Κάλπικο δέκα και μηδέν!

 

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ
Αύριο κλείνουν οκτώ χρόνια από την ημέρα που ο κυπριακός λαός είπε όχι στο σχέδιο Ανάν και στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οκτώ χρόνια μετά, βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν! Ενώ οι συντάκτες του καθόρισαν ρητώς ότι εάν καταψηφιζόταν θα ήταν νεκρό, η δική μας πολιτική ηγεσία φρόντισε να το αναστήσει....

Και να το κρατά ζωντανό στις συνομιλίες στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, η οποία συνιστά εργαλείο στα χέρια των Τούρκων για να νομιμοποιήσουν τα τετελεσμένα της εισβολής. Δηλαδή τον γεωγραφικό, πληθυσμιακό και διοικητικό διαχωρισμό της Κύπρου. Για να ανατρέψουν, μαζί με τους Βρετανούς, την ιστορία! Και τα παράγωγα του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων.


Και υπάρχει εξήγηση γιατί οι Βρετανοί δεν μας χωνεύουν: Πρώτο, ποτέ δεν ήθελαν, για ευνόητους λόγους, να καταστεί ο Ελληνισμός περιφερειακή δύναμη από τα Βαλκάνια ώς τη Μέση Ανατολή και Κύπρο. Δεύτερο, η μοναδική στρατιωτική ήττα που υπέστησαν οι Βρετανοί στον 20ό αιώνα ήταν από την ΕΟΚΑ. Και η μέγιστη διπλωματική ήττα που δέχθηκαν στον 21ο αιώνα ήταν το όχι του κυπριακού λαού στο σχέδιο Ανάν, χαλώντας έτσι τους σχεδιασμούς του Λονδίνου, όπως είχαν εκπονηθεί από το 1956. Ταυτοχρόνως δε, αντί της διχοτομημένης Κύπρου των «δύο συνιστώντων κρατών», στην Ε.Ε. εντάχθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία.

Εάν η ένταξη δεν έχει εξελιχθεί σε καταλύτη, η ευθύνη ανήκει και στην ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία, η οποία επιμένει να υποστηρίζει λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Και να δίνει την εντύπωση ότι, εφόσον ο βορράς θα παραμείνει τουρκοκυπριακός, στην Κύπρο υπάρχουν ήδη «δύο οντότητες». Δύο «συνιστώντα κράτη», που συνομιλούν για τους τρόπους με τους οποίους, πολιτειακά, θα συνεταιριστούν. Αντί, δηλαδή, να ζητούμε ως βάση των συνομιλιών την πλήρη εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου και των λοιπών δημοκρατικών αρχών και αξιών επί των οποίων είναι θεμελιωμένη η Ε.Ε., συζητούμε ποιες αποκλίσεις θα γίνουν δεκτές για να νομιμοποιηθεί η διχοτόμηση και να καταστεί το σημερινό ψευδοκράτος ισότιμο των ελεύθερων περιοχών κρατίδιο.

Παρά τις όποιες γεωπολιτικές αλλαγές συμβαίνουν στην περιοχή μας, όπως η ένταξή μας στην Ε.Ε., η ανακάλυψη φυσικού αερίου και η δημιουργία προϋποθέσεων συμμαχίας με το Ισραήλ και άξονα ώς την Ελλάδα με κατεύθυνση την Ευρώπη, η πολιτική ηγεσία δίδει την εντύπωση ότι ο χρόνος και οι εξελίξεις πάγωσαν το 1974. Και ότι ουδέν θετικό μπορεί να προκύψει, άρα το ζητούμενο είναι πώς θα χρυσωθεί το χάπι της διχοτόμησης. Ειδικώς, μέσω της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Σήμερα, δεν χρειάζεται μόνο νέα στρατηγική, αλλά και νέος στόχος, υπό την έννοια ότι η λύση θα πρέπει να είναι δημοκρατική και ευρωπαϊκή και όχι, όπως η υφιστάμενη, στη βάση δηλαδή του σχεδίου Ανάν, αντιδημοκρατική και αγγλοτουρκική.

Οκτώ χρόνια μετά το όχι, αυτό το οποίο επιδιώκεται σήμερα είναι η επιστροφή στο ναι. Και σε μια λύση χειρότερη από το σχέδιο Ανάν, με μια ηγεσία η οποία δεν έχει όραμα, σχεδιασμό και τόλμη. Είναι καθηλωμένη στα λάθη του παρελθόντος και εφόσον η αντίληψή της για τις εξελίξεις και τις αλλαγές είναι μηδενική, δεν μπορεί παρά να καταλήγει στο μηδέν! Και ζώντας σε κατάσταση ιδεοληψίας, έχει την ψευδαίσθηση ότι ο λαός οφείλει να τη βαθμολογεί με άριστα. Και ότι, εάν μπροστά στο μηδέν τεθεί ο αριθμός ένα, θα έχουμε δέκα! Ένα κάλπικο δέκα. Δηλαδή μηδέν.

Αναρτήθηκε από Ακρίτας