MAKH...Γράμμααααα απο εναν πρώην συναγωνιστή σου.

Μάκη Βορίδη, όταν έμεινες μόνος, βρήκες τον δρόμο να έρθεις να μας βρεις. Και μείς παρόλο τις διαφορές μας σε αγκαλιάσαμε, σου δώσαμε δύναμη από την δύναμη μας κουράγιο να συνεχίσεις το φιλόδοξο σου (όπως έλεγες) πολιτικό όνειρο. Ξεχάσαμε και ξεπεράσαμε τις όποιες ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές για το καλό του πατριωτικού χώρου.

Ποτέ δεν μας είπες πως δεν είσαι εθνικιστής, έτσι στο πρόσωπο σου βλέπαμε κάτι το διαφορετικό ή θέλαμε να πιστεύουμε ότι ήσουν κάτι το διαφορετικό. Ξεκινήσαμε τον πολιτικό μας αγώνα μέσα από το Ελληνικό Μέτωπο. Δώσαμε ότι μπορούσε ο καθένας άλλοτε γιατί το αισθανόμασταν και άλλοτε από κομματικό καθήκον. Και όταν ήρθαν τα πρώτα εκλογικά χαμηλά αποτελέσματα δεν το βάλαμε κάτω, δεν εγκαταλείψαμε τον αγώνα, αλλά ούτε και εσένα.

Οι δυσκολίες μας έφεραν ποιο κοντά,μας έκαναν να πιστέψουμε ακόμα περισσότερο ότι ήσουν ο φυσικός μας αρχηγός, ο άνθρωπος μας αυτός που θα οδηγούσε το πατριωτικό κίνημα να παίξει κυρίαρχο πολιτικό ρόλο. Στην πορεία ζήτησες λευκή επιταγή να διαχειριστής την ένταξη μας στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό και παρόλο των διαφωνιών κάποιων και πάλι...

σε ακολουθήσαμε. Ποτέ δεν ζητήσαμε να πάρουμε θέσεις, ούτε να ακούσουμε μπράβο για τους αγώνες μας στο νέο κόμμα. Κάθε χαρά σου ήταν και δική μας χαρά και κάθε λύπη για σένα διπλή για μας.

Ομως όλα αυτά τα ξεπέρασες, τα ξέχασες, γιατί απλά δεν είχες ξεχάσει ποτέ το φιλόδοξο σου όνειρο. Και άφησες πίσω τους συναγωνιστές σου και χωρίς καμιά εξήγηση την ιδεολογία που δεν είχες από τα λεγόμενα σου, μέσα από μια ψευτοδικαιολογία της διαγραφής και την έλλειψη χρόνου για νέο κόμμα.

Δεν μπόρεσες να με πείσεις και δεν θέλω να με πείσεις.

Ή καλύτερα δεν αξίζεις να σε πιστέψω

"Α.Κ."