Το παρόν άρθρο δημοσιευθέν στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ" στο φύλλο της 25ης Μαρτίου
Αν σήμερα βρίσκονταν εν ζωή ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός πέραν του οτι θα κρίνονταν απορριπτέος εκ των σημερινών "φιλολογικών διαγωνισμών" όσον αφορά το ύφος αλλά και την θεματολογία του,πολύ φοβούμαι πως δεν θα είχε τίποτε ηρωικό να γράψει και τίποτε να υμνήσει,ίσως δε στην καλύτερη των περιπτώσεων να συνέτασσε τους "ανελεύθερους πολιορκημένους" διότι έτσι δείχνουμε απο πολλού χρόνου για κάποιον παρατηρητή μέσα στον χωροχρόνο της ιστορίας και της γενικότερης πορείας του ελληνικού έθνους.
Το πως τώρα συμβαίνει αυτό, δηλαδή το να ζούμε έναν διαρκή εφιάλτη...
σε καταστάσεις ανελευθερίας παρόμοιες αν και πλέον κεκαλυμμένες σε σχέση με την τουρκοκρατία η οποία εγέννησε την εθνική μας επανάσταση εις τα 1821,είναι μάλλον εύκολο να το δεί κάποιος αν μπορεί και κυρίως εάν το θέλει να διακρίνει την κακοδαιμονία που μας κατατρέχει με αποκλειστικά δική μας ευθύνη εδώ και πάρα πολλά χρόνια,ίσως απο επανάστασης και εντεύθεν, ίσως απο αρχαιοτάτων χρόνων.
Ως φυλή έχουμε να επιδείξουμε λαμπρό παρελθόν το οποίο όμως πάντοτε σχεδόν αμαυρώνεται σε τακτά διαστήματα απο την οκνηρία,τον φιλοτομαρισμό,την διχόνοια και το μίσος και σοβαρότερο όλων την αμνησία σε σχέση τόσο του ποιοί είμεθα ανάμεσα στην κοινωνία των εθνών αλλά και το ποιά συγκεκριμένα λάθη έχουμε κάνει στο διάβα των αιώνων,λάθη που πάντοτε τα πληρώνουμε ακριβά σε αίμα και με άλλους δυσβάσταχτους τρόπους,αλλά δυστυχώς μυαλό δεν φαίνεται να βάζουμε ποτέ.
Ο παράγοντας του διεθνισμού κατατρώγει τις σάρκες μας ολοένα και πιο πολύ όπως η θάλασσα τα βράχια, με όλα τα μέσα που διαθέτει και σε όλα τα επίππεδα της ζωής,με καταλύτη την δική μας εσωστρέφεια και απάθεια η οποία μας οδηγεί ή πρόκειται να μας οδηγήσει λίαν συντόμως στην ουσιαστική ανελευθερία,είναι δε τόσο πικρόν το αίσθημα να νιώθεις πως έχεις τόσα προσφέρει ανάμεσα στην κοινωνία των εθνών,πως οι πρόγονοι σου δια τους οποίους ουδείς κόπτεται σήμερα πέραν ελαχίστων ρομαντικών,δεν φοβήθηκαν ποτέ να προτάξουν τα στήθη της πεπερασμένης τους ύπαρξης προκειμένου να υπερασπιστούν ανώτερα και πανανθρώπινα ιδανικά όπως αυτό της ελευθερίας του ανθρώπου και σύ σήμερα να είσαι αναγκασμένος να διαβιείς ανάμεσα σε κόσμο που φοβάται και την σκιά του,αποφεύγοντας την αναφορά στο παρελθόν και ζώντας ο καθείς μέσα στο μαύρο σκοτάδι της ατομικότητας κατακρίνωντας τους δίπλα και του κακώς ενοούμενου εγωισμού ο οποίος οδηγεί στον γκρεμό και μόνον εκεί.
