Έργα και Ημέρες Ευάγγελου Βενιζέλου.Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε ποια τελικά ήταν από την αρχή η γνώμη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ επί διαφόρων θεμάτων. Ο ίδιος υποστηρίζει πως εξαρχής είχε την «σωστή άποψη», που, βέβαια, ήταν διαφορετική από αυτήν του κ. Παπανδρέου, αλλά αποφεύγει να μας εξηγήσει για ποιο λόγο δεν αντέδρασε την κρίσιμη ώρα, ώστε να αποτραπούν οι τραγικές συνέπειες. 
Ακούσαμε, για παράδειγμα, τόσο στη διαδικτυακή συνέντευξη στο enikos του Νίκου Χατζηνικολάου, όσο και στη συνέντευξη στο Mega ότι δεν συμφώνησε (ή μήπως δεν συμφωνεί εκ των υστέρων;) με το σύνθημα «Λεφτά υπάρχουν», διότι, όπως είπε, «έβλαψε το ΠΑΣΟΚ»! 
Συγγνώμη, αλλά αυτό είναι το πρόβλημα; Δεν είναι ότι με τον τρόπο αυτό υπεκλάπη η ψήφος του λαού; 
Και αν διαφώνησε, έστω πιστεύοντας ότι θα βλάψει το ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν το είπε τότε; 
Από την ίδια συνέντευξη προκύπτει πως δεν έχει την ίδια γνώμη με τον κ. Παπανδρέου ως προς το αν η Ελλάδα είναι μια διεφθαρμένη χώρα. 
Πολύ ωραία, αλλά γιατί δεν παρενέβη τότε, ώστε να αποτραπεί η ζημιά της δυσφήμισης; ...Είπε επίσης ότι δεν είχε ενημερωθεί για την εκ μέρους του κ. Παπανδρέου αναγγελία περί δημοψηφίσματος.

Αυτό πιθανόν να είναι αλήθεια όσον αφορά στην ανακοίνωση αυτή καθεαυτή. 

Ακολούθησε, όμως, ένα πολύωρο ολονύκτιο υπουργικό συμβούλιο, στη διάρκεια του οποίου διατυπώθηκαν μεν διαφωνίες, αλλά στο τέλος η απόφαση στήριξης προς τον τότε πρωθυπουργό ήταν ΟΜΟΦΩΝΗ (και επομένως σ’ αυτό περιλαμβάνεται και η στήριξη του κ. Βενιζέλου). 

Αν ο κ. Βενιζέλος είχε τόσο πολύ διαφωνήσει, όφειλε να έχει παραιτηθεί και όχι να λάβει μέρος στην μετά πολλών επαίνων «εκτόξευση» του κ. Παπανδρέου προς τις Κάννες. 

Για τον κ. Παπακωνσταντίνου και την συμμετοχή του στις επικείμενες εκλογές, είπε πως ζήτησε να κριθεί από τον λαό – και επομένως του κάνει τη χάρη. 

Μα ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος έχει πει πως διαφώνησε με την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ – κάτι που αποφάσισε το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου (ο οποίος σημειωτέον δηλώνει αμετανόητος).

Για ποιον λόγο, λοιπόν, δέχεται τώρα μια συλλογική ευθύνη, ενώ την εποχή εκείνη ο κ. Παπακωνσταντίνου ήταν απόλυτος άρχων και οι αποφάσεις του για δανειακές συμβάσεις δεν περνούσαν καν από τη Βουλή; 

Πολύ περισσότερο που, όπως λέει, ο ίδιος είχε ταχθεί υπέρ του να ψηφιστεί το πρώτο μνημόνιο από 180 βουλευτές, «αλλά αυτό δεν έγινε δεκτό»! 

Συγγνώμη, αλλά από ποιον δεν έγινε δεκτό; Από το γνωστό δίδυμο, βεβαίως. Το οποίο προφανώς, κατά τον κ. Βενιζέλο, έκανε λάθος. 

Επομένως, γιατί να περιμένει να τους κρίνει ο λαός; 

Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Βενιζέλος υπερασπίστηκε αυτές τις επιλογές, προσθέτοντας και τα δικά του λάθη: 

Συμφώνησε με την είσοδο των ιδιωτών στο ελληνικό χρέος και ήταν αυτός που πρωταγωνίστησε στις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου 2011 για το πρώτο «κούρεμα». 

Γνώριζε πως αυτό θα οδηγούσε σε χρεοκοπία και μας προέτρεπε (μετά το Eurogroup της 12ης Ιουλίου και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 21ης Ιουλίου) να μην την αποκαλούμε «επιλεκτική χρεοκοπία», αλλά «selective default», για να μην ενεργοποιηθούν τα CDS. 

