Θα έλθει, εν τέλει, η κάθαρση;Γράφει η *Σίσσυ Αλιγιζάκη. Υποψ. ΛΑ.Ο.Σ. Στη Β`ΑΘΗΝΩΝ

Εν μέσω προεκλογικών πυροτεχνημάτων, οι Έλληνες παρακολουθούν απογοητευμένοι μια τραγωδία, αν και κάποιοι εύλογα ίσως θα την χαρακτήριζαν σαν ιλαροτραγωδία. Ένα δράμα με ενδιάμεσες πράξεις την άγρια περικοπή των μισθών, την ανελέητη αφαίμαξη με φόρους και χαράτσια και, τέλος, τις υπόγειες διαδρομές μιζών δεκάδων εκατομμυρίων. Και το ερώτημα που σχηματίζεται στα χείλη μας είναι θα έλθει, εν τέλει, η κάθαρση; Θα είναι η σύλληψη του Άκη Τσοχατζόπουλου η απαρχή της ή θα είναι το κλείσιμο ενός φαιδρού μονόπρακτου;

Και ενώ αυτοί που μας «κυβέρνησαν» -οδηγώντας, εν τέλει, τη χώρα στην ακυβερνησία- διεκδικούν πάλι την ψήφο μας, συνεχίζουν, παρόλα αυτά,
απτόητοι να μας εμπαίζουν διακηρύσσοντας προσχηματικά την αναγκαιότητα της κάθαρσης που όμως, δυστυχώς, φαίνεται να αρχίζει και να τελειώνει μετη «θανάτωση» ενός πολιτικού «πτώματος». Από την άλλη, συνεχίζουν να κυκλοφορούν  ελεύθεροι όλοι εκείνοι που ενεπλάκησαν στην ύποπτη δραστηριότητα της αγοράς των υποβρυχίων. Γιατί όταν το κατηγορητήριο αφορά στη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, ο κοινός...

νους αντιλαμβάνεται ότι οι συναφείς  πράξεις, δηλαδή η συνομολόγηση των συμβάσεων για τους συγκεκριμένους εξοπλισμούς, αν μη τι άλλο, είναι
εξόχως ύποπτες. Εξάλλου, δεν χρειάζεται να είσαι η μετενσάρκωση της Αγκάθα Κρίστι, για να καταλάβεις ότι δεν είναι δυνατόν να ήταν ο Άκης ο
μόνος «πονηρός» που χρηματίστηκε. Οι συγκεκριμένες πράξεις, άλλωστε, όπως διαρρέεται, αποφασίστηκαν από το ΚΥΣΕΑ –στελεχωμένου από πολλά
πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη- και εκτελέστηκαν και από επόμενα κυβερνητικά σχήματα.

Μια άλλη όμως τραγική διάσταση αυτού του ηθικοπολιτικού εκφυλισμού είναι ότι ένας άνδρας ο οποίος διατέλεσε για χρόνια κυβερνητικό στέλεχος και
παραλίγο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού (?) Κινήματος άρα και πρωθυπουργός, επικαλείται σαν βασική υπερασπιστική γραμμή την παραγραφή
του αδικήματος αντί να μπει στην ουσία της υπόθεσης που αφορά στην προσπόριση παράνομου πλούτου. Και όλα αυτά σε μια εποχή όπου μας έχει
γίνει πλέον συνείδηση ότι το ναυάγιο της ελληνικής οικονομίας συνδέεται άρρηκτα με τη διαπλοκή και τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος.

Φυσικά όλοι αυτοί υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, όπως και όλοι εκείνοι που τόσο καιρό κώφευαν στις εκκλήσεις του Προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ να μπει βαθιά το
μαχαίρι στο κόκαλο και να εξιχνιασθούν σκάνδαλα και ύποπτες υποθέσεις που, δυστυχώς, παραμένουν ακόμη κλεισμένες στο συρτάρι. Αποκορύφωση της
πολιτικής κρίσης η δια του προεκλογικού άρον-άρον συμβιβασμού άφεση αμαρτιών στη SIEMENS, στην οποία εναντιώθηκε σθεναρά ο Λαϊκός Ορθόδοξος
Συναγερμός.

Και η οργή βεβαίως των Ελλήνων είναι ευλόγως διάχυτη, θα ήταν όμως σφάλμα να αλλοιώσει τη ψήφο μας, μετατρέποντας την από ψήφο ευθύνης σε ψήφο
αγανάκτησης. Η ψήφος μας πρέπει να είναι ορθολογικά σταθμισμένη με βασικό κριτήριο ποιος έχει πραγματικά πρόθεση και ικανότητα να αλλάξει
άρδην τα κακώς κείμενα, να αντισταθεί στα κελεύσματα των ξένων, να έρθει σε ρήξη με συμφέροντα και κυρίως να κυβερνήσει με συγκεκριμένο
πρόγραμμα, εμπειρία από την αγορά εργασίας και αγάπη για την Πατρίδα. Μόνο τότε θα μπορούμε να ψελλίσουμε με αισιοδοξία τους στίχους του
Κ.Παλαμά από τον «Προφητικό» στο «Δωδεκάλογο του Γύφτου»: Μες τις παινεμένες χώρες, Χώρα παινεμένη… ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα! Και θ’ ακούσεις τη φωνή του λυτρωτή, θα γθυθείς της αμαρτίας το ντύμα, και ξανά κυβερνημένη κι αλαφρή…θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά! Τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!!

*Σίσσυ Αλιγιζάκη
Αναπληρώτρια Εκπρόσωπος Τύπου ΛΑ.Ο.Σ