Ποίο άραγε το πραγματικό νόημα της εθνεγερσίας του 1821 και τι μας κάνει τόσο διαφορετικούς με όλους εκείνους τους γνωστούς και άγνωστους ήρωες και αγωνιστές για την ελευθερία μέσα στο χρόνο που έγιναν παράδειγμα για όλες τις επαναστάσεις που ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν ; Για ποίον και σε τι καταθέτουμε στεφάνια πέραν των δικών μας ενοχών σε σχέση με την απάθεια μας όλο τον υπόλοιπο χρόνο και πραγματοποιούμε παρελάσεις που κάποιοι χαρακτήριζουν ανερυθρίαστα ως "κατάλειπα εθνικιστικών καθεστώτων" και μείς τους κοιτάμε σαν χάνοι αντί να τους σπάσουμε τα μούτρα ; ποίον κοροιδεύουμε εν τέλει πέραν απο τους εαυτούς μας ; πάντως οχι σίγουρα τους ανθρώπους εκείνους που κάποτε σήκωσαν κεφάλι ενάντια στον εχθρό του τότε που ήταν πέρα απο κάθε αμφιβολία προφανής σε σχέση με το σήμερα όπου ο εχθρός είναι παντού και κυρίως μέσα μας,γιατί επιτρέψαμε σε όλους να παίξουν με το μυαλό και τα όνειρα μας και τι προσμένουμε για το μέλλον έχοντας μια τέτοια στάση απάθειας ;
Τρία είναι τα ποδάρια που στέκεται η κάθε κοινωνία όσο και αν κάποιοι μας έκαναν να το θεωρούμε αναχρονιστικό,η οικογένεια,η πατρίδα και η θρησκεία,κάνετε το λοιπόν τον κόπο να ανατρέξετε στο παρελθόν το δικό σας και θα ειδείτε πως όλα αυτα χτυπιούνται απο παντού για δεκαετίες ίσως και για πολύ περισσότερο,αυτή την άγια μέρα του ξεσηκωμού και του αγώνα μην την σπαταλάτε σε κραυγές και χειροκροτήματα ή σε προπυλακισμούς σε ανθρωπάκια που θα πάρουν αξία με αυτή την κίνηση,κοιτάξετε μην παίξετε για ακόμα μια φορά το παιχνίδι κανενός κι αν δεν μπορείτε να αντισταθείτε στον πειρασμό του να προπυλακίσετε οτι σας φταίει που δεν είναι φυσικά μόνον αυτό, πηγαίνετε στο βουνό να σας χτυπήσει ο καθαρός αέρας και να σκεφτείτε τα πράγματα καλύτερα,πάψετε να κοιτάτε έκθαμβοι το παγόβουνο που έρχεται κατά πάνω σας έχοντας εκπλαγεί απο τον τεράστιο όγκο του και σκεφτείτε πως αυτό το παγόβουνο κρύβει τα 9/10 του κάτω απο την επιφάνεια,να κοιτάξετε το πως θα μονιάσετε με τον δίπλα και θα βρείτε κοινό έδαφος και οράματα αντί να αλληλοσφάζεστε με την πρώτη ευκαιρία και δια ασήμαντον αφορμή.
Το μύνημα της επανάστασης είναι ένα και ακούγεται ολοκάθαρο στους αιώνες που πέρασαν και που θα έρθουν "ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΣΚΛΑΒΟΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ"
Η έκκληση μου για εφέτος αν θέλουμε να ξαναγιορτάσουμε ετούτη την γιορτή αλλά κυρίως να την γιορτάσουμε στην ουσία της είναι προβληματιστείτε, προβληματιστείτε, προβληματιστείτε !!!
