Πίσω από τις «κούφιες» λέξεις κρύβεται… ο Αλέξης…

Και όμως πίσω από τα προεκλογικά «θα», πίσω από τις μετεκλογικές πομφόλυγες και τις βαρύγδουπες υποσχέσεις κρύβονται οι πάσης φύσεως διαφαινόμενοι αρχηγίσκοι που, αν και μπήκαν στο προεκλογικό στίβο διεκδικώντας να κυβερνήσουν (αυτό άλλωστε δεν είναι και το εκλογικό «μήλον της έριδος»;) τώρα «νίπτουν τας χείρας» τους σαν άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι.  Τις βούλεται άρχειν;...

 Το ερώτημα που ανακύπτει, όμως, στην σύγχρονη, έμμεση αντιπροσωπευτική δημοκρατία – που όλοι διεκδικούμε- δεν είναι απλώς «τις βούλεται αγορεύειν;» αλλά «τις βούλεται άρχειν;», ποιος δηλαδή θέλει να κάνει τα λόγια πράξη, κυβερνώντας επάξια την Πατρίδα. Και είναι πράγματι λυπηρό σε μια χώρα που έχει ανάγκη να κυβερνηθεί κανείς να μη θέλει – όπως αποδεικνύεται από το «πινγκ πονγκ» των ευθυνών και της διερευνητικής εντολής – να κυβερνήσει. Όλοι, όπως φαίνεται, επιθυμούν τον ασφαλή ρόλο της εύπεπτης, αρεστής αντιπολίτευσης, αντί για το δυσχερή ρόλο της διακυβέρνησης ενός τόπου με επικίνδυνους εχθρούς προ των πυλών.

Όλοι επιθυμούν να απολαμβάνουν τα βουλευτικά προνόμια, την υψηλή βουλευτική αποζημίωση και ασυλία, αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να οδηγήσει την Πατρίδα σε ασφαλή λιμένα, μακριά από όσους θέλουν να την ποδηγετήσουν, να αφαιμάξουν τον εθνικό πλούτο, να εκμεταλλευτούν τις συνθήκες ακυβερνησίας, για να διαδραματίσουν ρόλο τοποτηρητή στο ηλιόλουστο οικόπεδο με την αναμφίλεκτα υψηλή γεωστρατηγική σημασία.

Αρχή άνδρα δείκνυσι

Όπως έλεγαν, άλλωστε, και οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι «αρχή άνδρα δείκνυσι». Πράγματι, η άσκηση εξουσίας στο παρελθόν ανέδειξε την αυταπόδεικτη πλέον αδυναμία τελέσφορης διακυβέρνησης από τους προύχοντες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, όμως είναι πλέον πασιφανής και η αδυναμία – αν όχι απροθυμία – του ΣΥΡΙΖΑ και όσων τώρα παίρνουν, με την ψήφο του λαού, μεγαλύτερη εξουσία να αναλάβουν το πολιτικό κόστος συμμετοχής στην αιματηρή μάχη της διακυβέρνησης της χώρας (όπως έμπρακτα έκανε, χωρίς να υπολογίσει το όποιο κομματικό κόστος, ο ΛΑ.Ο.Σ). Όλοι αυτοί που προεκλογικά διεκδικούσαν τη διακυβέρνηση της χώρας, τώρα δειλιάζουν να κυβερνήσουν και επιλέγουν τον εύκολο ρόλο της λιποταξίας κάτω από την ομπρέλα μιας στείρας αντιπολιτευτικής ρητορικής, αποτιμώντας προφανώς ως επικρατέστερο του πατριωτικού οφέλους το στείρο μικροπολιτικό συμφέρον.

Ας μην παίρνουμε την ψήφο μας αψήφιστα

Οι εκλογές ξανάρχονται -όπως άλλωστε και οι Γερμανοί- και αυτή τη φορά ο λαός δε θα πρέπει να δώσει τη ψήφο του αψήφιστα, γιατί αυτή θα καθορίσει το μέλλον των παιδιών του. Οφείλει να στείλει εκτός βουλής ή έστω οριακά εντός αυτής όσους διεκδικούν μόνο το ρόλο της αντιπολιτεύσεως, εμπιστευόμενος εκείνους που έμπρακτα έχουν αποδείξει πως και να κυβερνήσουν δε φοβούνται και να πολεμήσουν όσους κακώς κυβερνούν μπορούν. Η επιλογή του μέλλοντος σε μια Δημοκρατία είναι καθαρά στο χέρι των ψηφοφόρων, που όμως έχουν αμετάθετο χρέος να ψηφίζουν με ισχυρή μνήμη, λογική και ευθυκρισία. Ουαί στους παθόντες, αλλά μη μαθόντες…

Σίσσυ Αλιγιζάκη

Αναπληρώτρια Εκπρόσωπος Τύπου ΛΑ.Ο.Σ