ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ – ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ ακραιφνώς αντίθετες έννοιες.Το παρακάτω κείμενο αποτελεί δική μου διαμορφωμένη άποψη από την επαγγελματική μου εμπειρία σε θέματα Ιθαγένειας που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Η Ελλάδα είναι έθνος και όχι κράτος. Ποτέ έως και σήμερα δεν έγινε ο διαχωρισμός ιθαγένειας – υπηκοότητας.
Ενώ η πλειοψηφία των άρθρων των νόμων για την Ιθαγένεια, αναφέρονται, στην Ιθαγένεια, λόγω της μη ύπαρξης του διαχωρισμού της με την υπηκοότητα, βλέπουμε ένα ποσοστό των άρθρων της Ιθαγένειας να περιέχουν όρους που να «ταυτοποιούν» την Ιθαγένεια με την υπηκοότητα...
και να δημιουργείτε σύγχυση. Για να γίνω πιο κατανοητός, παρακάτω θα το εξηγήσω αναλυτικά.
Με τη ψήφιση του πρόσφατου νόμου περί Ιθαγενείας, συμπεριλήφθηκαν πολλά άρθρα που αναφέρονται στην απόδοση της Ελληνικής ιθαγένειας – υπηκοότητας σε αλλοδαπούς. Κατά την άποψή μου ένας από τους λόγους που δεν γίνεται ο διαχωρισμός αυτός, είναι επειδή υπάρχει ο φόβος να μη δημιουργηθεί νομική επιπλοκή (πολυερμηνείας των νόμων που κατά καιρούς έχουν ψηφιστεί για την Ιθαγένεια) πράγμα που δείχνει το πόσο νοσεί το νομοθετικό μας σύστημα, εξάλλου αποδεικνύεται συνεχώς από τις χιλιάδες ερμηνευτικές εγκυκλίους που εκδίδονται μετά από κάθε ψήφιση νομοσχεδίου. Έχω πει πολλές φορές: Νόμος που χρήζει ερμηνείας δεν είναι Νόμος.
Η Ιθαγένεια στηρίζεται στο δεσμό αίματος που έχει κάποιο άτομο ως προς ένα έθνος, ενώ υπηκοότητα είναι η νομική σχέση που έχει ένα άτομο προς ένα κράτος.
Οι δεσμοί αίματος κατηγοριοποιούνται ως: βιολογικοί, ηθικοί - τιμητικοί, πνευματικοί.
Βιολογικός είναι από τους γονείς (πατέρας), Ηθικός – Τιμητικός από εκείνους τους αλλοδαπούς που έχυσαν το αίμα τους πολεμώντας για την Ελλάδα, ή που έχυσαν το αίμα τους για Ελληνικούς λόγους και Πνευματικός στηριζόμενος στην Θρησκεία μας (Χριστιανοί Ορθόδοξοι).
Δηλαδή, οι δεσμοί αίματος της Ιθαγένειας αφορούσαν και αφορούν συγκεκριμένα άτομα* και όχι άτομα που υπάγονται στα περί «ισότητας» (των φύλων, των αλλόθρησκων κοκ). Αυτός είναι κατά τη ταπεινή μου άποψη ο μη διαχωρισμός Ιθαγένειας – Υπηκοότητας από τη Βουλή, η Ισότητα (δέστε εδώ σχετικό μου άρθρο για την Ισότητα http://www.tsiapis.com/2011/12/blog-post_28.html). *Κανονικά αυτό που αναφέρει η νομοθεσία ότι κανείς δεν μπορεί να είναι ανιθαγενείς (χωρίς ιθαγένεια) είναι λάθος. Το σωστό είναι κανείς δεν πρέπει να είναι χωρίς υπηκοότητα (κάπου πρέπει να ανήκουν ως υπήκοοι). Επίσης όποιος έχει την Ελληνική ιθαγένεια δεν σημαίνει ότι μπορεί να έχει και την Ελληνική υπηκοότητα.
