Ο Εκδημοκρατισμός των Φύλων. Ισορροπία ηλιθίων. Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΟΥΔΗ

Ακούγοντας και θεωρώντας τις εντέχνως καλλίκομες υποψηφίους, στις μεταξύ τους λεκτικές μονομαχίες επί της τηλεοπτικής παλαίστρας ενόψει του πολέμου των επικείμενων εκλογών, διερωτώμαι: εκτός όλων όσων με πείσμα και περισσή χάρη κελαηδούν, άραγε μαγειρεύουν, πλένουν πιάτα και ρούχα, φροντίζουν τα παιδιά τους, καθαρίζουν το σπίτι τους, κάνουν έρωτα στο ύψος και την ποιότητα που αναδύεται από την ομορφιά τους; Σεξισμός; Ματσίσμο; Φαλλοκρατικές αντιλήψεις ενός ελεύθερου σκοπευτή της Δεξιάς; Κάθε άλλο. Απλά αναγωγή στην αξιολογική κλίμακα της κυματοδηγού Ελληνικής Γραμματείας του παρελθόντος, αναφορικά με την θέση και τον ρόλο που από την φύση τους διαδραματίζουν (ή θα έπρεπε να διαδραματίζουν) τα δύο φύλα στον αγώνα της ζωής, της ύπαρξης και της επιβίωσης. «Αλλ’ ες οίκον ιούσα τα σ’ αυτής έργα κόμιζε,...

ιστόν τ’ ηλακάτην τε, και αμφιπόλοισι κέλευε έργον εποίχεσθαι. Πόλεμος δ’ άνδρεσι μελήσει πάσι...» (Πήγαινε τώρα στο σπίτι, στα έργα που σου πρέπουν, και ύφαινε στον αργαλειό, και πρόσταζε τις δούλες να κάνουν το καθήκον τους. Ο πόλεμος είν’ μέλημα όλωνε των ανδρών...) λέει ο Έκτωρας στην Ανδρομάχη (Ομήρου Ιλιάς Ζ, 490-493, σε δική μου νεοελληνική μετάφραση). Πισωγύρισμα λοιπόν στον μεγαλιθικό μυκηναϊκό πολιτισμό; Στην Ιφιγένεια (θύμα), την Ελένη (άδειο πουκάμισο άραγε;), την Κλυταιμνήστρα (ανδροκτονία); Πίσω λοιπόν στην Πηνελόπη (πρότυπο συζυγικής πίστης);

Το ζήτημα είναι ευρύτερο: αν η επωδός «πίσω στη φύση», που επανέρχεται σήμερα σε αντιπαράθεση με την «πρόοδο», αυτήν που πορεύεται ως ξέφρενος δρομέας με ιλλιγγιώδεις ταχύτητες (ultrarunner), πιό γρήγορα, πιό μπροστά και πιό μακριά από τον φυσικό δρόμο της ζωής (προσοχή στις στροφές, υπάρχουν γκρεμοί), αποτελεί καταφύγιο σε μια πλασματική «ευδαίμονα Αρκαδία» που όμως δεν υπήρξε ποτέ (et in Arcadia ego), ή αντανακλά μια βαθύτερη ανάγκη επανασυντονισμού του ανθρώπου με τους ρυθμούς και την φύση των πραγμάτων (de rerum natura).

Ποιά είναι όμως η θέση της γυναίκας σήμερα σε μια «φεμινιστική» κοινωνία υποτιθέμενης ισότητας των φύλων; Δεν είναι στην ουσία θέση εκμετάλλευσης, οικονομικής, ψυχολογικής, και ηθικής, από μια παγκόσμια χρηματαρπακτική ολιγαρχία, η οποία στο όνομα του κυνικού αμοραλισμού και της απληστίας των ακρίδων, της καλυμμένης κάτω από ευαγγελικά κηρύγματα ισότητος, τής επιπροσθέτει βάρη δυσανάλογα με τις απολαβές της (law of the diminishing returns: «νόμος της δυσανάλογα μικρής – σε σχέση με την καταβαλλόμενη ενέργεια – ανταπόδοσης») τα οποία διαταράσσουν την ιδιοπροσωπία της;

Κραυγαλέο παράδειγμα αυτό με το οποίο αρχίσαμε. Ποιά είναι η θέση της γυναίκας στην πολιτική; Συνήθως μας διαφεύγει ότι εκεί διαπρέπουν μόνον λίγες ευφυείς γυναίκες, κάτι που επεσήμανε εναργώς η Μάργκαρετ Θάτσερ με την οξύτατη παρατήρησή της ότι τότε, και μόνον τότε, θα επέλθει πραγματικός εκδημοκρατισμός των φύλων, πραγματική ισότητα, όταν ο αριθμός των ηλιθίων γυναικών θα είναι συμβατός με τον αριθμό των ηλιθίων ανδρών που καταλαμβάνουν υπουργικούς θώκους σε μία κυβέρνηση, και που επί του παρόντος αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία σε κάθε κυβερνητικό σχήμα. Έκανε λάθος;

                                                                                             Χρίστος  Γούδης

                                                                                        (Λαϊκός Παρατηρητής)