ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ. ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΟΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.. του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ..Κομβικό και αφετηριακό τους σημείο, είναι η αδυναμία (ή η απροθυμία) αυτής της ηγεσίας, να συνειδητοποιήσει τα νέα στοιχεία που ανέδειξε η συλλογική κοινωνική συμπεριφορά, με αποτέλεσμα, άλλοτε να τα παρατηρεί ως θεατής και άλλοτε να τα κατακεραυνώνει ως αδέκαστος κριτής και αδιαμφισβήτητος παντογνώστης, αλλά πάντα από απόσταση και εκ του ασφαλούς. (βλέπε «αγανακτισμένοι», αυθόρμητα κινήματα ή πρωτοβουλίες κοινωνικού προστατευτισμού κλπ)....
Το κυρίαρχο σ αυτό το άρθρο, φυσικά δεν είναι να αναπτύξει σκέψεις και συλλογισμούς αναφορικά με τα παραπάνω κινήματα και το χαρακτήρα τους. Αυτό έχει ήδη γίνει κατά το παρελθόν και κατ επανάληψη, με την απαραίτητη ευθύτητα.
Η αναφορά σε αυτά είναι μονάχα επιγραμματική, και γίνεται αποκλειστικά και μόνο για να καταδείξουμε πως από εκεί ξεκινά ο μίτος της Αριάδνης.
Τα καινούρια στοιχεία που τόλμησε να αναδείξει, άλλοτε ίσως κατευθυνόμενα, αλλά και άλλοτε με αυθορμητισμό, η Ελληνική κοινωνία, το ΚΚΕ δεν απέφυγε τον πειρασμό, και συνέχισε να τα αντιμετωπίζει ανταγωνιστικά και αφ υψηλού, και αυτό όχι σε κάθε περίπτωση δικαιολογημένα.
Γι αυτό και δεν τα κατάφερε (ή δε θέλησε) να αναζητήσει διαδρομές με παράλληλους δρόμους καταγγελίας ή και αντίστασης, πράγμα που θα συνέβαλε υπό προϋποθέσεις, στη ριζοσπαστικοποίηση των στόχων τους. Αρκέστηκε απλώς να τα καταγγέλει ή να τα προσπερνά...
Γι αυτό και δεν τα κατάφερε (ή δε θέλησε) να αναζητήσει διαδρομές με παράλληλους δρόμους καταγγελίας ή και αντίστασης, πράγμα που θα συνέβαλε υπό προϋποθέσεις, στη ριζοσπαστικοποίηση των στόχων τους. Αρκέστηκε απλώς να τα καταγγέλει ή να τα προσπερνά...
Παρέμεινε πεισματικά προσκολλημένο σε κείνα που χρόνια ολόκληρα ήξερε να κάνει, και επειδή συμμετείχε ή μάλλον πρωτοστάτησε με το δικό του τρόπο στους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες, δε συνειδητοποιούσε επαρκώς ότι αυτή η τακτική από μόνη της δεν ήταν αρκετή για να μην το οδηγεί σε μια ιδιότυπη πολιτική περιχαράκωση, ή επέλεγε την εύκολη λύση, να προσδίδει δηλαδή στα πάντα ή στα πειρσσότερα, απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, αυτοεξαπατούμενο ότι έτσι υπηρετεί και το κίνημα και την αλήθεια με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Γι αυτό και δεν μπόρεσε να αντιληφθεί το αυτονόητο. Ότι δηλαδή καλύτεροι τρόποι σαφώς υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν, αλλά τη μοναδικότητα κανείς δε τη διεκδικεί όταν αγωνίζεσαι. Το κακό είναι να μην αγωνίζεσαι. Γι αυτό και όταν βγαίνεις στο δρόμο, κανείς μα κανείς δε δικαιούται να σε σνομπάρει και να απαξιώνει την έστω και αργοπορημένη αφύπνισή σου. Όλοι από κάπου ξεκινούν. Η πολιτική ωριμότητα, μόνο με την εμπειρία και την αντιπαράθεση κατακτιέται.
Έτσι, δεν ήταν δύσκολο να διολισθήσει σε λαθεμένη εκλογική τακτική, με την ψευδαίσθηση της ασφάλειας που του εξασφάλιζε η γενικά ορθή πολιτική περί των πραγμάτων προσέγγισή του. Και αυτό βεβαίως οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ>>> http://ellinikoforoum.blogspot.com/2012/05/blog-post_1494.html
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.