Παρακάτω θα αναφέρω μερικά σημεία του νόμου περί Ιθαγένειας και δίπλα θα αναφέρω ως παρατηρήσεις αν θα έπρεπε να είναι ιθαγένεια ή υπηκοότητα.
Τόσο ο Βιολογικός όσο και ο Πνευματικός δεσμός αίματος στηρίχθηκαν κατά κύριο λόγο στην ελληνορθόδοξη ιδέα, συγκεκριμένα:
Τα παιδιά που γεννήθηκαν από Ορθόδοξο γάμο των γονέων τους αποκτούσαν την Ιθαγένεια του Έλληνα Πατέρα τους. Φυσικά για να τελεστεί Ορθόδοξος γάμος πρέπει και οι δύο γονείς να είναι Ορθόδοξοι. Παρατηρήσεις: Βιολογικός δεσμός αίματος Ιθαγένειας.
Η σύζυγος αποκτούσε την Ελληνική Ιθαγένεια του Έλληνα συζύγου της. Φυσικά για να τελεστεί Ορθόδοξος γάμος πρέπει και οι δύο γονείς να είναι Ορθόδοξοι. Παρατηρήσεις: Πνευματικός δεσμός αίματος Ιθαγένειας. Εδώ έχουμε … Και έσονται οι δύο εις σάρκα μία… δηλαδή ενώνονται τα δύο άτομα σε ένα άτομο άρα έχουν το ίδιο αίμα. Ποιανού το αίμα υπερισχύει; … Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα… άρα υπερισχύει του άνδρα, δηλαδή του συζύγου.
Εκείνος που έχυσε το αίμα του πολεμώντας για τα ιδανικά της Ελλάδος (και όχι για δικό του συμφέρον) ή που έχυσε το αίμα του για να δοξάσει συνειδητά την Ελλάδα. Παρατηρήσεις ηθικός – τιμητικός δεσμός αίματος Ιθαγένειας.
Εδώ μπορεί να υπάρξει ακόμη και αφαίρεση της Ελληνικής ιθαγένειας (όπως αναφέραμε πιο πάνω δίδεται αποκλειστικά για συγκεκριμένα άτομα και εφόσον είναι δεσμός αίματος). Π.χ. σύζυγοι που τέλεσαν Ορθόδοξο γάμο σε περίπτωση διαζυγίου θα έπρεπε να χάνεται η Ελληνική ιθαγένεια από την αλλοδαπή σύζυγο. Άλλο παράδειγμα είναι όποιος πρόδωσε την Ελλάδα σε καιρό πολέμου (πρόδωσε το δεσμό αίματος).
Πιο πάνω αναφέραμε ότι μπορεί να υπάρχουν ανιθαγενείς αλλά να είναι υπήκοοι και το ανάποδο να είναι Ελληνικής Ιθαγενείας αλλά όχι υπηκοότητας. Υπάρχουν περιπτώσεις τέτοιες όπως είναι οι ελληνοκύπριοι, οι Βορειοηπειρώτες κλπ.
Το 1984 με τις μεγάλες αλλαγές στον κώδικα της Ελληνικής Ιθαγένειας παρατηρούμε έντονα τη σύγχυση Ιθαγένειας – υπηκοότητας. Π.χ. Καταργήθηκε η απόκτηση Ιθαγένειας λόγω γάμου. Κανονικά έπρεπε να ισχύει για τους Ορθόδοξους γάμους από Ορθόδοξους συζύγους.
Ένα άλλο παράδοξο είναι η απόκτηση Ελληνικής ιθαγένειας με πολιτογράφηση. Λάθος έπρεπε να λέει απόκτηση Ελληνικής υπηκοότητας με πολιτογράφηση.
Επσης όποιος γεννιέται σε ελληνικό έδαφος αποκτάει την Ελληνική ιθαγένεια. (αναφέρεται σε περίπτωση που βρεθεί έκθετο τέκνο, δηλαδή ένα μωρό παρατημένο σε ένα σημείο αγνώστων γονέων – συγγενών. Λάθος θα έπρεπε να θεωρείτε άγνωστης ιθαγένειας, αλλά έλληνας υπήκοος. Όταν βρεθούν οι γονείς του να αλλάζει κατά περίπτωση.
