ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑΣΤΕ ΑΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ! Γράφει η Αγρίου Αγράμπελη

Μια από τις πλέον σοκαριστικές ειδήσεις διακατέχει σήμερα την καθημερινότητά μας. Ένας άνθρωπος, ένας Έλληνας αυτοκτονεί. Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος 77 ετών, έχοντας ζήσει ολόκληρη τη ζωή του αξιοπρεπώς και μέσα στον αγώνα για την ίδια του τη ζωή και την ευημερία της οικογένειάς του, δίνει ένα τέλος άδοξο στον ίδιο του τον αγώνα.

Όχι! Δεν είμαστε υπέρμαχοι της αυτοκτονίας. Η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας και πάλη, ώστε να επιβιώσουμε και να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της. Η ζωή είναι γλυκιά και πικρή ταυτόχρονα. Τα ερωτήματα που απορρέουν , απότέτοιου είδους πράξεις αυτοχειρίας είναι που μας απασχολούν. Το γιατί ένας άνθρωπος καλείται να χαρίσει την ίδια του τη ζωή στο βωμό των προβλημάτων που αντιμετωπίζει.

Ο προβληματισμός έγκειται στο ότι στην Ελλάδα του 2012, ο Ελληνικός λαός έχει απογοητευτεί τόσο πολύ από τις εξελίξεις σταπολιτικά και οικονομικά δρώμενα της χώρας του, ώστε ο αριθμός των αυτοκτονιών να έχει αυξηθεί δραματικά. Δυστυχώς , εδώ και αρκετό καιρό , το χαμόγελο έχει παγώσει στα χείλη των ανθρώπων. Έχει χαθεί η αξιοπρέπεια και η αυτοεκτίμηση. Το μόνο που κυριαρχεί είναι μια συνεχιζόμενη αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα, για το εάν δηλαδή κάθε νοικοκυριό θα καταφέρει να επιβιώσει και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις , τις οποίες κάποιοι άλλοι του έχουν δημιουργήσει....

 Στον αντίποδα οι ιθύνοντες στέκονται μπροστά σε μια κατάσταση τραγική, την οποία οι ίδιοι μεθοδευμένα δημιούργησαν, βγάζουν επικήδειους λόγους και διαρκώς με ψεύτικες υποσχέσεις προσπαθούν να κάνουν έναν ΛΑΟ να ξεχάσει και να βυθιστεί κι άλλο μέσα στην απελπισία και τη μιζέρια του.

Δεν μας αξίζει αυτό! Ας αφυπνισθούμε και ας γίνουμε όλοι οι ΈΛΛΗΝΕΣ μία γροθιά ενάντια σε όλο αυτό το ψεύτικο σκηνικό, το οποίο μας οδηγεί ολοένα και πιο πολύ στην ανυπαρξία. Είναι ώρα να κοιτάξουμε μέσα μας και  να αντλήσουμε όση δύναμη μας έχει απομείνει. Δεν είναι καιρός για εφησυχασμούς και σπασμωδικές λύσεις!

Αγρίου Αγράμπελη