1. Ο θυμός του κόσμου είναι εμφανής, όπως και η αγωνία του. Η θετική ψήφος του ΛΑ.Ο.Σ. στο 1ο μνημόνιο (πιο σωστά στο άρθρο 1) δεν έχει ξεχαστεί, ούτε στέκεται ο κόσμος στο ότι υπερψήφισε μόνο το άρθρο 1 (είτε δεν το ξέρουν είτε θεωρούν τη διαφορά ανύπαρκτη).
2. Οι υπόλοιπες ερωτήσεις έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα και τη φτώχεια. Η αγωνία του κόσμου είναι μεγάλη, η δυσπιστία του το ίδιο. Η ερώτηση της κυρίας στο τέλος - ειδικά όταν είπε "δεν περισσεύει κανείς" δείχνει δύο πράγματα:
α. Φόβο ότι ο κ. Καρατζαφέρης δεν είναι πραγματικά εναντίον του μνημονίου, τον θέλουν πιο αντιμνημονιακό για να τον εμπιστευτούν, β. αγωνία, ανάγκη του λαού να στηριχτεί.
3. Δεν υπήρξε ούτε ένα ερώτημα του κόσμου για ΑΟΖ, Σκοπιανό, Αιγαί- ο, κλπ. Ταυτόχρονα, πέρασε σε δεύτερη μοίρα (κανείς δε στάθη- κε) στην πρόταση για κοινό μέ- τωπο των "κρατών του νότου". Είναι αυτό που γράφω εδώ και καιρό: αν δε δώσεις ΑΜΕΣΕΣ λύ- σεις στην καθημερινότητα (φτώχεια, ανεργία, χαράτσια, απολύσεις κλπ.), ότι και να πεις δε θα σε ακούσουν. Σε θεω- ρούν επικίνδυνο για αυτούς. Δε σημαίνει έλλειψη πατριωτι- σμού, αντίθετα θέλουν μια πατρίδα που να τους βλέπει σαν παιδιά της, όχι σκλάβους της.
Κάποιες προσωπικές επισημάνσεις, τώρα, πέρα από τη συνέντευξη:
1. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να παραμένουμε εγκλωβισμένοι στο δίλημμα "μέσα - έξω από την Ευρώπη". Περιμένω να ακούσω: "μέσα αν μας συμφέρει, έξω ανδε μας συμφέρει ή αν μας αλλοτριώνει ως έθνος". Απλά πράγματα.
2. Πρέπει να αποβάλλουμε τελείως το νεοφιλελεύθερο προφίλ που είχαν δημιουργήσει οι Γεωργιάδης - Βορίδης (και κάποιοι λένε _ δεν ξέρω αν ισχύει - ότι συνεχίζει ο κ. Κύρτσος). Ακούμε για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, για τους ομολογιούχους, δεν ακούμε για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και τη ζούγκλα που βιώνουν, δεν ακούμε τίποτε για τους δημοσίους υπαλλήλους που τρέμουν ότι θα απολυθούν. Μην τους σπρώχνουμε στην αριστερά. 'Οπως μου είπε κάποιος "αν μέ θέλουν άνεργο και με απολύσουν και η οικογένειά μου πεινάσει, δεν αγαπάνε την πατρίδα μου, αγαπάνε κάποιους άλλους. Αν θέλετε να μας απολύσουν μας σπρώχνετε να φύγουμε στο εξωτερικό. Εδώ θα μείνουν οι ξένοι και η Ελλάδα θα είναι μια χώρα χωρίς Έλληνες".
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.
Στοιχεία για προβληματισμό:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ο θυμός του κόσμου είναι εμφανής, όπως και η αγωνία του. Η θετική ψήφος του ΛΑ.Ο.Σ. στο 1ο μνημόνιο (πιο σωστά στο άρθρο 1) δεν έχει ξεχαστεί, ούτε στέκεται ο κόσμος στο ότι υπερψήφισε μόνο το άρθρο 1 (είτε δεν το ξέρουν είτε θεωρούν τη διαφορά ανύπαρκτη).
2. Οι υπόλοιπες ερωτήσεις έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα και τη φτώχεια. Η αγωνία του κόσμου είναι μεγάλη, η δυσπιστία του το ίδιο. Η ερώτηση της κυρίας στο τέλος - ειδικά όταν είπε "δεν περισσεύει κανείς" δείχνει δύο πράγματα:
α. Φόβο ότι ο κ. Καρατζαφέρης
δεν είναι πραγματικά εναντίον
του μνημονίου, τον θέλουν
πιο αντιμνημονιακό για να τον
εμπιστευτούν,
β. αγωνία, ανάγκη του λαού να
στηριχτεί.
3. Δεν υπήρξε ούτε ένα ερώτημα του
κόσμου για ΑΟΖ, Σκοπιανό, Αιγαί- ο, κλπ. Ταυτόχρονα, πέρασε σε
δεύτερη μοίρα (κανείς δε στάθη- κε) στην πρόταση για κοινό μέ-
τωπο των "κρατών του νότου".
Είναι αυτό που γράφω εδώ και
καιρό: αν δε δώσεις ΑΜΕΣΕΣ λύ-
σεις στην καθημερινότητα
(φτώχεια, ανεργία, χαράτσια,
απολύσεις κλπ.), ότι και να
πεις δε θα σε ακούσουν. Σε θεω- ρούν επικίνδυνο για αυτούς.
Δε σημαίνει έλλειψη πατριωτι-
σμού, αντίθετα θέλουν μια
πατρίδα που να τους βλέπει σαν
παιδιά της, όχι σκλάβους της.
Κάποιες προσωπικές επισημάνσεις, τώρα, πέρα από τη συνέντευξη:
1. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να παραμένουμε εγκλωβισμένοι στο δίλημμα "μέσα - έξω από την Ευρώπη". Περιμένω να ακούσω: "μέσα αν μας συμφέρει, έξω ανδε μας συμφέρει ή αν μας αλλοτριώνει ως έθνος". Απλά πράγματα.
2. Πρέπει να αποβάλλουμε τελείως το νεοφιλελεύθερο προφίλ που είχαν δημιουργήσει οι Γεωργιάδης - Βορίδης (και κάποιοι λένε _ δεν ξέρω αν ισχύει - ότι συνεχίζει ο κ. Κύρτσος). Ακούμε για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, για τους ομολογιούχους, δεν ακούμε για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και τη ζούγκλα που βιώνουν, δεν ακούμε τίποτε για τους δημοσίους υπαλλήλους που τρέμουν ότι θα απολυθούν. Μην τους σπρώχνουμε στην αριστερά. 'Οπως μου είπε κάποιος "αν μέ θέλουν άνεργο και με απολύσουν και η οικογένειά μου πεινάσει, δεν αγαπάνε την πατρίδα μου, αγαπάνε κάποιους άλλους. Αν θέλετε να μας απολύσουν μας σπρώχνετε να φύγουμε στο εξωτερικό. Εδώ θα μείνουν οι ξένοι και η Ελλάδα θα είναι μια χώρα χωρίς Έλληνες".
ΙΩΑΝΝΗΣ