Εν πάση περιπτώσει επειδή θα χρειαστούμε χιλιάδες γραμμές για να αναφερθούμε σχετικά με την Ιθαγένεια και υπηκοότητα, πρέπει το κράτος άμεσα να θεσπίσει νόμο που να διαχωρίζει τις δύο έννοιες.
Όποιος έχει την Ελληνική υπηκοότητα μπορεί να ψηφίζει και να έχει πλήρη νομικό δεσμό με την Ελλάδα. Η Ελληνική Ιθαγένεια δίδεται σε συγκεκριμένα άτομα για συγκεκριμένους δεσμούς αίματος με το ελληνικό έθνος.
Tο πρόβλημα εντοπίζεται στον όρο «Ιθαγένεια», ο οποίος πρέπει για κάποιες περιπτώσεις να αντικατασταθεί με τη λέξη Εθνική Συγγένεια (π.χ. η αλλοδαπή σύζυγος που απέκτησε την ιθαγένεια του συζύγου λόγω γάμου, ώστε ο Κύπριος να λέγεται ότι έχει την Ελληνική Ιθαγένεια, αλλά Κυπριακή υπηκοότητα, ενώ τώρα λέγεται αλλοδαπός). Από εκεί και πέρα όντως η Υπηκοότητα είναι νομικός δεσμός ως προς ένας κράτος και θα πρέπει να δίνεται για τις υπόλοιπες περιπτώσεις με προϋποθέσεις.»
Επομένως όποιος έχει Ελληνική Ιθαγένεια δεν θα σημαίνει ότι έχει και την ελληνική υπηκοότητα και όποιος διατηρεί την Εθνική συγγένεια θα έχει την ελληνική υπηκοότητα (ανάλογα την περίπτωση, αλλοδαπή σύζυγος έλληνα που χωρίζει και δεν έχει έλληνες τέκνα, δεν θα έχει πλεον Εθνική συγγένεια κοκ).
Ενώ η πλειοψηφία των άρθρων των νόμων για την Ιθαγένεια, αναφέρονται, στην Ιθαγένεια, λόγω της μη ύπαρξης του διαχωρισμού της με την υπηκοότητα, βλέπουμε ένα ποσοστό των άρθρων της Ιθαγένειας να περιέχουν όρους που να «ταυτοποιούν» την Ιθαγένεια με την υπηκοότητα...
και να δημιουργείτε σύγχυση. Για να γίνω πιο κατανοητός, παρακάτω θα το εξηγήσω αναλυτικά.
Με τη ψήφιση του πρόσφατου νόμου περί Ιθαγενείας, συμπεριλήφθηκαν πολλά άρθρα που αναφέρονται στην απόδοση της Ελληνικής ιθαγένειας – υπηκοότητας σε αλλοδαπούς. Κατά την άποψή μου ένας από τους λόγους που δεν γίνεται ο διαχωρισμός αυτός, είναι επειδή υπάρχει ο φόβος να μη δημιουργηθεί νομική επιπλοκή (πολυερμηνείας των νόμων που κατά καιρούς έχουν ψηφιστεί για την Ιθαγένεια) πράγμα που δείχνει το πόσο νοσεί το νομοθετικό μας σύστημα, εξάλλου αποδεικνύεται συνεχώς από τις χιλιάδες ερμηνευτικές εγκυκλίους που εκδίδονται μετά από κάθε ψήφιση νομοσχεδίου. Έχω πει πολλές φορές: Νόμος που χρήζει ερμηνείας δεν είναι Νόμος.
Η Ιθαγένεια στηρίζεται στο δεσμό αίματος που έχει κάποιο άτομο ως προς ένα έθνος, ενώ υπηκοότητα είναι η νομική σχέση που έχει ένα άτομο προς ένα κράτος.
