Ελλάδα: Ένας σύγχρονος Οδυσσέας εναντίων των μνηστήρων. Γράφει η Φούλη (Γκόλφω) Κούρταλη Αναπληρώτρια Γυναικών ΛΑ.Ο.Σ.

Σήμερα η Ελλάδα ψάχνει να βρει τη λύση, μια λύση που θα την οδηγήσει στην επιφάνεια και όχι στην αφάνεια, μία λύση που θα δώσει προοπτική και ελπίδα.

Και ενώ στρεφόμαστε σε ανεφάρμοστες λύσεις, τη λύση μας τη έδωσε πριν χρόνια ο πολυμήχανος Οδυσσέας.

Μα για σκεφτείτε, παραλληλίστε τις καταστάσεις, σαν άλλοι μνηστήρες γείτονες, Αμερική και κράτη της Ευρώπης εποφθαλμιούν τον πλούτο μας, το βιός μας, όπως ακριβώς και οι μνηστήρες που ζούσαν από τα πλούτη του βασιλιά της Ιθάκης περιμένοντας πότε θα μπορέσουν να τα καρπωθούν.

Όμως ο Οδυσσέας μας διδάσκει με τον τρόπο του, τι πρέπει να κάνουμε για να «σκοτώσουμε» του μνηστήρες που γλεντοκοπούν και ζητούν να μας κλέψουν κάθε πλούτο, κάθε κυριαρχία στο...

«βασίλειό» μας.

Μετά την πρώτη του επαφή με την κατάσταση που έχει βρεθεί το βασίλειό του(όπου βασίλειο βάλτε Πατρίδα), δεν ήρθε σε μάχη κατά μέτωπον, παρόλη την ανδρεία του. Λειτούργησε η εξυπνάδα και ο πολυμήχανος νους του.

Μελέτησε τον εχθρό του, βρήκε τις αδυναμίες του και όταν ήταν σε θέση να τους γνωρίζει καλά, ξεκίνησε το ξεκαθάρισμα.

Δείτε τώρα πόσο ανατριχιαστική σχέση έχουν οι μνηστήρες με τη σημερινή μας κατάσταση.

Σκοτώνει πρώτα τον Αντίνοο, Αντίνοος δηλαδή αντί-νόησης..όπως ακριβώς και σήμερα που με εξαιρετική τέχνη και προπαγάνδα μας διαστρεβλώνουν κάθε πραγματικότητα σε σημείο του να μη σκεφτόμαστε.

Σειρά είχε ο Ευρύμαχος, Ευρύμαχος, αυτός που μάχεται με κάθε μέσον, αδίστακτος μαχητής προκειμένου να μας επιβάλει αυτό που θέλει. Έτσι αδίστακτοι είναι και οι μνηστήρες της πατρίδας μας.

Μετά φτάνουμε στον Αμφίνομο, Αμφίνομος, αυτός που διαστρεβλώνει κάθε έννοια του νόμου (βάλτε στη περίπτωσή μας νόμοι και Σύνταγμα). Νομίζω ότι είναι εδώ αυτονόητο. Οι όροι συνταγματικός ή αντισυνταγματικός νόμος ποτέ δε χρησιμοποιούνται για το καλό του πολίτη και της Πατρίδας.

Το βέλος του Οδυσσέα βρίσκει τον Αγέλαο, κατά τη γνώμη μου από τους πιο επικίνδυνους μετά τον Αντίνοο. Αγέλαος, αυτός που άγει τον λαό, που τον κατευθύνει. Πάντα σε συνεργασία με τον Αντίνοο μετατρέπει τον κόσμο σε αγέλη. Έτσι και ο λαός μας, ομαδοποιημένος, αγελοποιημένος μέσα σε μαντριά για να παίρνει την κατεύθυνση που οι ολίγοι θέλουν να μας δώσουν.

Ίσως λοιπόν οι αρχαίοι μας πρόγονοι να γνώριζαν τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει η Πατρίδα μας και αφήνοντάς μας ως χρήσιμο και απόλυτο εγχειρίδιο τα κείμενά τους θέλησαν να μας βοηθήσουν και να μας προστατέψουν.

Μα πόσο τυχεροί και συνάμα άτυχοι είμαστε όμως; Ενώ έχουμε τέτοια κείμενα παρακαταθήκη είμαστε τόσο άτυχοι ώστε κανένας να μη τους δίνει την πρέπουσα σημασία. Ή ίσως γνωρίζουν τη σημασία τους αλλά αρνούνται να μας σώσουν;