Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ (ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΑΔΗ)

Πέρασαν ήδη κοντά δύο αιώνες απο την εθνική μας παλιγγενεσία κι όμως όλα δείχνουν σαν να μην άλλαξε μια μέρα,τουναντίον όσο περνά ο καιρός,εκείνο το "φτάνει πιά" των αγράμματων της επανάστασης όπως ανερυθρίαστα χαρακτηρίστηκαν, του τότε με την φλόγα που σιγόκαιγε αίώνες μέσα στο κοινωνικό ασυνειδήτο ενός κατά τα φαινόμενα κοιμισμένου και φοβισμένου λαού,πήρε επιτέλους σάρκα και όστα απο άκρη σε άκρη και σχεδόν όπου βρίσκονταν έλληνες, κατακαίγοντας τους εχθρούς του γένους και επαναπροσδιορίζοντας τον ελληνισμό ανάμεσα στην κοινωνία των εθνών.
Ο ελληνισμός της επανάστασης συγκίνησε τους λαούς της ευρώπης αλλά και του κόσμου με την αυτοθυσία του και αυτό το ξέγραμμα της ίδιας του της ύπαρξης και κατέστησε σαφές σε εχθρούς και φίλους πως δεν νοείται να ζείς μέσα στην σκλαβιά και την καταπίεση,...