Οι δεσμοί αίματος κατηγοριοποιούνται ως: βιολογικοί, ηθικοί - τιμητικοί, πνευματικοί.
Βιολογικός είναι από τους γονείς (πατέρας), Ηθικός – Τιμητικός από εκείνους τους αλλοδαπούς που έχυσαν το αίμα τους πολεμώντας για την Ελλάδα, ή που έχυσαν το αίμα τους για Ελληνικούς λόγους και Πνευματικός στηριζόμενος στην Θρησκεία μας (Χριστιανοί Ορθόδοξοι).
Δηλαδή, οι δεσμοί αίματος της Ιθαγένειας αφορούσαν και αφορούν συγκεκριμένα άτομα* και όχι άτομα που υπάγονται στα περί «ισότητας» (των φύλων, των αλλόθρησκων κοκ). Αυτός είναι κατά τη ταπεινή μου άποψη ο μη διαχωρισμός Ιθαγένειας – Υπηκοότητας από τη Βουλή, η Ισότητα (δέστε εδώ σχετικό μου άρθρο για την Ισότητα http://www.tsiapis.com/2011/12/blog-post_28.html). *Κανονικά αυτό που αναφέρει η νομοθεσία ότι κανείς δεν μπορεί να είναι ανιθαγενείς (χωρίς ιθαγένεια) είναι λάθος. Το σωστό είναι κανείς δεν πρέπει να είναι χωρίς υπηκοότητα (κάπου πρέπει να ανήκουν ως υπήκοοι). Επίσης όποιος έχει την Ελληνική ιθαγένεια δεν σημαίνει ότι μπορεί να έχει και την Ελληνική υπηκοότητα.
Παρακάτω θα αναφέρω μερικά σημεία του νόμου περί Ιθαγένειας και δίπλα θα αναφέρω ως παρατηρήσεις αν θα έπρεπε να είναι ιθαγένεια ή υπηκοότητα.
Τόσο ο Βιολογικός όσο και ο Πνευματικός δεσμός αίματος στηρίχθηκαν κατά κύριο λόγο στην ελληνορθόδοξη ιδέα, συγκεκριμένα:
Τα παιδιά που γεννήθηκαν από Ορθόδοξο γάμο των γονέων τους αποκτούσαν την Ιθαγένεια του Έλληνα Πατέρα τους. Φυσικά για να τελεστεί Ορθόδοξος γάμος πρέπει και οι δύο γονείς να είναι Ορθόδοξοι. Παρατηρήσεις: Βιολογικός δεσμός αίματος Ιθαγένειας.
Η σύζυγος αποκτούσε την Ελληνική Ιθαγένεια του Έλληνα συζύγου της. Φυσικά για να τελεστεί Ορθόδοξος γάμος πρέπει και οι δύο γονείς να είναι Ορθόδοξοι. Παρατηρήσεις: Πνευματικός δεσμός αίματος Ιθαγένειας. Εδώ έχουμε … Και έσονται οι δύο εις σάρκα μία… δηλαδή ενώνονται τα δύο άτομα σε ένα άτομο άρα έχουν το ίδιο αίμα. Ποιανού το αίμα υπερισχύει; … Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα… άρα υπερισχύει του άνδρα, δηλαδή του συζύγου.
Εκείνος που έχυσε το αίμα του πολεμώντας για τα ιδανικά της Ελλάδος (και όχι για δικό του συμφέρον) ή που έχυσε το αίμα του για να δοξάσει συνειδητά την Ελλάδα. Παρατηρήσεις ηθικός – τιμητικός δεσμός αίματος Ιθαγένειας.