Ο ίδιος πρωταγωνίστησε και στο δεύτερο «κούρεμα», της 26ης-27ης Οκτωβρίου, αλλά όταν τελικά ο ίδιος αποφάσισε να μετατρέψει την συμμετοχή των ιδιωτών από εθελοντική σε αναγκαστική και ενεργοποιήθηκαν, τον περασμένο Μάρτιο, τα CDS, μας είπε πως αυτό δεν έχει καμιά σημασία και ουδείς ασχολείται! 

Τον Ιούλιο του 2011 μας έλεγε πως «αυτό» (η χρεοκοπία δηλαδή) θα κρατούσε «μια στιγμή», όσο χρειάζεται «ο κλειδούχος στα τρένα για να αλλάξει την πορεία τους και να μην συγκρουστούν μεταξύ τους», αλλά έναν σχεδόν χρόνο μετά η «στιγμή» συνεχίζεται. 

Συμφώνησε (τον Ιούλιο του 2011) να δοθούν εγγυήσεις στη Φινλανδία, οι εγγυήσεις μπήκαν στο κείμενο αποφάσεων της 21ης Ιουλίου, επιστρέφοντας μας είπε πως δεν αφορούν την Ελλάδα, αλλά… την προστασία του ευρώ και μετά έστελνε επιστολές στους Ευρωπαίους ζητώντας «πολιτική λύση» και μας… παρηγορούσε ότι τελικά θα δοθούν χρήματα και πως αποφύγαμε τα χειρότερα, δηλαδή τις «εμπράγματες εγγυήσεις». 

Στο τέλος (τον περασμένο Μάρτιο και στα μουλωχτά), η Φινλανδία έλαβε (μέσω τεσσάρων ελληνικών τραπεζών) εγγυήσεις ύψους 880 εκ ευρώ με τη μορφή ρευστού και περιουσιακών στοιχείων υψηλής διαβάθμισης. 

Και ο κ. Βενιζέλος πανηγυρίζει ακόμη για την φοβερή και τρομερή «συμφωνία» να πληρώσεις σε κάποιον τα χρήματα που θα… σου δανείσει! 

Μετά τις 27 Οκτωβρίου έλεγε πως η Ελλάδα θα έχει τον έλεγχο του προγράμματος και την ίδια ώρα δήλωνε πως «θέλουμε την συνεχή παρουσία των ελεγκτών, για να μην δημιουργούνται επικοινωνιακά προβλήματα και το έργο να γίνεται ταχύτερα», διαφορετικά «θα εξοκείλαμε και πάλι»! 

Έδιωξε στις αρχές Σεπτεμβρίου 2011 την τρόικα και μας είπε πως η αναχώρησή της ήταν «προγραμματισμένη και συμφωνημένη», καθώς «ολοκληρώθηκε ένας κύκλος συνομιλιών» και επρόκειτο για «μέθοδο εργασίας». 

Τελικά – και αφού όλοι στην Ευρώπη δήλωναν ανήσυχοι για την εμπλοκή – έτρεχε στην έδρα του ΔΝΤ στη Ν. Υόρκη, (26 – 27 Σεπτεμβρίου 2011) για να εκλιπαρήσει για την επιστροφή της τρόικας. 

Τότε ήταν που για πρώτη φορά ζητήθηκαν (και δόθηκαν) γραπτές εγγυήσεις και άρχισε το γαϊτανάκι των επιστολών και των υπογραφών, που ολοκληρώθηκε μετά την αναγγελία του δημοψηφίσματος. 

Τότε ήταν που, ξεχνώντας τα περί «συμφωνημένης και προγραμματισμένης» αναχώρησης, ο κ. Βενιζέλος δήλωσε (στη νεοϋρκέζικη συνέντευξη) πως «η τρόικα επιστρέφει» (επομένως… είχε φύγει!). 

Στον χρόνο που μεσολάβησε μεταξύ αναχώρησης και επιστροφής της τρόικας, ο κ. Βενιζέλος, από τη Θεσσαλονίκη, επέβαλε (στις 11 Σεπτεμβρίου 2011) και το περίφημο χαράτσι στα ακίνητα μέσω ΔΕΗ – με το οποίο επίσης… διαφωνούσε – αλλά τελικά τον αποκάλεσε «ασφάλιστρο κινδύνου»! 

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα που η ΔΕΗ αδυνατεί να εισπράξει ακόμη και τα ποσά για την ηλεκτροδότηση, ευρισκόμενη πλέον στο χείλος της χρεοκοπίας. 

