"Όταν η ιστορία γίνεται σιωπή..." Πλήθος κόσμου αποχαιρετάει τον λαϊκό βάρδο. ΒΙΝΤΕΟ & ΦΩΤΟ

Ρεπορτάζ: Τρυφίδου Ελεάννα Κάτω από έναν φωτεινό ανοιξιάτικο ήλιο, όπως φωτεινό ήταν το μονοπάτι του λαϊκού τραγουδιού που περπάτησε για 40 χρόνια, εκατοντάδες άνθρωποι συρρέουν από το πρωί στο παρεκκλήσι του Α Νεκροταφείου για να αποτίσουν φόρο τιμής στον Δημήτρη Μητροπάνο. ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ>>> Η σορός του μεγάλου λαϊκού καλλιτέχνη εκτίθεται από τις 10 το πρωί σε λαϊκό προσκύνημα ενώ η κηδεία του θα γίνει στις 14.00 το μεσημέρι. Το πλήθος του κόσμου που έσπευσε να πει το τελευταίο αντίο στον Δημήτρη Μητροπάνο έδειξε ότι μέσα στις σκοτεινές εποχές της σκληρής πραγματικότητας που όλοι ζούμε, η ανάγκη των ανθρώπων που περπάτησαν σε όλη τους τη ζωή όρθιοι χωρίς να σκύψουν, είναι επιτακτική. "Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία πως η ιστορία γίνεται σιωπή", με αυτούς τους στίχους από τη θρυλική Ρόζα αποχαιρέτησε ο Θάνος Μικρούτσικος τον Δημήτρη Μητροπάνο. Μάγκας, η μυρωδιά και η ψυχή της Ελλάδας, κιμπάρης, γνήσια λαϊκός άνθρωπος, άντρας με Α κεφαλαίο, ντόμπρος. Οι λέξεις τελικά αποδείχθηκαν μικρές και λίγες για να περιγράψουν το μεγαλείο της φωνής αλλά και της ψυχής του Δημήτρη Μητροπάνου που άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί της Τρίτης. Εκατοντάδες φίλοι,συνεργάτες γνωστοί αλλά και άνθρωποι που μεγάλωσαν, έκλαψαν, ερωτεύτηκαν, συγκινήθηκαν θύμωσαν με τα τραγούδια του, αναμένεται να βρεθούν στο κοιμητήριο για το τελευταίο χειροκρότημα. Το 2007, ο Δημήτρης Μητροπάνος έκανε τους Έλληνες υπερήφανους όταν τους θύμιζε ότι "υπάρχει και το ζεϊμπέκικο" και χόρευε με λεβεντιά τη Ρόζα... Ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι ίσως ο τελευταίος από τους μεγάλους λαϊκούς καλλιτέχνες. Άνθρωπος μετρημένος με ξεκάθαρες απόψεις μακριά από τις κραυγές του σύγχρονου life style. Έκανε επιλεγμένες εμφανίσεις και μέχρι το τέλος της ζωής του αρνήθηκε να λάβει μέρος στο γαϊτανάκι των ανούσιων εμφανίσεων. "Ζηλεύω τη φωνή του Καζαντζίδη και το ρεπερτόριο του Μπιθικώτση" είχε πει σε μία από τις συνεντεύξεις του ο Δημήτρης Μητροπάνος. Πλέον οι τρεις τους θα μοιράζονται τα τραγούδια τους και εμείς για μια ακόμα φορά θα μείνουμε με την Εθνική μας μοναξιά. Εκείνος θα χορέψει ένα βαρύ ζεϊμπέκικο, θα αναζητήσει «στη Σαλονίκη ξημερώματα» τα όνειρά του, θα κάνει «μία στάση εδώ» για να πει το τελευταίο αντίο στα αγαπημένα του πρόσωπα, θα δει «θάλασσες» μέσα στα μάτια της αγαπημένης του γυναίκας και των δύο κοριτσιών του και μετά θα φύγει... "Γιατί όποιοι με τον θάνατο γίναν φίλοι μ΄ένα τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη..." Καλό ταξίδι.....