ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ - ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΧΗ

Στο προτεκτοράτο της σήψης, της υποταγής και της τρομοκράτησης των Ελλήνων, η θλίψη και η οργή είναι τα πρώτα αυθόρμητα συναισθήματα που γεννιούνται σαν επιχειρήσει κάποιος να συγκρίνει το κλίμα που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό της Πατρίδος μεταξύ του παρόντος χρόνου και της επαναστατικής διακυβέρνησης της 21^ης Απριλίου 1967. Η εγκαθίδρυση της Στρατιωτικής Επανάστασης της 21^ης Απριλίου υπό την καθοδήγηση του Εθνικού Ηγέτη Γεωργίου Παπαδόπουλου που επιβλήθηκε για την αντιμετώπιση της φαυλοκρατίας και της ακυβερνησίας των πολιτικάντηδων του καιρού του αποτελεί έμπνευση αναπτύξεως ενός αληθινού εθνικού κράτους για την αντιμετώπιση μιας πολύ πιο επικίνδυνης κατάστασης αφανισμού της Ελλάδος.

Η παράθεση της Ελλάδος αξιωματικών εντίμων και παρασημοφορημένων στα πεδία των μαχών σε αντιδιαστολή με τη σημερινή άθλια εικόνα διάλυσης είναι επιβεβλημένη. Το ελληνικό ήθος, η ανιδιοτελής προσφορά στην Πατρίδα, η στρατιωτική ετοιμότητα για την μεγαλοσύνη του Έθνους, η πλήρης απασχόληση των Ελλήνων εργαζομένων, η υψηλή οικονομική ανάπτυξη και η δημόσια ασφάλεια είναι ένα μέρος της προσφοράς της Στρατιωτικής Κυβερνήσεως...

 Η απόδοση της δέουσας Τιμής, τα επιτεύγματα, οι λόγοι που πολεμήθηκε το τότε καθεστώς και τα διδάγματα που μας επιτρέπουν να προστατέψουμε πιο αποτελεσματικά την επόμενη Επαναστατική Εθνικιστική Διακυβέρνηση της Πατρίδος μας αποτελούν ιερό χρέος απέναντι στους πρωταγωνιστές της περιόδου εκείνης και πολύτιμο οδηγό για τα δικά μας βήματα. Η θρυλική γενιά του Παπαδόπουλου, του Πατακού, του Μακαρέζου, του Αγγελή, του Ντερτιλή και των υπολοίπων Ελλήνων Αξιωματικών τίμησαν τον όρκο για την προστασία της Πατρίδος και εφάρμοσαν με τρόπο απολύτως ακριβή τον μύθο που συνοδεύει το έμβλημα της Επαναστάσεως, το θρυλικό Φοίνικα. Ακολούθησαν την πολιτική που επιβαλλόταν για την αναγέννηση της Ελλάδος εκ της τέφρας της.

Κανείς ποτέ δεν τόλμησε να κατηγορήσει τους πρωταγωνιστές της αναιμάκτου Επαναστάσεως για φιλαργυρία και κλεπτοκρατία, εγκλήματα που χαρακτηρίζουν όλες τις περιόδους του αστικού κοινοβουλευτικού βίου. Οι κατηγορίες που δέχτηκαν οι Αξιωματικοί αφορούσαν αποκλειστικώς λόγους ιδεολογικής τριβής και αντιμετωπίσεως των αντιπάλων που τολμούσαν να σηκώσουν ανάστημα κατά του εθνικού κράτους και της κοινωνικής ομαλότητος. Προκειμένου όμως για λάτρεις του διεθνισμού και της συνδιαλλαγής με τους εποφθαλμιούντες την εθνική μας ακεραιότητα, κάθε αποτροπή και προστασία του κοινωνικού συνόλου ήταν εξ ορισμού επιβεβλημένη.

Η εγκληματικότητα ήταν ανύπαρκτη αφού πάσα παραβατικότητα πατασσόταν αμείλικτα και παραδειγματικά. Η ελληνική οικογένεια ήταν το πρότυπο που προβαλλόταν σε κάθε επικοινωνιακή εκστρατεία του καθεστώτος ενάντια στα ναρκωτικά, την προστυχιά και τη λαθρομετανάστευση που συναντούμε σήμερα. Η Πίστη στο Χριστό και η ανάδειξη του Ελληνικού Στρατού στη φυσική αριστοκρατία για το όραμα της Μεγάλης και Ελεύθερης Ελλάδος γέμιζαν με υπερηφάνεια το λαό μας. Η εκπαίδευση μεταλαμπάδευε τα εθνικά νάματα του ελληνικού πολιτισμού και τις πολύτιμες γνώσεις για την δημιουργία μιας ακόμη καλύτερης πατρίδος. Οι δε γειτονιές και οι πλατείες χαρακτηριζόντουσαν από τη ζεστασιά των ανθρωπίνων σχέσεων.