"Η λευτεριά σιχάθηκε
ραγιάδες ν΄αντικρύζει
σ΄όρη και άγρια βουνά
μονάχη τριγυρίζει" - Νικηφόρος Βυζαντινός
Π. Χατζηγεωργιάδης
Μέλος ένωσης μουσικοσυνθετών Αγγλίας
Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος
panoschatzigeorgiadis@gmail.com
Αν σήμερα βρίσκονταν εν ζωή ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός πέραν του οτι θα κρίνονταν απορριπτέος εκ των σημερινών "φιλολογικών διαγωνισμών" όσον αφορά το ύφος αλλά και την θεματολογία του,πολύ φοβούμαι πως δεν θα είχε τίποτε ηρωικό να γράψει και τίποτε να υμνήσει,ίσως δε στην καλύτερη των περιπτώσεων να συνέτασσε τους "ανελεύθερους πολιορκημένους" διότι έτσι δείχνουμε απο πολλού χρόνου για κάποιον παρατηρητή μέσα στον χωροχρόνο της ιστορίας και της γενικότερης πορείας του ελληνικού έθνους.
Το πως τώρα συμβαίνει αυτό, δηλαδή το να ζούμε έναν διαρκή εφιάλτη...
σε καταστάσεις ανελευθερίας παρόμοιες αν και πλέον κεκαλυμμένες σε σχέση με την τουρκοκρατία η οποία εγέννησε την εθνική μας επανάσταση εις τα 1821,είναι μάλλον εύκολο να το δεί κάποιος αν μπορεί και κυρίως εάν το θέλει να διακρίνει την κακοδαιμονία που μας κατατρέχει με αποκλειστικά δική μας ευθύνη εδώ και πάρα πολλά χρόνια,ίσως απο επανάστασης και εντεύθεν, ίσως απο αρχαιοτάτων χρόνων.
Ως φυλή έχουμε να επιδείξουμε λαμπρό παρελθόν το οποίο όμως πάντοτε σχεδόν αμαυρώνεται σε τακτά διαστήματα απο την οκνηρία,τον φιλοτομαρισμό,την διχόνοια και το μίσος και σοβαρότερο όλων την αμνησία σε σχέση τόσο του ποιοί είμεθα ανάμεσα στην κοινωνία των εθνών αλλά και το ποιά συγκεκριμένα λάθη έχουμε κάνει στο διάβα των αιώνων,λάθη που πάντοτε τα πληρώνουμε ακριβά σε αίμα και με άλλους δυσβάσταχτους τρόπους,αλλά δυστυχώς μυαλό δεν φαίνεται να βάζουμε ποτέ.
Ο παράγοντας του διεθνισμού κατατρώγει τις σάρκες μας ολοένα και πιο πολύ όπως η θάλασσα τα βράχια, με όλα τα μέσα που διαθέτει και σε όλα τα επίππεδα της ζωής,με καταλύτη την δική μας εσωστρέφεια και απάθεια η οποία μας οδηγεί ή πρόκειται να μας οδηγήσει λίαν συντόμως στην ουσιαστική ανελευθερία,είναι δε τόσο πικρόν το αίσθημα να νιώθεις πως έχεις τόσα προσφέρει ανάμεσα στην κοινωνία των εθνών,πως οι πρόγονοι σου δια τους οποίους ουδείς κόπτεται σήμερα πέραν ελαχίστων ρομαντικών,δεν φοβήθηκαν ποτέ να προτάξουν τα στήθη της πεπερασμένης τους ύπαρξης προκειμένου να υπερασπιστούν ανώτερα και πανανθρώπινα ιδανικά όπως αυτό της ελευθερίας του ανθρώπου και σύ σήμερα να είσαι αναγκασμένος να διαβιείς ανάμεσα σε κόσμο που φοβάται και την σκιά του,αποφεύγοντας την αναφορά στο παρελθόν και ζώντας ο καθείς μέσα στο μαύρο σκοτάδι της ατομικότητας κατακρίνωντας τους δίπλα και του κακώς ενοούμενου εγωισμού ο οποίος οδηγεί στον γκρεμό και μόνον εκεί.
