Μύριαμ Νικολαΐδου-Ντενίση .Υποψήφια βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης του ΛΑΟΣ: Θέλει το κράτος αποκέντρωση;

Για τραγελαφική κατάσταση στις περιφέρειες της χώρας, στις οποίες μεταφέρθηκαν αρμοδιότητες από ταυπουργεία, αλλά όχι και πόροι, κάνει λόγο με συνέντευξή της στην aftodioikisi.gr η Μύριαμ Νικολαΐδου-Ντενίση , υποψήφια βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης του ΛΑΟΣ.

Όπως σημειώνει, εάν το κράτος θέλει όντως τις περιφέρειες να είναι δίπλα στην καθημερινότητα του πολίτη, τότε «θα πρέπει να εξασφαλιστούν άμεσα, με καθαρά πολιτικέςαποφάσεις από την νέα κυβέρνηση, πιστώσεις που θα συντελέσουνστην καλή λειτουργία των περιφερειών και να αποδεσμευτούν ταχρήματα που για δύο χρόνια δεν τρέχουν για προγράμματαπεριφερειακής ανάπτυξης».

Αναφορικά με τον «Καλλικράτη», όπως υπογραμμίζει, ο «κηπουρός» Γιάννης Ραγκούσης τον έκανε «στο πόδι», επειδή «νόμιζε ότι είχε να κάνει με τη λειτουργία ενός μικρού νησιού τηςΕλλάδας και όχι με την χώρα του».

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ>>

Λίγο προτού κλείσει η Βουλή, ψηφίστηκε από τη Βουλή ο λεγόμενος «Καλλικράτης 2» που υποτίθεται ότι λύνει προβλήματα δυσλειτουργίας του πρώτου «Καλλικράτη». Τελικά ο «Καλλικράτης» μπορεί να λειτουργήσει με βελτιώσεις ή πρέπει να καταργηθεί και να εφαρμοστεί μία νέα μεταρρύθμιση στην Αυτοδιοίκηση; Αν ναι, σε ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί αυτή;

Ο «Καλλικράτης 2» συμπληρώνει νομοθετικά και βελτιώνει λειτουργικά σε αρκετά ζητήματα έναν νόμο που από την ταχύτητα που αναδείχθηκε στο Εθνικό Κοινοβούλιο και ψηφίστηκε από τις κυβερνήσεις του χθες, σχεδιάστηκε από τον τότε Υπουργό της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, τον κ. Ραγκούση (κηπουρός) στο γόνατο. Επιπόλαια ως προς τις λεπτομέρειες και σχετικά σοβαρά ως προς το θεσμικό πλαίσιο.

Οι δήμαρχοι είναι «στα κάγκελα» και κατηγορούν την κυβέρνηση ότι με την οικονομική πολιτική της στην Αυτοδιοίκηση οδηγεί τους δήμους σε λουκέτο. Ποια άμεσα μέτρα πρέπει να ληφθούν ώστε ν' αλλάξει άμεσα αυτή η κατάσταση, με δεδομένα ότι «λεφτά δεν υπάρχουν»;

Φάνηκε όμως κατά την διάρκεια της εφαρμογής του στην πράξη ότι ο πρώην δήμαρχος Πάρου και σχεδιάσας υπουργός νόμιζε ότι είχε να κάνει με την λειτουργία ενός μικρού νησιού της Ελλάδας και όχι με την χώρα του. Και νόμοι που δεν στηρίζονται οικονομικά από την Πολιτεία και τις πιστώσεις μέσω της ΣΑΤΑ , ΕΣΠΑ και άλλων προγραμμάτων, όταν αυτές δεν υπάρξουν οι νέοι πολυπληθείς δήμοι της Ελλάδας οδηγούνται σε απόγνωση και σε κλείδωμα. Οι φιλότιμες προσπάθειες από εκεί και πέρα δεν πετυχαίνουν γιατί δεν υπάρχουν χρήματα, αντίθετα με την άποψη της τότε κυβέρνησης, ότι χρήματα υπάρχουν. Αν πραγματικά θέλουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε πρώτο βαθμό μέσω του «Καλλικράτη», θα πρέπει να «τρέξουν» Ευρωπαϊκά προγράμματα, αφού η Πολιτεία βάλει τις απαραίτητες συγχρηματοδοτήσεις και αφού δώσει αμείωτες τις πιστώσεις της ΣΑΤΑ (πιστώσεις με πληθυσμιακά κριτήρια).

Για υποχρηματοδότηση, όμως, μιλούν και οι εκπρόσωποι του β'  βαθμού της Αυτοδιοίκησης. Μάλιστα, οι περιφερειάρχες τονίζουν πως με τα «μείον 50 εκατ. ευρώ» από τη ΣΑΤΑ κάθε άλλο παρά υποστηρίζεται το αναπτυξιακό τους πρόγραμμα. Καθώς, όλα τα κόμματα συμφωνούν ότι η «ανάπτυξη είναι το ζητούμενο», με ποιον τρόπο θα επιτευχθεί αυτή, τη στιγμή που γίνονται περικοπές ακόμη και σε αυτά τα κονδύλια;

Στο δεύτερο βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που είναι οι περιφέρειες της Ελλάδας η κατάσταση είναι τραγελαφική. Έχουν μεταφερθεί σημαντικές αρμοδιότητες των υπουργείων στις περιφέρειες της χώρας, χωρίς να μεταφερθούν αντίστοιχα οι απαραίτητες για την λειτουργία τους πιστώσεις, αν εξαιρέσουμε ένα μικρό κομμάτι που αφορά την κοινωνική λειτουργία του Κράτους, που αυτή την στιγμή αδύναμα και αυτό χρηματοδοτείται. Με τις πολλαπλές δραστηριότητες που με τον καινούργιο νόμο δόθηκαν και την μείωση κατά 50% της ΣΑΤΑ είναι λογικό και αυτονόητο να υπάρχει τεράστια δυσλειτουργία στην νέα αποκεντρωμένη διοίκηση που δομείται μέσω του «Καλλικράτη» για όλη την Ελλάδα. Εάν το Κράτος έχουμε αποφασίσει στην αποκεντρωμένη του νέα μορφή ότι θέλουμε να λειτουργήσει ουσιαστικά σαν αρωγός της καθημερινότητας του πολίτη της Περιφέρειας, θα πρέπει να εξασφαλιστούν άμεσα με καθαρά πολιτικές αποφάσεις από την νέα κυβέρνηση πιστώσεις που θα συντελέσουν στην καλή λειτουργία των περιφερειών και να αποδεσμευτούν τα χρήματα που για δυο χρόνια δεν τρέχουν για προγράμματα περιφερειακής ανάπτυξης, αφού το Κράτος διαθέσει το πολύ μικρό ποσοστό που οφείλει για να έχουμε πραγματική ανάπτυξη στην Περιφέρεια.

Άλλωστε, αν ερευνήσουμε την ωριμότητα των μελετών για προγράμματα που μπορούν να τρέξουν βοηθώντας την περιφερειακή ανάπτυξη ανά την Ελλάδα, μπορούμε επακριβώς να γνωρίζουμε άμεσα τα απαιτούμενα ποσά, που θα πρέπει να δοθούν, ώστε να στηριχθεί η ανάπτυξη των Περιφερειών στην χώρα μας και γενικότερα η ανάπτυξη της πατρίδας μας, που δεν πρέπει να γίνεται μόνο στο κέντρο.