ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ: "ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ."

Το μέσον και το πεδίο τελέσεως των οικονομικών συναλλαγών στηρίζουν αποφασιστικά τις σχέσεις των συντελεστών της οικονομίας και δίνουν ώθηση στο εθνικό κράτος προκειμένου να αξιοποιήσει το προϊόν εργασίας από θέση απόλυτης αυτάρκειας. Σκοπός της οικονομικής διεργασίας ενός ανεξάρτητου κράτους είναι να εξασφαλίσει στο εσωτερικό πλήρη πρόσβαση στην εργασία και στα αγαθά, στο δε εξωτερικό περιβάλλον εξαγωγική δραστηριότητα και πολιτικό επηρεασμό των διεθνών οικονομικών αποφάσεων. Αυτή είναι η κλασσική μορφή της οικονομίας που απηχεί την ύπαρξη ενός εθνικού και λαϊκού κράτους.

 Στις μέρες της παγκόσμιας διακυβέρνησης με την απαξίωση τόσο του εθνικού συναισθήματος όσο και του ανθρώπινου παράγοντα, η διάλυση των κρατικών υποδομών και των κοινωνιών...

γίνεται για να επιβληθεί μια στρεβλή παγκόσμια οικονομία πολυεθνικού τύπου και εξαθλιωμένων υπάρξεων. Η κατευθυνόμενη αποτυχία που έχουν επιφέρει οι πολιτικές των δοτών αντεθνικών κυβερνήσεων με την ανεργία, την νέκρωση της εθνικής παραγωγής, την δέσμευση των εθνικών χρηματικών αποθεμάτων και τις μεθοδευμένες ξένες εξαρτήσεις είναι στην πραγματικότητα η επιτυχία της παγκοσμιοποίησης σε βάρος της Ελλάδος με τη συνειδητή βοήθεια των γραικύλων πολιτικάντηδων και των θεσμικών βοηθών τους.

Η ποιοτική διαφοροποίηση ενός οικονομικού συστήματος από ένα άλλο έγκειται στη δομή της αγοράς εργασίας και στη χρήση του κεφαλαίου. Το χρήμα που συσσωρεύεται από το σύνολο της παραγωγικής δραστηριότητας μπορεί να χρησιμοποιείται είτε για διεθνείς σκοπούς από αλλότριες υπάρξεις που έχουν το θησαυροφυλάκιο για πατρίδα είτε για εθνικούς σκοπούς από εγγενείς δυνάμεις της πολιτείας, του κεφαλαίου και της εργασίας. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, ειδικά στο σύστημα της νεοταξικής τυραννίας, να διακρίνουμε τον ιδιωτικό καπιταλισμό των σοσιαλφιλελεύθερων από τον κρατικό καπιταλισμό των μαρξιστών αφού σκοπός των συνέταιρων του νεοταξισμού είναι να παραδώσουν εθνική οικονομία και κράτος στα χέρια της σιωνιστικής ηγεμονίας.

Η αληθής διάκριση των οικονομικών συστημάτων είναι ανάμεσα στο διεθνιστικό μοντέλο του διεθνούς κεφαλαίου και των φτηνών εργατικών χεριών με την επιβολή του ξένου επί του εθνικού εργατικού δυναμικού και στην Πατριωτική Οικονομία του Εθνικοκοινωνικού Κινήματος με την αξιοποίηση της εθνικής γης και του εθνικού πλουτοπαραγωγικού πλούτου μέσα από την χρήση του εγχώριου εργατικού δυναμικού. Η δική μας πατριωτική αγορά εργασίας αξιοποιεί εξίσου το εργατικό και το επιχειρηματικό δυναμικό με την αντικειμενική αντιστοιχία μισθού και προϊόντος που αποδίδει κέρδος και μέρισμα μέσα από τη συνεργασία εργοδότη και εργάτη.