ο αγώνας του τότε, υπήρξε ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην χειραγώγηση της ζωής του και προς τούτο και σήμαινε κάτι πολύ δυνατό για όλους,μιλούσε βαθιά μέσα στην ψυχή του κόσμου σε παγκόσμιο επίππεδο,γιατί για ακόμα μια φορά η ελλάδα έβγαινε μπροστά προκειμένου να υποστηρίξει παναθρώπινες αξίες και τον γενικότερο πολιτισμό,ο σημειολογικός χαρακτήρας της τότε εθνεγερσίας υπήρξε θεμελιώδης για ακόμη μια φορά όπως και ο ρόλος της πατρίδας μας υπήρξε ο φάρος της θυσίας και του αγώνα για τους μετέπειτα αγώνες παγκοσμίως.
Κι έπειτα ύστερα απο αρκετά χρόνια τιτάνιου αγώνα που πέρασαν απο σαράντα κύματα,με τα θηρία ανατολής και δύσης,ήρθε ο βαυαρισμός ο οποίος δυστυχέστατα μετετράπει σε βαρβαρισμό και απαξίωση του ελληνισμού και οτι τον διέπει ως αρχές και έχτισε επάνω στο σαπισμένο έδαφος της τουρκοκρατίας μην δυνάμενος να απαλειψει όλα εκείνα τα κουσούρια που έπειτα απο πλέον τέσσερεις αιώνες αναγκαστικά έφερε η ελληνική κοινωνία,αμαυρώνοντας εκ του αποτελέσματος τον εθνικό αγώνα και πετώντας στο περιθώριο όσους τιμίως έπεσαν και αγωνίστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας.
Είμαστε άραγε σε θέση σήμερα να κατανοήσουμε πλήρως το πόσο επίκαιρο είναι το μύνημα της θυσίας για υψηλά ιδανικά και το πόσο επίσης επίκαιρο παραπάνω απο ποτέ είναι το θέμα του να κατανοήσουμε πως διερχόμαστε μέσα απο παρόμοιες καταστάσεις ανελευθερίας που μας οδηγούν ολοένα και περισσότερο στην εξαθλίωση και την απαξίωση της ίδιας μας την ύπαρξης ως άτομα αλλά και ως κοινωνία ; Η επανάσταση του 1821 είναι πλέον ζωντανή απο ποτέ και δεν αποτελείται απο μερικές παρελάσεις και εμβατήρια ή τα σκονισμένα πορτραίτα των αγωνιστών ξεχασμένα σε κάποιον τοίχο η πεταμένα πίσω απο το παραβάν της δικής μας οκνηρίας και του ωχαδερφισμού οπού μας έχουν εξωθήσει οι επιτήδειοι της ιστορίας μετατρέποντας μας σε ανθρωπάκια των καιρών,τυχοδιώκτες και άτομα χωρίς προσωπική σφραγίδα,ανθρώπους χωρίς παρελθόν,παρόν και μέλλον.
Το λέω και το τονίζω παντού και με κάθε ευκαιρία πως πέρα απο τα μνημόνια και τις οικονομικές μας δυσχέρειες οφείλουμε να δούμε το πρόβλημα μας βαθύτερα και να κατανοήσουμε επιτέλους το πόσο έχουμε ανάγκη την οριοθέτηση νέων κόκκινων γραμμών ως κοινωνία εν γέννει,πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη για το που οδηγείται το καράβι αυτό της χώρας αναδιαρθρώνοντας σε βάθος σε αξιακό και κοινωνικό επίπεδο τις συνειδήσεις μας.
Κάποτε μίλησα για την κατάπτωση των εθνικών συμβολισμών εκ των έσω όσο περνά ο καιρός μας μέσα στην σαπίλα,διότι αυτοί θα καταπέσουν όσο εμείς δεν τους στηρίζουμε με την στάση ζωής μας και δυστυχώς αυτοί που μας κατατρέχουν και επιδιώκουν την τιθάσευση μας ως λαού,μας ρίχνουν στο καναβάτσο της ιστορίας με τις δικές μας δυνάμεις και μόνον διότι στην ουσία δεν έχουν καμία δύναμη απο την στιγμή που θα αποφασίσουμε να αναλάβουμε ευθύνες και να καθορίσουμε εμείς τις δικές μας τύχες και ζωές.
Ως κοινωνία διαθέτουμε τρείς βασικούς πυλώνες ως ανέφερα και αλλού,την θρησκεία,την πατρίδα και την οικογένεια,κάνετε όλοι μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν και θα διακρίνετε μάλλον εύκολα το πόσο αυτά που διαθέτουμε,κάποιοι προσπαθούν τεχνιέντως εδώ και πολλά χρόνια να μας τα σπάσουν και να μας τα αφαιρέσουν διότι γνωρίζουν πως αν αυτό ποτέ γίνει δυνατόν, θα είμαστε πραγματικά έρμαια των ορέξεων τους,η θρησκεία πολεμάται μέσα απο διαδόσεις για σκάνδαλα,ανεξιθρησκεία,"εναλλακτικές λύσεις" και τα τοιάυτα πρώτα απαξιώνοντας την κι έπειτα προσφέροντας την "λύση" που δεν είναι άλλη απο το δέσιμο στο άρμα ενός άγνώστων προθέσεων καθοδηγητή,η οικογένεια μέσα απο την χειραφέτηση της γυναίκας και το ανακάτεμα των κοινωνικών ρόλων των φύλων,η δε πατρίδα υποφέρει απο την άκριτη εισροή ξένων στοιχείων και ατόμων,ξένων προς την δική μας ιδιοσυγκρασία και όλα αυτά προσφέρονται ενδεδυμένα τον μανδύα της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,θελοντας να μετατρέψουν την χώρα σε έναν αχταρμά που δεν οδηγεί πουθενά παρά στην καταστροφή μας,γιατί ως γνωστόν ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και οι λύκοι που μας περιτριγυρίζουν είναι πάρα πολλοί και τώρα και πάντα.
Ο πόλεμος σήμερα μαινεται πανταχόθεν και είναι πραγματικά τόσο πολυεππίπεδος που σε κάνει να αναρωτάσαι το ποίος είναι ο εχθρός και ο εχθρός μας βρίσκεται δυστυχώς παντού και μάλιστα πολλές φορές ακόμα και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι,ακόμα και μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό,ενώ οι επαναστάτες του τότε δεν μπορούν να είναι ικανοποιημένοι απο μια παρέλαση,μερικά χειροκροτήματα και μουσικές που είναι καταδικασμένες να χαθούν στον αέρα μέχρι την επόμενη φορά αν υπάρξει επόμενη φορά,το πραγματικό μνημόσυνο απέναντι στην θυσία τους θα ήταν το να μπορέσουμε να καταλάβουμε το μύνημα του τότε ξεσηκωμού και το που μας πηγαίνουν καθώς και το να αναλάβουμε τις δικές μας ευθύνες απέναντι σε εμάς και τους επόμενους αναλογιζόμενοι πάντα το τι έπραξαν σε παρόμοιες καταστάσεις οι πριν απο εμάς.
Aυτές τις τόσο δύσκολες στιγμές για όλους μας και το έθνος ας μην ξεχνάμε οτι λέω πάντα πως "η μεγαλύτερη των επαναστάσεων,είναι η δική σου μικρή επανάσταση..."




"Έκ του λάκκου σου βρυχάσαι
τις γιγνώσει δια να είπει
εάν ετάφης ή κοιμάσαι
φρίττωντας απο την λύπη"


Νικηφόρος Βυζαντινός


Π. Χατζηγεωργιάδης
Μέλος ένωσης μουσικοσυνθετών Αγγλίας
Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος
Το παρόν άρθρο δημοσιευθέν στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ" στο φύλλο της 29.3.2012