ΜΝΗΜΗ ΑΛΩΣΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ...

Κάθε Σεπτέμβρη χάριν μνημοσύνου για την γιαγιά μου και την οικογένεια της που ήρθαν πρόσφυγες το 1922 και απο αφέντες γίνανε δούλοι γιατί κάποιοι σε ένα δωμάτιο σχεδίασαν πως έτσι έπρεπε να γίνει πάνω σε έναν χάρτη γράφω τα τελευταία χρόνια ένα άρθρο,για την σημερινή μέρα δεν θα πώ τίποτε άλλο παρά θα παραθέσω την καταληκτική πρόταση του άρθρου που έγραψα τον περασμένο Σεπτέμβρη "ενώ όλοι λένε για "χαμένες πατρίδες ή παρτίδες" δεν άκουσα ποτέ να λένε ρε γιαγιά για χαμένα κορμιά...." ΔΙΟΤΙ ΧΑΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΣΟ ΔΕΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΜΑΣ,ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΔΙΟΤΙ..
ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΤΡΗΜΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΛΑΟΣ.... "Κόσμε πως μίκρηνες για δές ανάξιος προγόνων την μοίρα σου πάντα να κλαίς στα βάθη των αιώνων" - Νικηφόρος Βυζαντινός εκ του ποιηματος "Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ". ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΟΣΟ ΕΜΕΙΣ ΣΑΠΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ ΜΑΣ... Πάνος Χατζηγεωργιάδης Μέλος ένωσης μουσικοσυνθετών Αγγλίας Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος