Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Ο πολίτης μπορεί να τα αλλάξει όλα. Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Είμαι ο τελευταίος που θα πάρει το μέρος του Νίκου Μιχαλολιάκου και της «Χρυσής Αυγής» στη γνωστή πλέον «υπόθεση» της εισόδου τους στη Βουλή. Αλλά η μη πρόκληση του αρχηγού του νομίμως νεοεισελθόντος στη Βουλή  κόμματος  με την ψήφο 440.000 πολιτών είναι κάτι που ξεπερνά την κοινή λογική και οδηγεί σε ΠΟΛΥ δυσάρεστα συμπεράσματα.
Η μη πρόσκληση  Μιχαλολιάκου στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την Τρίτη – διότι επιβεβαιώθηκε ότι πρόσκληση δεν εστάλη- αποτελεί στην πρώτη εκδοχή, ατόπημα της προεδρίας της Δημοκρατίας. Και μάλιστα από σοβαρό ως αδικαιολόγητο.  Οπότε,...
τείνω κι εγώ να συμπεράνω ότι η  «μη πρόσκληση» ήταν σκόπιμη, είτε λόγω αρνητικής στάσης «κάποιων» αρχηγών κομμάτων που δεν ήθελαν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με τον κ. Μιχαλολιάκο είτε λόγω «άλλων» σκοπιμοτήτων. Αν ίσχυσε το πρώτο, επρόκειτο για μεγίστη ανοησία που δεν έλαβε υπ΄ όψη της τις συνέπειες. Αν ίσχυσε το δεύτερο, τότε η Προεδρία της Δημοκρατίας και οι  σύμβουλοί της, τις επιθυμούσαν αυτές τις συνέπειες. Είτε έτσι, είτε αλλιώς,  κάτι τέτοιοι αποκλεισμοί δημιουργούν ενδεχόμενα διαίρεσης των πολιτών σε «καλούς» και  «κακούς» και  κάτι τέτοιες πολιτικές ωθούν έμμεσα τον λαό στα άκρα και δημιουργούνται "εθνοσωτήρες".
Συμπερασματικά, η «μη πρόσκληση» έκανε καλό στη «Χρυσή Αυγή». Πιο πολύ καλό απ΄ όσο θα της έκανε η – ενδεχόμενη- μαστίγωση του… «Καιάδα» στον Άγιο Παντελεήμονα από…κουκουλοφόρους. Ποιος απ΄ όλους αυτούς τους μετέχοντες στη σύσκεψη επιθυμούσε το καλό της «Χρυσής Αυγής» και εις βάρος ποίου;
Ο «χειρισμός» ( πολιτειακός, πολιτικός και δημοσιογραφικός) του περίφημου «paper» ή «non paper» ή ο,τιδήποτε άλλο του αρχηγού των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» Πάνου Καμμένου ήταν επιεικώς ερασιτεχνικός. Ο τρόπος που γράφτηκε το έγγραφο, ο τρόπος που «κυκλοφόρησε», ο τρόπος που είτε ενεχειρίσθη είτε «διοχετεύθηκε», ο τρόπος που διαψεύστηκε από όλες τις πλευρές αναλόγως εμπλοκής, το περιεχόμενό του, οι εκατέρωθεν ισχυρισμοί σε συνδυασμό με όλα όσα έχουν ήδη «κυκλοφορήσει» γύρω από το κόμμα και τον αρχηγό του και πολύ περισσότερο όσα ψιθυρίζονται ( κακόβουλα οφείλω να παραδεχτώ λόγω ελλείψεως αποδεικτικών στοιχείων) για τις συνθήκες δημιουργίας των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», δημιουργεί μια κατάσταση που ενοχοποιεί τους πάντες.
