ ό,τι έλεγαν στην εκπομπή αθώα καλλιτεχνική δημιουργία, ένα τόσο βάναυσα συκοφαντημένο από φανατικούς αδελφούς και άλλους πνευματικό έργο. Μια κατάφωρα αδικημένη θεατρική παράστασι που μάλιστα έμοιαζε να είναι γεμάτη σύγχρονο θρησκευτικό προβληματισμό.

Αλλά για “κακή” μου τύχη είμαι ένας μικρός και μόνος …ιστολόγος.

Και επιπλέον έχω ενσωματώση τον τηλεοπτικό δέκτη στον υπολογιστήρα μου!.

Πάμε λοιπόν στον αποστομωτικό αντίλογο.

Αφήνω το γελοίο επιχείρημα της διασήμου όσο και συστημικής δημοσιογράφου πως τάχα μου είναι ελάχιστο το ποσοστό των Ελλήνων που διαμαρτύρονται και πως τάχα μου «υπάρχουν πολλοί Έλληνες Ορθόδοξοι που δεν προσβάλλονται» από το περιεχόμενο του έργου», και χωρίς περιττά σχόλια μεταφράζω απο το άρθρο της αγγλικής έκδοσης της Wikipedia:

Λήμμα:

Κόρπους Κρίστι (έργο)

"Το Κόρπους Κρίστι είναι ένα θρησκευτικό δράμα του Τέρενς ΜακΝάλλυ που δραματοποιεί την ιστορία του Ιησού και των Αποστόλων. Γραμμένο το 1997 και πρωτοπαρουσιασμένο στην Ν. Υόρκη το 1998,παρουσιάζει τον Ιησού και τους Αποστόλους σαν γκέι άνδρες να ζούν στο σημερινό Τέξας. Χρησιμοποιεί σύγχρονες συσκευές όπως η τηλεόρασι με αναχρονισμούς όπως η ρωμαϊκή κατοχή. Ο Ιούδας προδίδει τον Ιησού εξ αιτίας σεξουαλικής ζηλοτυπίας. Ο Ιησούς [ΣΣ : στο έργο] ευλογεί ομοφυλοφιλικό γάμο μεταξύ δύο αποστόλων.(…)"

Υποδοχή

"Το έργο δέχθηκε προσεκτική κριτική  για την διερεύνησι ομοφυλοφιλικών θεμάτων στον Χριστιανισμό. Επίσης καταδικάστηκε από την Καθολική Λίγκα, ένα είδος ομάδας-παρατηρητήριο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, για το ότι παρουσιάζεται σ’ αυτούς ως βλασφημία, ιεροσυλία και αντιχριστιανική μισαλλοδοξία.

Ο συγγραφέας Terrence McNally, άνθρωπος ομοφυλόφιλος, δέχθηκε απειλές κατά της ζωής του καθώς το έργο παιζόταν στις Η.Π.Α. Η παραγωγή του στην Νέα Υόρκη ματαιώθηκε και στην συνέχεια αναπρογραμματίσθηκε. Τελικά η πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε την 13η Οκτωβρίου 1998 υπο την σκηνοθεσία του Joe Mantello.(…)"

Όπως άφησα να εννοηθή, κατέφυγα στην καταδεκτική πανσοφία της Βικιπαιδείας ταυτόχρονα με την απ’ ευθείας παρακολούθησι της εν λόγω εκπομπής. Καταλαβαίνετε λοιπόν την έκπληξί μου, όταν εκτός από τα ανωτέρω μεταφρασμένα που είπαμε, (και που μαζί με αυτά που δεν μετέφρασα σας τα παρουσιάζω στην συνέχεια, στο τέλος της ανάρτησης, και στο πρωτότυπο –για του λόγου το αληθές), διάβασα και την εξής παράγραφο:

 «Το έργο παρουσιάζεται εδώ και λίγες εβδομάδες στην Αθήνα, στην Ελλάδα, όπου υπέπεσε στην προσοχή δεξιών οργανώσεων καθώς και του νεοναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής. Αυτό οδήγησε ακολούθως σε βίαιες διαμαρτυρίες που έχουν ως απαίτησι την ακύρωσι του έργου, καθώς και σε προπηλακισμούς κατά των ηθοποιών.» !

ΣΗΜ Τελευταία προσεκτική ματιά στην σελίδα που παραπέμπουμε, λύνει το …μυστήριο:

«This page was last modified on 11 October 2012 at 22:59»

Terrence McNally's "Corpus Christi"

Corpus Christi (play)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Corpus Christi is a passion play by Terrence McNally dramatizing the story of Jesus and the Apostles. Written in 1997 and first staged in New York in 1998, it depicts Jesus and the Apostles as gay men living in modern-day Texas. It utilizes modern devices like television with anachronisms like Roman occupation. Judas betrays Jesus because of sexual jealousy. Jesus administers gay marriage between two apostles.
Leigh Rowney, the director of a 2008 production in Sydney, Australia, accepted that it would generate discussion on Christianity and homosexuality stating: "I wanted this play in the hands of a Christian person like myself to give it dignity but still open it up to answering questions about Christianity as a faith system." [edit]Reception It received critical attention for its exploration of gay themes in Christianity.[1][2][3]
It was also condemned by Catholic League, a Roman Catholic watchdog group, for what they viewed as blasphemy, sacrilege,[4][5] and anti-Catholicbigotry. Playwright Terrence McNally, a gay man, received death threats when it was played in the U.S.[6][7]
Its production in New York City was canceled then reinstated,[8] finally opening on 13 October 1998, directed by Joe Mantello.
It received its British premiere in 2000, produced by Theatre 28 and directed by Stephen Henry. When it was produced as part of the Sydney Gay and Lesbian Mardi Gras, Anglican bishop Robert Forsyth considered the play to be offensive and historically incorrect.[6]
A condensed version of the play was performed without incident in 2001 as part of a student directing class at St. Edward's University in Austin, Texas.[importance?] The play returned briefly to a small New York theatre in 2008, gaining a sympathetic review by the New York Times, which also published an article linking the uproar in 1998 to the death of gay student Matthew Shepard.[8] In 2009, the play was performed at the Church of the Foothills in California.[9] In March 2010, a student performance of the play was canceled at Tarleton State University in Stephenville, Texas. The university had received many complaints about the play's scheduled performance, but its president, F. Dominic Dottavio, citing freedom of speech, declared that the play would be performed.[10] Dottavio's condemnation of the play in the same letter, though, has been criticized by campus free speech groups as giving encouragement to people trying to shut down the production.[11] After Texas's Lieutenant Governor David Dewhurst weighed in saying, "No one should have the right to use government funds or institutions to portray acts that are morally reprehensible to the vast majority of Americans," the performance was cancelled citing safety concerns.[12][13]
The play was already performed for a few weeks in Athens, Greece, when it caught the attention of right-wing organizations, as well as that of the neonazist parliamentary party Golden Dawn. This led to subsequent violent protests demanding the cancellation of the play, as well as to the jeering of the actors[14]. 
etc
http://neospalamedes.blogspot.gr/