Τελικός σκοπός πρέπει να είναι η απόδοση της υπεραξίας με τη μορφή εθνικού εισοδήματος στο εθνικό κράτος σε ανταπόδοση ενός υγιούς κλίματος ενίσχυσης εκ μέρους του κι όχι απομήζυσης της κυκλοφορίας του χρήματος στην αγορά. Η Πατριωτική Οικονομία στηρίζεται στην ομαλή λειτουργία του κράτους, του κεφαλαίου και του παραγωγού κάτω από τη στέγη του Έθνους. Το Ελληνικό Έθνος ενώνει τους πάντες και απαιτεί την αξιοποίηση των γεωφυσικών πλεονεκτημάτων και των ικανοτήτων των μελών της οικονομικής διεργασίας με την απόδοση του οικονομικού αποτελέσματος στα πλαίσια της αυτοχρηματοδότησης και της ενδυναμώσεως της εθνικής κοινότητος.

Στην Πατριωτική Οικονομία κάθε ένας συντελεστής της παραγωγής έργου έχει ένα χωριστό ρόλο που εκτελεί προκειμένου να εισφέρει τόσο στην δική του ευμάρεια όσο και στην οικονομική ανεξαρτησία του κοινωνικού συνόλου. Ουδείς όμως εκ των συντελεστών δεν μπορεί να σταθεί στην εθνικιστική αγορά εργασίας αν έχει ως απώτατη επιδίωξη την ατομική του εσωστρέφεια και την περιχαράκωση στα στενά κερδοσκοπικά του συμφέροντα. Τέτοιες μονάδες, είτε εγχώριες είτε οι λεγόμενες επενδυτικές, δεν έχουν καμία θέση στην Πατριωτική Οικονομία.

Στο δικό μας οικονομικό σύστημα το χρήμα συνδέεται με την εθνική εργασία και η εθνική εργασία με το προϊόν. Η κοινή συνισταμένη είναι πάντοτε η ευημερία των Ελλήνων και η ισχύς της Ελλάδος. Χρήμα και προϊόν επενδύονται αυτομάτως στην ελληνική κοινωνία και τις υποδομές του Εθνικού Κράτους κι όχι στα παγκόσμια ταμεία και τις βαθιές τσέπες. Το Εθνικό Κράτος παρέχει την εθνική γη, τους κανόνες της εργασίας και τις κατάλληλες συνθήκες υγιούς ανάπτυξης και δημιουργικής παρέμβασης υπέρ των συντελεστών της παραγωγής.

Ο επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στην ελληνική επικράτεια απολαμβάνει την κρατική πρόνοια μονάχα στην περίπτωση που απασχολεί αποκλειστικά Έλληνες εργαζομένους και επενδύει στην εθνική οικονομία σε επιχειρηματικές μονάδες, θέσεις εργασίας και ανταποδοτικούς πόρους προς το Κράτος. Και ο Έλληνας εργαζόμενος είναι ο κινητήριος μοχλός της εθνικής γης που θα παραμείνει στο Εθνικό Κράτος μαζί με τον Έλληνα Επιχειρηματία διότι για την Πατριωτική Οικονομία είναι οι κυριότερες επενδυτικές μονάδες σε μια Πολιτεία που επενδύει στον Έλληνα Πολίτη και την Εθνική Γη. Με την Εθνική Γη να μην γίνεται θύμα νεοταξικής λαθροχειρίας αλλά εργαλείο εθνικής ανάπτυξης με τον γεωφυσικό πλούτο να γίνεται ο κυριότερος τροφοδότης της ελληνικής κοινωνίας και του Εθνικού Κράτους.

Η δική μας Πατριωτική Οικονομία θα κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις της ελληνικής παραγωγικής διαδικασίας. Θα στηριχθεί στην ελληνική εργασία, θα δημιουργήσει ισχυρό εθνικό εισόδημα, θα χτίσει γερό εθνικό κράτος, θα κατακτήσει εξαγωγικά την διεθνή αγορά με την μεγαλύτερη υπεραξία του κόσμου. Την ελληνική αξιοσύνη και ηγεμονία. Και ο Εθνικοκοινωνισμός θα υπερηφανεύεται για την Δυνατή Ελλάδα των δημιουργικών Ελλήνων.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

http://ethnikistikosagwn.blogspot.com