Ποίο άραγε το πραγματικό νόημα της εθνεγερσίας του 1821 και τι μας κάνει τόσο διαφορετικούς με όλους εκείνους τους γνωστούς και άγνωστους ήρωες και αγωνιστές για την ελευθερία μέσα στο χρόνο που έγιναν παράδειγμα για όλες τις επαναστάσεις που ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν ; Για ποίον και σε τι καταθέτουμε στεφάνια πέραν των δικών μας ενοχών σε σχέση με την απάθεια μας όλο τον υπόλοιπο χρόνο και πραγματοποιούμε παρελάσεις που κάποιοι χαρακτήριζουν ανερυθρίαστα ως "κατάλειπα εθνικιστικών καθεστώτων" και μείς τους κοιτάμε σαν χάνοι αντί να τους σπάσουμε τα μούτρα ; ποίον κοροιδεύουμε εν τέλει πέραν απο τους εαυτούς μας ; πάντως οχι σίγουρα τους ανθρώπους εκείνους που κάποτε σήκωσαν κεφάλι ενάντια στον εχθρό του τότε που ήταν πέρα απο κάθε αμφιβολία προφανής σε σχέση με το σήμερα όπου ο εχθρός είναι παντού και κυρίως μέσα μας,γιατί επιτρέψαμε σε όλους να παίξουν με το μυαλό και τα όνειρα μας και τι προσμένουμε για το μέλλον έχοντας μια τέτοια στάση απάθειας ;
Τρία είναι τα ποδάρια που στέκεται η κάθε κοινωνία όσο και αν κάποιοι μας έκαναν να το θεωρούμε αναχρονιστικό,η οικογένεια,η πατρίδα και η θρησκεία,κάνετε το λοιπόν τον κόπο να ανατρέξετε στο παρελθόν το δικό σας και θα ειδείτε πως όλα αυτα χτυπιούνται απο παντού για δεκαετίες ίσως και για πολύ περισσότερο,αυτή την άγια μέρα του ξεσηκωμού και του αγώνα μην την σπαταλάτε σε κραυγές και χειροκροτήματα ή σε προπυλακισμούς σε ανθρωπάκια που θα πάρουν αξία με αυτή την κίνηση,κοιτάξετε μην παίξετε για ακόμα μια φορά το παιχνίδι κανενός κι αν δεν μπορείτε να αντισταθείτε στον πειρασμό του να προπυλακίσετε οτι σας φταίει που δεν είναι φυσικά μόνον αυτό, πηγαίνετε στο βουνό να σας χτυπήσει ο καθαρός αέρας και να σκεφτείτε τα πράγματα καλύτερα,πάψετε να κοιτάτε έκθαμβοι το παγόβουνο που έρχεται κατά πάνω σας έχοντας εκπλαγεί απο τον τεράστιο όγκο του και σκεφτείτε πως αυτό το παγόβουνο κρύβει τα 9/10 του κάτω απο την επιφάνεια,να κοιτάξετε το πως θα μονιάσετε με τον δίπλα και θα βρείτε κοινό έδαφος και οράματα αντί να αλληλοσφάζεστε με την πρώτη ευκαιρία και δια ασήμαντον αφορμή.
Το μύνημα της επανάστασης είναι ένα και ακούγεται ολοκάθαρο στους αιώνες που πέρασαν και που θα έρθουν "ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΣΚΛΑΒΟΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ"
Η έκκληση μου για εφέτος αν θέλουμε να ξαναγιορτάσουμε ετούτη την γιορτή αλλά κυρίως να την γιορτάσουμε στην ουσία της είναι προβληματιστείτε, προβληματιστείτε, προβληματιστείτε !!!
"Η λευτεριά σιχάθηκε
ραγιάδες ν΄αντικρύζει
σ΄όρη και άγρια βουνά
μονάχη τριγυρίζει" - Νικηφόρος Βυζαντινός
Π. Χατζηγεωργιάδης
Μέλος ένωσης μουσικοσυνθετών Αγγλίας
Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος
panoschatzigeorgiadis@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.