Εδώ μπορεί να υπάρξει ακόμη και αφαίρεση της Ελληνικής ιθαγένειας (όπως αναφέραμε πιο πάνω δίδεται αποκλειστικά για συγκεκριμένα άτομα και εφόσον είναι δεσμός αίματος). Π.χ. σύζυγοι που τέλεσαν Ορθόδοξο γάμο σε περίπτωση διαζυγίου θα έπρεπε να χάνεται η Ελληνική ιθαγένεια από την αλλοδαπή σύζυγο. Άλλο παράδειγμα είναι όποιος πρόδωσε την Ελλάδα σε καιρό πολέμου (πρόδωσε το δεσμό αίματος).
Πιο πάνω αναφέραμε ότι μπορεί να υπάρχουν ανιθαγενείς αλλά να είναι υπήκοοι και το ανάποδο να είναι Ελληνικής Ιθαγενείας αλλά όχι υπηκοότητας. Υπάρχουν περιπτώσεις τέτοιες όπως είναι οι ελληνοκύπριοι, οι Βορειοηπειρώτες κλπ.
Το 1984 με τις μεγάλες αλλαγές στον κώδικα της Ελληνικής Ιθαγένειας παρατηρούμε έντονα τη σύγχυση Ιθαγένειας – υπηκοότητας. Π.χ. Καταργήθηκε η απόκτηση Ιθαγένειας λόγω γάμου. Κανονικά έπρεπε να ισχύει για τους Ορθόδοξους γάμους από Ορθόδοξους συζύγους.
Ένα άλλο παράδοξο είναι η απόκτηση Ελληνικής ιθαγένειας με πολιτογράφηση. Λάθος έπρεπε να λέει απόκτηση Ελληνικής υπηκοότητας με πολιτογράφηση.
Επσης όποιος γεννιέται σε ελληνικό έδαφος αποκτάει την Ελληνική ιθαγένεια. (αναφέρεται σε περίπτωση που βρεθεί έκθετο τέκνο, δηλαδή ένα μωρό παρατημένο σε ένα σημείο αγνώστων γονέων – συγγενών. Λάθος θα έπρεπε να θεωρείτε άγνωστης ιθαγένειας, αλλά έλληνας υπήκοος. Όταν βρεθούν οι γονείς του να αλλάζει κατά περίπτωση.
Εν πάση περιπτώσει επειδή θα χρειαστούμε χιλιάδες γραμμές για να αναφερθούμε σχετικά με την Ιθαγένεια και υπηκοότητα, πρέπει το κράτος άμεσα να θεσπίσει νόμο που να διαχωρίζει τις δύο έννοιες.
Όποιος έχει την Ελληνική υπηκοότητα μπορεί να ψηφίζει και να έχει πλήρη νομικό δεσμό με την Ελλάδα. Η Ελληνική Ιθαγένεια δίδεται σε συγκεκριμένα άτομα για συγκεκριμένους δεσμούς αίματος με το ελληνικό έθνος.
Tο πρόβλημα εντοπίζεται στον όρο «Ιθαγένεια», ο οποίος πρέπει για κάποιες περιπτώσεις να αντικατασταθεί με τη λέξη Εθνική Συγγένεια (π.χ. η αλλοδαπή σύζυγος που απέκτησε την ιθαγένεια του συζύγου λόγω γάμου, ώστε ο Κύπριος να λέγεται ότι έχει την Ελληνική Ιθαγένεια, αλλά Κυπριακή υπηκοότητα, ενώ τώρα λέγεται αλλοδαπός). Από εκεί και πέρα όντως η Υπηκοότητα είναι νομικός δεσμός ως προς ένας κράτος και θα πρέπει να δίνεται για τις υπόλοιπες περιπτώσεις με προϋποθέσεις.»
Επομένως όποιος έχει Ελληνική Ιθαγένεια δεν θα σημαίνει ότι έχει και την ελληνική υπηκοότητα και όποιος διατηρεί την Εθνική συγγένεια θα έχει την ελληνική υπηκοότητα (ανάλογα την περίπτωση, αλλοδαπή σύζυγος έλληνα που χωρίζει και δεν έχει έλληνες τέκνα, δεν θα έχει πλεον Εθνική συγγένεια κοκ).
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.