Για να μην θυμηθούμε πως πέτυχε το ακατόρθωτο – να φτιάξει μια τριμελή επιτροπή αποτελούμενη από… ένα πρόσωπο, όσον αφορά στη διαδικασία ελέγχου αυτών που αντικειμενικά αδυνατούν να πληρώσουν το χαράτσι. 

Στις 2 Αυγούστου του 2011, ο κ. Βενιζέλος μας έλεγε πως οι κρίσιμοι μήνες ήσαν ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβριος, υποστηρίζοντας πως «την Άνοιξη θα βγούμε στο ξέφωτο των πρωτογενών πλεονασμάτων» και (αφού πέρασε άπρακτο το καλοκαίρι με τον ίδιο να παρακολουθεί τον κ. Παπανδρέου να κάνει κανό), τον Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ μας έλεγε πως οι κρίσιμοι μήνες ήσαν (τελικά) ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος. 

Προφανώς! Διότι τον Οκτώβριο ο κ. Βενιζέλος ήταν ο πρωταγωνιστής του νέου κουρέματος, οπότε ολοκληρώθηκε η δυσφήμιση της χώρας και στους ιδιώτες. 

Κουρεύτηκαν τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων (ενώ ο ίδιος έλεγε πως η περιουσία τους θα διασφαλιστεί «στο πλαίσιο της ασφαλιστικής πολιτικής»). 

Η «ασφαλιστική πολιτική» ήταν τελικά η (αναμενόμενη ακόμη) μεταφορά περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου στα Ταμεία, πλην όμως τα Ταμεία χρειάζονται ρευστό για να πληρώνουν συντάξεις και εφάπαξ και όχι περιουσιακά στοιχεία που δεν θα ξέρουν τι να τα κάνουν. 

Κουρεύτηκαν και τα ομόλογα των φυσικών προσώπων, ενώ για καιρό το υπουργείο των Οικονομικών, με διάφορα μισόλογα και μέσω διαρροών δημιουργούσε φρούδες ελπίδες περί αντιμετώπισης του προβλήματος. 

Μάλιστα, στις 13 Μαρτίου, ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ δήλωσε πως «ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, διαβεβαίωσε τους ομολόγους του ότι οι Έλληνες ομολογιούχοι δεν θα αντιμετωπιστούν ευνοϊκά σε σχέση με τους Ευρωπαίους». 

Τελικά, αν το πρόβλημα με το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου ήταν πως ουδέποτε διαπραγματεύτηκαν οτιδήποτε και κάθε φορά επέστρεφαν πανηγυρίζοντας για όσα τους είχαν επιβάλει, το πρόβλημα με τον κ. Βενιζέλο είναι πως δεν αρκείται στα παραπάνω, αλλά και υπερθεματίζει, προσθέτοντας (από πάνω) και τις… δικές του ιδέες. 

Διαβεβαιώνει, προσφέρει εγγυήσεις, γενικά «προσφέρεται»… 

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Προκειμένου να τα ξεφορτωθεί, πουλώντας τα τον Οκτώβριο του 2010 έναντι ενός ευρώ στην Αμπού Ντάμπι Μαρ, ΠΡΟΣΕΦΕΡΘΗ – κατά δήλωση του Επιτρόπου για τον Ανταγωνισμό Αλμούνια – τα ναυπηγεία να μην ασκήσουν καμία μη στρατιωτική δραστηριότητα για δεκαπέντε χρόνια! 

Δηλαδή «προσεφέρθη» (για λογαριασμό της Ελλάδας) να δεχθεί η ναυτική (λέμε τώρα) χώρα μας να μην κατασκευάσει ή επισκευάσει οποιοδήποτε εμπορικό πλοίο για 15 ολόκληρα χρόνια! 

Ένας πραγματικός ακρωτηριασμός! 

Και όλα αυτά, για να μην υποχρεωθούν να Ναυπηγεία να επιστρέψουν στο κράτος παράνομες επιδοτήσεις 450 εκ ευρώ (μαζί με τους τόκους). 

Συγγνώμη, αλλά έτσι τα Ναυπηγεία θα τα πουλούσε και η ανιψιά μου η Αλεξάνδρα που πάει στην Τρίτη Δημοτικού. 

Υ.Γ. Φαντάζομαι πως ο κ. Βενιζέλος (που κατάργησε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής και το Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, υπερασπιζόμενος παράλληλα την επιλογή Παπακωνσταντίνου για διόγκωση του ελλείμματος του 2009), θα έχει και άλλες τέτοιες φαεινές ιδέες. Μήπως θα ήταν καλύτερα, όμως, να μας τις αναπτύξει προεκλογικά;