Τα ημερολόγια του Άκη Τσοχατζόπουλου που σύμφωνα με δημοσιεύματα «ανοίγουν» νέους δρόμους στην περαιτέρω διερεύνηση των υποθέσεων με τις οποίες βαρύνεται και βρίσκονται στο γραφείο του ανακριτή Γαβριήλ Μαλλή, τόσο για τα υποβρύχια και τα TOR M1, όσο και κατασχεθέντα στοιχεία από σπίτια κατηγορουμένων, που αφορούν τον Τσοχατζόπουλο, φέρονται να παρέχουν πολύ σοβαρά και αποκαλυπτικά στοιχεία στην ανάκριση, καθώς, μεταξύ άλλων, φαίνεται να καταρρίπτουν τον ισχυρισμό εμπλεκομένων ότι δεν γνώριζαν τίποτα.

Δικαστικές πηγές τονίζουν ότι το λεγόμενο ημερολόγιο του πρωταγωνιστή της υπόθεσης πρώην υπουργού, είναι τεράστιας σημασίας εύρημα, γιατί όσα αναφέρονται σ' αυτό «δένουν» επιπλέον τους κατηγορουμένους και γιατί – όπως διοχετευόταν από «καλά πληροφορημένες πηγές», κάθε σελίδα του, αποκαλύπτει και ένα «έγκλημα».
Έτσι λοιπόν, λίγο λιγότερο από δυο εβδομάδες μετά τις εκλογές και κάποιες περισσότερες πριν από τις επαναληπτικές, εν τω μέσω ασυνάρτητων τηλεοπτικών «συζητήσεων» όπου ακούγονται και γίνονται απίστευτα πράγματα, ο πολίτης ΞΑΝΑΜΠΕΡΔΕΥΕΤΑΙ.
Οργισμένος και μπερδεμένος πήγε και ψήφισε στις 6 Μαίου, οργισμένος και μπερδεμένος θα πάει να ξαναψηφίσει τον Ιούνιο και δεν βλέπω να ανησυχεί κανείς . Ο μέσος ψηφοφόρος συνήθισε να θεωρεί ως αληθές αυτό που ακούει στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα και να πιέζεται να δεχτεί ως πραγματικότητα απλές γνώμες, απόψεις, υποψίες γιατί κανείς δεν θέλει να τον ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ με σοβαρότητα. 
Δεν αποδέχονται την ευθύνη τους ούτε οι Μεγάλοι Κερδισμένοι, ούτε οι Μεγάλοι Ηττημένοι της 6ης Μαίου, ούτε – πολύ περισσότερο-  οι περισσότεροι από τις δεκάδες νεοεκλεγέντων που δεν αντιμετωπίζουν καθόλου σοβαρά το ενδεχόμενο, την επομένη των επαναληπτικών, λόγω νέων εκλογικών καταλόγων, νέων ισορροπιών, νέων μετατοπίσεων ψηφοφόρων να έχουν πάρει τον πρωτοφανή τίτλο του «Βουλευτή της ΜΙΑΣ ημέρας».
Τα 7 κόμματα που εξελέγησαν με τη βούληση του λαού στις 6 Μαίου, δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν – για τους δικούς τους λόγους- να συνεννοηθούν, να σχηματίσουν μια κυβέρνηση και να ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ την άγρια δοκιμαζόμενη χώρα. Και τώρα ξαναπάνε για εκλογές επιτρέποντας – μερικοί και επιδιώκοντας- να μη γίνουν εκλογές αλλά μια τεράστια Λαική Αγορά, ένα Μεσανατολίτικο παζάρι όπου το μεγαλύτερο τζίρο θα κάνει όποιος «πωλητής» φωνάζει πιο δυνατά και κάνει τις μεγαλύτερες εκπτώσεις.
Ήταν στο χέρι του λαού να ψηφίσει όπως ψήφισε, να «βάλει» στη Βουλή αυτούς που ήθελε και να αφήσει απέξω αυτούς που πίστεψε ότι «δεν κάνουν». Ο λαός ψήφισε για να «βάλει κάποια πράγματα στη θέση τους» και για να «βγάλει κυβέρνηση». Όχι για να δημιουργήσει ένα τέτοιο αδιέξοδο. Προφανώς, «κάτι» δεν πήγε καλά.
Αλλά γι αυτό έχουμε Δημοκρατία. Για να φροντίσουμε, την επόμενη φορά, να διορθώσουμε αυτά τα «κάτι».