Το οικονομικό θαύμα της Πατρίδος μας και η υποδειγματική ασφάλεια μαρτυρούν την επιτυχία μιας διακυβέρνησης που είχε εξασφαλίσει την ενότητα και τη συνεργασία μεταξύ των Ελλήνων. Η ανεργία δεν θα μπορούσε να ταλανίζει τους πολίτες αφού κύρια επιδίωξη του καθεστώτος ήταν η απασχόληση και του τελευταίου Έλληνα πολίτη. Τα δημόσια έργα οδοποιίας και ηλεκτρισμού δώσανε ζωή στην κοινωνική και οικονομική ζωή των χωριών μας. Το Στρατιωτικό Καθεστώς φρόντισε να απαλλάξει το φτωχό λαό από τα επαχθή δάνεια του παρελθόντος και χιλιάδες επαγγελματίες έτυχαν της κρατικής στήριξης για τη δημιουργία επιχειρηματικών μονάδων και πολλαπλάσιων θέσεων εργασίας. Η δραχμή βρισκόταν στην αντιστοιχία ένα προς τριάντα έναντι του δολαρίου και οι έννοιες πληθωρισμός και χρέος αφανίζονταν μπροστά στην οικονομική ανάπτυξη της 21^ης Απριλίου.

Όμως ο φθόνος των εχθρών μας με πρώτους και καλύτερους τους αμερικανοσιωνιστές ψευτοσυμμάχους μας και τους Τούρκους, αλλά και η προδοσία και η εξουσιαστική τυμβωρυχία που ελλοχεύανε στις καρδιές κάποιων δημοκρατικών τάχα πολιτικών και ορισμένων επίορκων ένστολων έκαναν το βρώμικο «θαύμα» τους προκειμένου να ανακοπεί η ισχυροποίηση της Ελλάδος. Το δε ερέθισμα των ανθελλήνων δόθηκε κατά τη στιγμή που το Στρατιωτικό Καθεστώς σκόπευε να καταφύγει στη λαϊκή ετυμηγορία για την επισφράγιση της Εθνικιστικής Διακυβέρνησης και στο χρονικό διάστημα που σχεδιαζόντουσαν έρευνες για την αξιοποίηση του γεωφυσικού μας πλούτου.

Το δε σύνθημα της μισελληνικής αντίδρασης δόθηκε όταν ο Αρχηγός της 21^ης Απριλίου Γ. Παπαδόπουλος αρνήθηκε να δώσει εναέριο χώρο στους Αμερικανούς για να βοηθήσουν τους Ισραηλινούς στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο. Οι αρχηγοί των ενόπλων δυνάμεων πρόδωσαν το καθεστώς όντας συνομιλητές της γνωστής πρεσβείας, το πολυτεχνείο των μετέπειτα μνημονιακών και νεοταξιτών πολιτικών στήθηκε, οι εχθροί του θρόνου ενέπλεξαν τον Βασιλιά Κωνσταντίνο, η Κύπρος θυσιάστηκε στους Τούρκους και η μεταπολίτευση καρπώθηκε τα επίχειρα της προδοσίας. Το σφάλμα της Στρατιωτικής Επαναστάσεως ήταν ότι αγνόησε ένα βασικό επαναστατικό κανόνα. Αφάνισε τους ενάντιους πριν αφανίσουν εσένα και το λαό σου. Δεν τους αφάνισε.

Ο Ελληνικός Εθνικοκοινωνισμός τιμάει την Εθνική και Στρατιωτική Επανάσταση. Οι δε πολιτικές της αποτελούν ύψιστο δίδαγμα πατριωτισμού και εθνικοί στόχοι στο δρόμο για την ενδυνάμωση της δικής μας Μεγάλης Ελλάδος των υπερήφανων Ελλήνων.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

http://ethnikistikosagwn.blogspot.com